Zaoštravanje izbjegličke krize zagovornici rješavanja ovog problema ograđivanjem Srbije koriste kao povod za žestoku kritiku premijera Vučića. Suština te kritike jeste da je još prije pola godine trebalo da počne postavljanje žice na granici. Kao što je to učinila Mađarska.
Mađarsku je postavljanje ograde koštalo 518.000 evra i 40 policajaca po kilometru. Granica između Makedonije i Srbije duga je 238 km. Po mađarskom modelu, za podizanje ograde potrebno je 123,3 miliona evra. A za njeno čuvanje 9.520 policajaca. Ali izbjeglice u Srbiju mogu i preko Bugarske, Albanije, Crne Gore, Rumunije, Hercegovine… Granica sa Bugarskom – 360 km. Potrebno 186 miliona evra i 14.400 ljudi. Granica sa Crnom Gorom – 250 km. Još 130 miliona i 10.000 ljudi. Zagrađivanje samo po 100 km najjužnijeg dijela granice sa BiH i Rumunijom – još 104 miliona evra i 8.000 policajaca i vojnika.
Srbija granicu s Albanijom od 113 kilometara ne može da zagradi, jer do nje nema pristup. Ostaje, kao mogućnost, da ogradu postavi na administrativnoj liniji između sebe i KiM. Što više nije samo ekonomski i organizacioni, već i nepremostiv politički problem. Jer, Srbija ne bi postavila zid samo prema izbjeglicama sa Bliskog istoka, već i prema 120.000 Srba koji žive na KiM. Bilo bi to priznanje republike Kosovo.
Ukupno, 730 miliona evra i 55.900 vojnika i policajaca. Srbija ima 33.000 vojnika i 25.000 policajaca. Da bi se u državi sačuvao red, najmanje polovina policajaca morala bi ostati da radi svoj posao. Pod uslovom da Beograd na granicu uputi i posljednjeg vojnika i pola policije, za čuvanje žice na granici nedostajalo bi 11.000 ljudi. A njih je moguće obezbijediti samo mobilizacijom. Ili plaćanjem.
Kroz Srbiju je prošlo 500.000 izbjeglica. Da li je bolje što se ta sila ljudi sada nalazi u Njemačkoj i drugim evropskim zemljama ili bi bolje bilo da se nalaze na granici Srbije? Da li je bolje što su u proteklih godinu dana iz Srbije u svijet odlazile slike humanosti ili da su to bile dramatične slike žice i sukoba?
Da završim. Srbija nije u stanju da, bez uvođenja vanrednog stanja, sama zatvori svoju granicu. Zato je dobro što to nije ni pokušavala, jer bi to bilo skupa, a uzaludna rabota. Problem izbjeglica, koji može biti fitilj u balkanskom buretu baruta, moguće je rješavati samo u saradnji susjednim državama. Uz podršku EU. Što vlada u Beogradu i pokušava. Državna politika, ipak, nije zbir lijepih želja, već najčešće nimalo prijatnih mogućnosti.
