Reklo bi se da špijunaža nikad nije bila popularnije zanimanje. Korišćenje tajnih agenata, tajno snimanje i eksploatacija snimljenog materijala, postalo je zahvalno sredstvo za političke obračune.
Snimke nastale prisluškivanjem makedonskog premijera Nikole Gruevskog i nekoliko ministara lider opozicije Zoran Zajev javnosti je prezentovao na nekoliko konferencija za novinare. Zajev nije krio da je snimljene materijale dobio od stranaca jer su stranci, odnosno strane tajne službe, u Makedoniji postali legitiman politički faktor. Napuštanje poslaničkih klupa od dijela opozicije u Narodnoj skupštini Srpske “dok bude govorila premijerka” nova je epizoda u slučaju “Snimak”.
Ne treba zaboraviti da je prvobitan “dokaz” o ruskom učešću u obaranju malezijskog aviona takođe bio snimak navodnog razgovora ruskih operatera na raketnom sistemu, koji se više ne spominje nakon što su Rusi svjetsku javnost uvjerili da je pomenuti snimak na internet postavljen deset minuta prije nego što je avion stvarno oboren. Nedugo zatim, većina ukrajinskih medija objavila je da je “tim holandskih eksperata” utvrdio da je malezijski avion iznad Donbasa bio oboren ruskim zenitno-raketnim sistemom “Buk”. Odgovor na pitanje zašto je holandskim forenzičarima, koji se pominju u kontekstu optužbi na račun Rusije i predsjednika Putina, dat na vještačenje snimak koji se mjesecima koristi za diskreditaciju Vlade Republike Srpske, vjerovatno je poznat tajanstvenim prijateljima Dragana Čavića, za koje se ne zna ni ko su, ni čime se bave, ni koliko su novca izdvojili za ovo vještačenje, ni iz kojih fondova je vještačenje plaćeno. Laboratorija u Londonu, kojoj je prvoj vještačenje bilo povjereno, ispala je iz igre nakon upornog insistiranja Londona da bude usvojena britanska rezolucija o genocidu u Srebrenici, nakon čega je vještačenje povjereno holandskim forenzičarima. Da je britanska rezolucija bila usvojena, ocjene koje bi iz nje dugoročno proistekle po srpski rod ne bi razlikovale partijske lidere koji rado odlaze u britansku ambasadu, od onih koji često kritikuju britanski odnos prema Srbima.
Srpske političke partije kao da žive u virtuelnom prostoru, u kojem se neumorno međusobno optužuju, ne mareći za ekonomske parametre, za terorističke prijetnje, i sve aspekte psiop (psiholoških operacija) koje tajne službe primjenjuju u regionu. Veliki migrantski talas za sada protiče mimo BiH, ali nakon 15. septembra, kada na snagu stupaju nove mjere koje je pripremila mađarska vlada u cilju zaprečavanja puta migrantima, migrantski tokovi bi mogli da “ukvase” i BiH, noseći sa sobom niz bezbjednosnih implikacija, o kojima već duže bruji njemačka štampa. Kada se u obzir uzme povratak bh. državljana, koji na Bliskom istoku ratuju za ideje Islamske države, i velika ideološka indoktrinacija mladih koju pojedini portali i blogovi sprovode sa nizom šejhova, koji uspiju da okupe i hiljadu mladih duša na svojim sesijama, mnogo je više razloga za sabornost nego za svađe i optužbe u parlamentu Srpske.
Zar je trebalo da se dogodi teroristički napad u Zvorniku da bismo shvatili da je terorizam realna prijetnja? Teroristi ne razlikuju one koji sistematski podrivaju MUP Srpske, od policije koja treba da primi i zaustavi prvi teroristički udar. Ne razlikuju ni one koji im svojim tekstovima idu naruku i olakšavaju posao, od onih koji godinama ukazuju na terorističku prijetnju.
