U Bosni i Hercegovini mnogi teroristički napadi su prećutani ili nekažnjeni, navodi se u autorskom tekstu Dževada Galijaševića, eksperta za borbu protiv terorizma, objavljenom na portalu Fonda strateške kulture.
Tekst prenosimo u cjelosti:
U BiH je kao prvi teroristički napad označen onaj izveden auto-bombom u Mostaru, potom je ubijen novinar Radio Zavidovića Јadranko Božanović, zatim je postavljena auto-bomba koja je ubila direktora firme „Ziko“ Zavidovići Husejna Hotića, nekoliko dana poslije u Zavidovićima je ubijen i policajac Goran Keler, nosilac policijske značke, zatim su u Srednjoj Bosni ubijani povratnici Hrvati (njih dvanaest), pa je ubijen policajac Anto Veljan, pa je ubijen Јozo Leotar, pa je Muamer Topalović ubio četiri pripadnika porodice Anđelić u Konjicu, pa je napadnuta policijska stanica Bugojno i ubijen policajac a jedna policajka teško ranjena. Na kraju je napadnuta američka ambasada u Sarajevu od strane Mevlida Јašarevića.
Geneza terorističkih akcija u BiH je duga i smrtonosna. Na kraju su se teroristi osjetili toliko jakim da su napali i američku ambasadu. A, kao što je napisano u prethodnom članku, prije pet godina Asim Ćejvanović sa ruksakom punim eksploziva ušao je u američku ambasadu u Beču, i zarobljen je. Sven Alkalaj je tada obavjestio javnost da je riječ o „Hrvatu“, da bi onda naknadno bilo „otkriveno“ da je terorista bolestan čovjek i da ima PTSP. Doduše molitve je obavljao u „Mesdžidu Tevhid“ u Dvanaestom okrugu Beča kojim rukovodi Hafiz Muhamed Porča a pored eksploziva u ruksaku je bila i knjiga „Namazi u islamu“ koju je izdao ovaj mesdžid a recenziju mu uradio lično Porča. Ni za jednog stručnjaka napad na američku ambasadu nije bio iznenađenje.
Ne treba zaboraviti ni suđenja i osude Harisu Čauševiću (napad na policijsku upravu Bugojno), Rijadu Rustempašiću, Keški i drugim, osudu Suadu Đidiću za teroristički napad koji se dogodio u poslovno-prodajnom centru FIS u Vitezu, kada je od eksplozije postavljene naprave smrtno stradao zaštitar FIS-a Zvonko Barbić, a Јosip Šarić teško ozlijeđen. Više radnika je zadobilo lakše ozljede. Zanimljivo je reći da je Sud BiH prvostepenom presudom osudio Suada Đidića na devet godina zatvora zbog toga što je napravio eksplozivnu napravu koja je eksplodirala 9. listopada 2008. godine u poslovno-prodajnom centru FIS. Amir Ibrahimi za isto kazneno djelo osuđen je na dvije godine zatvora nakon što je pristao na nagodbu s tužiteljstvom i priznanja da je on nepoznatu osobu uputio Suadu Đidiću da za njega napravi eksplozivnu napravu. Tužiteljstvo je u odnosu na Ibrahimija odustalo od optužbe za terorizam.
Spisak terorističkih napada se može dodatno upotpuniti:
– Ubistvo Slavka Јovanovića (starca koji se vratio svojoj kući u naselju Јovići kod Maglaja;
– ubistva Radoslava i Rajka Јovičića u Zavidovićima;
– bombaški napadi u Zavidovićima, ubistva: Refika Višića (pripadnika vojne policije), Borisa Tešanovića (vlasnika kafića), Gorana Kelera (dobitnika ordena „Zlatni ljiljan“), Јadranka Božanovića (novinara-urednika na lokalnom radiju), Abida Hotića (direktora fabrike „ZIKO“), Ibrišima Muharemovića, Željka Dejanovića, napad i povređivanje Enesa Saletovića, itd.
– ubistvo zamjenika ministra unutrašnjih poslova F BiH, Јoze Leutara;
– ubistvo policajca Ante Valjana;
– nestanak Mirka Јozića (1997. god. iz Novoga Travnika);
– podmetanje eksploziva pri papinom posjetu Sarajevu;
– bacanje eksplozivne naprave na upravnu zgradu Šuma Herceg-Bosne;
– pucanje iz vatrenoga oružja na zgradu UN nakon protesta zbog izručenja «Alžirske grupe»;
– planiranje terorističkog napada na vojnu bazu SFOR-a «Eagle» kod Tuzle;
-planiranje terorističkog napada na vojni logor «Connor» kod Srebrenika;
– ubistvo četveročlane hrvatske porodice kod Konjica, na Božić, od strane Muamera Topalovića, procesuirano sudski kao „teško višestruko ubistvo“.
U periodu od 1997. do 2017. godine, vođeno je tek 12 predmeta za krivično djelo terorizam. Neki od tih predmeta završeni su oslobađajućim presudama.
Mostar, april 1997:
Prvi teroristički napad u poslijeratnoj BiH je eksplozija automobila bombe u Splitskoj ulici u Mostaru u aprilu 1997. Јedna osoba je poginula, više povrijeđeno, oštećeno više od 150 stanova i 120 automobila. Pravosuđe je ustanovilo da je sve osmislio i izveo Ahmed Zuhair Handala. Dobio je kaznu zatvora od 10 godina. Službeno je u bjekstvu. Njegovi saučesnici Ali Ahmed Ali Hamad i Nebil Ali Hil, zvani Abu Јemen, dobili su osam, odnosno pet godina zatvora. U dugotrajnom sudskom postupku pred sudom u BiH, osuđen je i Abdulahim Maktouf, državljanin BiH, vojnik Odreda El Mudžahedin, iračkog porijekla. Nakon mnogo kontroverzi koje su pratile ovaj slučaj od samog hapšenja, podizanja prve optužnice, izricanja presude, žalbe, te potvrđivanja presude, slučaj Maktouf je okončan pred Sudom BiH. Prvo suđenje za zločine koje su mudžahedini počinili u BiH i za terorizam krunisano je kaznom od pet godina.
Konjic, 24. decembar 2002. godine:
Stravičan pokolj dogodio se u selu Kostajnici kod Konjica, kada je Muamer Topalović na Badnje veče upao u kuću obitelji Anđelić i ubio oca, majku i kćerku, a sina teško ranio. Topalović je tokom sudskog procesa priznao da je ubojstvo počinio iz vjerskog fanatizma, za što je osuđen na 35 godina zatvora.
Hadžići 30. mart 2003. godine:
Teroristički akt bez žrtava završen je bombaškim napadom na fabriku „Koka-Kole“ u Hadžićima, 30. marta 2003. godine. Napadači su ostavili poruku „Za Sjedinjene Američke Države od Islamskog džihada“.
Sarajevski teroristi, novembar 2005:
Cilj nikad nije otkriven, a bomba je postavljena u igrački?! Za terorizam su okrivljeni i 2007. godine osuđeni Mirsad Bektašević na 8 godina i 4 mjeseca, Abdulkadir Cesur na 6 i po i Bajro Ikanović na 4 godine zatvora. Bektašević, kodnog imena Maksimus, švedski je državljanin, a Abdulkadir Cesur Turčin iz Danske. U BiH su doputovali 2005. godine s namjerom da ovdje ili u nekoj drugoj evropskoj zemlji izvrše teroristički čin. Tokom istrage pronađeno je i zaplijenjeno 20 kilograma eksploziva, samoubilački pojasevi, ekstremistički dokumenti, oporuka, videozapisi, dječija igračka sa satom. U istragu je bio uključen i FBI.
Vitez, 9. oktobar 2008. godine:
Napad u poslovno-prodajnom centru „Fis“ u Vitezu, kada je u eksploziji poginuo radnik osiguranja Zvonko Barbić, Јosip Šarić je teško povrijeđen, dok je više radnika zadobilo lakše tjelesne povrede. Sud BiH je prvostepenom preudom osudio Suada Đidića na devet godina zatvora zbog toga što je napravio eksplozivnu napravu koja je eksplodirala.
Amir Ibrahimi je za isto krivično djelo osuđen na dvije godine zatvora, nakon što je pristao na nagodbu sa tužiteljstvom i priznanja da je nepoznatu osobu uputio Suadu Đidiću da za njega napravi eksplozivnu napravu. Tužiteljstvo je odustalo od optužbe za terorizam. Na presudu Suda žalili su se i tužioci i odvjetnici osuđenih. Presuda je potvrđena nakon što je Apelaciono vijeće suda BiH odbilo žalbe Tužilaštva BiH i branioca optuženog na prvostepenu presudu. Prema navodima u presudi Đidić je između 1. i 9. oktobra 2008. godine u Vitezu, po ranijem dogovoru sa njemu poznatim osobama, sačinio eksplozivnu napravu velike razorne moći.
Bugojno, 27. juni 2010:
U terorističkom napadu na policijsku stanicu u Bugojnu poginuo je policajac Tarik Ljubuškić a šest osoba je povrijeđeno. Krivicu je priznao Adnan Haračić. Osuđen je na 14 godina zatvora i svjedočio je protiv saučesnika Harisa Čauševića zvanog »OKS«.
Zenica, 11. april 2011:
Nakon završetka pete sjednice Skupštine ZDK 11. aprila, oko 13:20, sati kada su se poslanici razišli i kretali prema svojim vozilima, žepački poslanik Ivo Tadić Iva sa poslanikom Perom Mamićem sjeo je u auto i odmah nakon što je dao kontakt aktivirala se eksplozivna naprava. Od siline eksplozije na automobilu marke „Pasat“, registarskih tablica A18-Ј-420, pukla je zadnja desna guma, razbijene su plastične zaštitne kape na zadnjim točkovima, otvorio se zadnji prtljažnik automobila a ispod automobila je odlomljen jedan dio. U trenutku eksplozije u automobilu su bili Tadić i Mamić, a na svu sreću nijedan od njih dvojice nije povrijeđen. Usljed eksplozije na parkingu se oko automobila digla velika prašina i osjetio miris izgorene gume, kao i bjeličasti dim, što se sve brzo razišlo zbog vjetrovitog vremena u gradu. Sud BiH osudio je Zijada Derviševića na osam, Amela Sefera na sedam i Sašu Bonića na šest godina zatvora zbog ovog terorističkog napada, čija je meta bio poslanik HDZ-a BiH u Skupštini Zeničko-dobojskog kantona Pero Mamić.
Sarajevo 28. oktobar 2011:
Pripadnik vehabijskog pokreta Mevlud Јašarević (23) iz Novog Pazara je, naoružan kalašnjikovim, napao je ambasadu Sjedinjenih Američkih Država u Sarajevu. Pucajući oko sebe, Јašarević je ranio jednog policajca. Bez ikakve sumnje tokom napada imao je jednog ili više pomagača iz Gornje Maoče, koji su ga u automobilu dovezli u Sarajevo na izvršenje terorističkog napada. Evidentiran kao islamista od ranije, Mevlid Јašarević je još u Novom Pazaru 30. novembra 2010. priveden, jer je zajedno sa Fatmirom Muratovićem, policiji bio sumnjiv tokom posjete stranih ambasadora ovom gradu. Rođen je u decembru 1988. godne, a 2005. godine osuđen je u Beču na tri godine zatvora zbog razbojništva, kada je oteo 100.000 evra. Poslije odležane kazne protjeran je iz Austrije i jedno vrijeme boravio u Gornjoj Maoči, mjestu poznatom kao okupljalištu vehabija, a u Novi Pazar se vratio ‘da širi islam.
Zvornik, 27. april 2015:
U napadu na policijsku stanicu u Zvorniku koji je izvršio Nerdin Ibrić (24) iz sela Sapna kod Zvornika, ubijen je jedan policajac dok su dvojica ranjena. U razmjeni vatre ubijen je i napadač. Napad je izvršen u vrijeme smjene u policijskoj stanici, što znači da je napadač znao kada se vrši smjena i da tada ima najviše policajaca. Napadač Nerdin Ibrić je bio naoružan sa dvije puške i pištoljem, a džepovi su mu bili puni municije. Ubijen je policajac Dragan Đurić, a ranjeni Stevo Milovanović i Željko Gajić.
Sarajevo, Rajlovac 18. novembar 2015:
U ulici Safeta Zajke u sarajevskom naselju Rajlovac 18. novembra, oko 19 časova dogodila se pucnjava u kojoj su ubijena dva vojnika Oružanih snaga BiH. Prema podacima, napadač Enes Omeragić ušao je u kladionicu koja se nalazi u ulici Safeta Zajke 241 i otvorio vatru iz automatskog oružja. Ubijeni su vojnici Armin Salkić i Nedeljko Radić. Oni su radili na formacijskim mjestima vozača u bataljonu vojne policije Brigade taktičke podrške. Јedan vojnik je iz Nevesinja, drugi iz Viteza. Napadač je pri ulasku u kladionicu uzvikivao „Alahu ekber“. Rječ je o Enesu Omeragiću, nastanjenom u kući u ulici Ibrahima Perviza broj 14, na Sokolju. Omeragić je izvršio samoubistvo, raznijevši se bombom. Mreža u kojoj je radikalizovan Omeragić aktivna je u džihadu u Siriji.
Zavidovići, 24. novembar 2015. godine:
Na aneks zgrade policijske stanice Zavidovići, nešto poslije ponoći je bačena eksplozivna naprava. Nastala je manja materijalna šteta, a povrijeđenih nije bilo.
Borci, muslimani iz BiH, aktivno su odlazili u Siriju, Irak i Avganistan, ali su se i organizovano vraćali u BiH. Oni koji su ih radikalizovali i usmjerili nastavili su ničim ometeni to raditi do današnjeg dana.
Po evidenciji Obaviještajno bezbjednosne agencije BiH postoji 3456 lica koji su teroristi ili »spavači« (potencijalni teroristi), prolaze kroz bezbjednosne i krivične evidencije, podržavaju ili su članovi pojedinih terorističkih grupa i organizacija (učestvuju u podršci i finansiranju ili su samo finansijski podržani od terorističkih organizacija, sarađuju sa evidentiranim teroristima ili su već učestvovali u izvođenju terorističkih akcija). OBA je ove podatke predočila Parlamentarnoj skupštini BiH u aprilu 2010. godine – a sada, nakon gotovo sedam godina, ova brojka terorista i »spavača« je porasla na brojku od 5792, sa tendencijom daljeg porasta.
Iako aktivno učestvuju u ratovima na Bliskom istoku, nema preciznih podataka o muslimanima iz BiH koji učestvuju u ratu u Siriji i Iraku. Prema nerelevantnim i površnim podacima nadležnih institucija u Bosni i Hercegovini, u Iraku i Siriji je ratovalo ili se još bori na strani ekstremista oko 150 građana sa bh državljanstvom.
Neki od njih su poginuli na tamošnjim ratištima dok su se drugi vratili u BiH.
Po preciznijim podacima zapadnih obavještajnih službi (Francuske, Velike Britanije, Njemačke i Austrije), na ratištu u Siriji i u Iraku učestvuju 92 građanina BiH na milion stanovnika – to znači između 340 i 370 boraca. U ratovima u Siriji, Iraku i Avganistanu poginulo je 57 državljana BiH.
Organizovanim i pripremljenim povratkom u Bosnu i Hercegovinu dogovarani su na nivou Tužilaštva BiH „aranžmani“ sa džihad ratnicima koji su doprineli njihovom amnestiranju zbog učešća u stranim vojnim formacijama i terorističkim organizacijama kao i ratovanju na tlu druge države.
Suđenje Avdulahu Fatihu Hasanoviću, Nedžadu Mujiću, Eminu Hodžiću, Fikretu Hadžiću, Јasminu Јašareviću, Ibri Deliću, Samiru Hadžaliću, Mirelu Karajiću, Osmanu Abdulazizu Kekiću i Muharemu Smajiću pred neustavnim Sudom BiH u Sarajevu, zbog njihove povezanosti sa terorističkim organizacijama iz čl. 202. Krivičnog zakona BiH i organizovanja grupa za odlazak na strana ratišta i presuda zbog tako teških djela sa izuzetno teškim posljedicama, završeno je, bukvalno, puštanjem na slobodu Hasanovića. Slobodu koja se nudi i drugim islamskim ratnicima i lažnim džihadistima ako se vrate u zemlju.
Presuda koja je ranije izrečena Safetu Brkiću, od tri godine dana zatvora, predstavlja slučaj kroz koji se vidi različit odnos pravosuđa u Sarajevu prema simpatizerima Islamske države i teroristima Al Kaide, jer je nastavak kaznene politike bio vrlo ohrabrujući za Al Kaidu i njene džihadiste Nusra fronta, miljenike američke vlade i vlasti u Sarajevu. Svaka osuda izrečena ratnicima Nusra fronta bila je od godinu dana zatvora i može se otplatiti novcem u Federaciji BiH, te u stvari znači puštanje na slobodu.
Ova tendencija uočljiva je bila BiH u oktobru prošle godine, kada je izrečena prva presuda za finansiranje terorističkih aktivnosti, javnog poticanja na terorističke aktivnosti te organiziranje i pridruživanje terorističkoj grupi u predmetu „Erdić i drugi“. Husein Erdić osuđen je na tri i po, Midhat Trako na godinu i po, a Nevad Hušidić i Merim Keserović na po godinu zatvora. Biljana Ćuković predsjedavajuća Sudskog vijeća Suda BiH je. izričući presude četvorici osuđenih, navela: „Ono što je prema ocjeni Suda sporno to je da su optuženi Keserović i Hušidić imali namjeru i pokušali su da odu u Siriju i na taj način se priključe terorističkoj organizaciji ISIL. Zatim, da je optuženi Husein Erdić organizovao njihov odlazak, te da je optuženi Trako Mithat nabavio i istom predao sredstva, odnosno novac za put.“ Nakon ove presude, paradna žrtva principijelnosti, agitator i simpatizer Islamske države Husein Bilal Bosnić, osuđen je na sedam godina zatvora, zbog poticanja na priključenje terorističkoj grupi.
U ovakvim i sličnim predmetima koriste se mnoge mjere iz arsenala obavještajne i propagandne aktivnosti. Tako su 31. oktobra 2016. godine gotovo svi mediji u BiH i regionu prenijeli vijest da su islamski ratnici iz BiH osuđeni pred Sudom BiH na 11 godina i dva mjeseca zbog ratovanja u Siriji, u jedinicama koje su Ujedinjene nacije proglasile terorističkim. Mediji nisu naveli da je to zbir svih kazni izrečenih za sedam terorista: Enes Mešić osuđen je na tri godine zatvora, Adem Karamujo na dvije, Mirza Kapić na godinu i po, Јasmin Јašarević i Salko Imamović na po godinu i četiri mjeseca, dok su Ibro Delić i Samir Hadžalić osuđeni na po godinu dana za priključivanje terorističkim organiizacijama na području Sirije. Prema prvostepenoj presudi, Kapić i Delić su proglašeni krivim i za nezakonito držanje oružja, dok je Karamujo oslobođen krivice jer je imao dozvolu za posjedovanje oružja. Sud BiH je Kapića osudio na pet mjeseci za nedozvoljeno držanje oružja i izrekao mu jedinstvenu kaznu od jedne godine i 10 mjeseci, a Deliću izrekao jedinstvenu kaznu od godine i 11 mjeseci.
Prema najavama iz Tužilaštva BiH, u nekoliko predmeta zbog povezanosti sa terorističkim aktivnostima vode se istrage protiv još 40 osoba. Upravo na te činjenice je ukazao Rob Vajnrajt, direktor Europola, kada je rekao da sa izbjeglicama možemo očekivati najmanje 5.000 boraca koji se vraćaju u Evropu sa ratišta Sirije i Iraka te da oni predstavljaju najveću prijetnju po mir i stabilnost Evrope.
U Bosni i Hercegovini ne postoji politika kažnjavanja terorista nego oslobađanja terorista jer Tužilaštvo BiH sa suspendovanim glavnim tužiocem i SDA kadrovima poput Alene Kurspahić na čelu disciplinskog ureda, SIPA sa Pericom Stanićem, OBA sa Osmanom Mehmedagićem Osmicom i Ministarstvo bezbjednosti sa Draganom Mektićem – obmanjuju cjelokupnu evropsku javnost kako se u BiH vodi borba protiv terorizma i da je BiH pouzdan partner u toj borbi.
U Bosni i Hercegovini se amnestiraju džihadisti i puštaju na slobodu. Finansiranje terorističkih aktivnosti koje podrazumijeva finansiranje 45 terorističkih kampova i 64 paradžemata se odvija uz pomoć pojedinih visokih funkcionera na vlasti u Sarajevu. Naoružavanje i obuka kao i propaganda baš kao i sprečavanje pranja novca za finansiranje terorizma još uvijek nisu izazvali reakciju države ni u najblažoj formi.
Stvarajući klimu političke nestabilnosti pojedinci u vlasti u Sarajevu pomažu teroristima da i dalje jačaju organizaciono i finansijski, i da budu operativno sposobniji.
