U danima kada se svečano obilježava 20 godina propalih međunarodnih eksperimenata pod kodnim imenom Dejton, dva Banjalučanina idu na preko 6.000 kilometara dug put do Sjevernog pola.
Preciznije, mašinski tehničar Siniša Antić i student ekologije Dejan Miletić 6. decembra sa Tuzlanskog aerodroma lete u Oslo, a odatle na norveška ostrva Svalbard. Prvi veli da u to carstvo leda i snijega ide zbog avanture, dok će drugi na najsjevernijim naseljenim ostrvima u Arktičkom krugu tragati i za boljim životom, odnosno nastavkom studija i zaposlenjem.
– Što ne bi kada na Svalbardu, gdje ne trebaju ni viza ni radna dozvola, u nekim periodima godine prosječna plata bude preko 5.000 evra, a lovci na krabe u jeku sezone imaju dnevnice od čak 15 hiljada evra. Što ne bi kada u tim okrutnim uslovima za život na minus 30 stepeni Celzijusa funkcioniše jedan od najboljih evropskih univerziteta. Što ne bi kada tamo nema kriminala, a postoji i najbrža internet veza na svijetu. Što ne bi kada ovdje samo jedan od 100 ispliva normalnim i poštenim radom – nabraja moj komšo.
On je aposlutno u pravu kada, s tim u vezi, tvrdi da je poenta i u odgovoru na pitanje kako se u surovim svaldbardskim uslovima, gdje žive dvije i po hiljade ljudi i tri hiljade bijelih medvjeda i gdje po pola godine vladaju potpuni mrak ili dan, u velikom broju stvari bolje živi nego kod nas koji “mirujemo” od Dejtona naovamo, u gotovo idealnoj klimi.
Zapravo, to ovdašnji zombirani ljudi koji 20 godina borave u svojevrsnom laboratorijskom terarijumu pod nadzorom i kontrolom stranaca i njihovih domaćih političkih i finansijskih pulena neće saznati sve dok se bar malo ne pokrenu ili probiju led kao pomenuti Banjalučani.
– Pošto se ovdje u dogledno vrijeme ništa krupno i pozitivno neće desiti, Siniši i Dejanu kao prvim stanovnicima i nepolitičkim ambasadorima Srpske na Svalbardu poručujem da što više otežu sa svojim povratkom. Neka nas bude izvještajima o tome da je taj hladni “raj”, samo 700 kilometara udaljen od Sjevernog pola, stostruko podnošljiviji za život od toplog pakla u BiH, a sve u skladu sa riječima vladike Nikolaja: Kada kuća gori vatra se ne gasi iznutra, već spolja – prenosi komšo.
