Sve zemlje u okruženju iznjedrile su posljednjih godina neke nove političke opcije koje glasačima pružaju šansu da na izborima ne moraju baš svaki put da biraju između nesposobne i dosadne vlasti i bezidejne opozicije.
Slovenci su, tako, sredinom prošle godine masovnu podršku dali stranki Mire Cerara, skromnog univerzitetskog profesora čija su politička dosljednost, poštenje i uzdržanost predstavljali suštu suprotnost desničarskom agresivcu Janši i učmaloj jalovosti slovenačkih ljevičara. Srbija se, takođe, iskobeljala iz začaranog kruga u koji su je uvukli rigidni ultranacionalisti i salonske demokrate. Iako je većina članstva SNS-a doslovno izašla iz Šešeljevog šinjela, Vučić i naprednjaci su svojom pragmatičnom politikom za Srbiju u posljednjih nekoliko godina uradili više nego sve demokratske vlasti, izrasle na “tekovinama” petooktobarske revolucije. Hrvatska koalicija “Most” najsvježiji je primjer kako prosječnom glasaču malo treba da okrene leđa izraubanim demagozima iz vlasti i opozicije i povjerenje pokloni nekom novom, sa svježim idejama i pričom koja ne vrijeđa inteligenciju. Čak i u Milovoj privatnoj državi nešto se naizgled mijenja, iako će okoštalog crnogorskog vladara, po svemu sudeći, neko jedino špahtlom moći da sastruže iz fotelje s kojom je srastao.
Kao što smo vidjeli, svugdje se nešto dešava, pojavljuju se neki novi likovi i ideje, originalni politički programi. U Republici Srpskoj i BiH – ništa! Nula, ziro, nada.
U moru tragikomičnih situacija koje su obilježile protekle opšte izbore, po “originalnosti” se sigurno izdvojila priča o formiranju nekakvog “trećeg političkog bloka” u RS. U tom “novom” bloku, ako se sjećate, nalazili su se DNS Marka Pavića, stranka Adama Šukala i jedna od bezbrojnih radikalskih frakcija u Srpskoj, koju predvodi Dragan Đurđević. Priča o “trećem putu” završila se tako što je Šukalo pristupio opoziciji, dašak mladosti i svježine, koji sa sobom nosi Marko Pavić već cirka deset godina ne izlazi iz vlasti, dok se radikal Đurđević na republičkom nivou šlepa uz vlast, a u Bijeljini ko brata rođenog ljubi Miću Mićića!
Da parafraziram jedan od aktuelnih bisera – pojava neke nove političke opcije u Srpskoj uopšte ne kasni, samo je malo prolongirana.
