Piše Dževad Galijašević za Fond strateške kulture.
BiH, zajedno sa “Kosovom” (šta god ono u političkom i pravnom smislu pokušavalo da bude) predstavlja neuređeni, radikalno islamistički i kriminalizovani prostor, koji izvozi nestabilnost, sukobe i terorizam a za sve to ima podršku zapadnih i islamističkih država – ima otvorenu podršku u Evropi i van nje.
U izvještaju zapadne diplomatije i bezbjednosnih agencija Njemačke, Francuske, Austrije, objavljenom u formi interaktivne mape na stranici Radio Slobodna Evropa (mapa – link: www.rferl.org/a/foreign-fighters-syria-iraq-is-isis-isil-infographic/26584940.html), Bosna i Hercegovina je uvrštena među muslimanske zemlje koje učestvuju na ratištu u Siriji i Iraku, sa 92 džihad ratnika na milion stanovnika, a Kosovo sa 83 džihadista na milion stanovnika. Procjena je da su zajedno dali oko 500 boraca za Islamsku državu i Nusra Front.
Bosanskohercegovački mudžahedini i vehabije su kao misionari izgradili islamistički front na Kosovu. Međutim te veze nisu samo u sferi saradnje islamističkog elementa nego i u sferi državne, obavještajne, institucionalne i personalne saradnje.
Bakir Izetbegović i Hašim Tači imaju zajedničkog političkog oca i pokrovitelja: Redžepa Taipa Erdogana i tursku obavještajnu zajednicu, koja usklađuje njihovo djelovanje i nastup prema srpskom etničkom prostoru i narodu. Taj nastup je neprijateljski prema Srbiji i Republici Srpskoj kao i prema srpskim interesima u Makedoniji i Crnoj Gori.
Za to vrijeme, islamističko Ministarstvo bezbjednosti koje vodi Dragan Mektić, Državna agencija za istrage i zaštitu – SIPA (kao prava hobotnica), u saradnji sa Obavještajno bezbjednosnom agencijom OBA/OSA, preko kriminalizovanog rukovodstva koje predstavljaju Osman “Osmica” Mehmedagić i Perica Stanić, nadzire, špijunira i prisluškuje sve javne i političke ličnosti koje nastupaju prema srpskim nacionalnim interesima prijateljski. Ta trojica bezbjednosnih zlotvora štite teroriste i zabranjuju upiranje prstom u njih; oni kriminalizuju javne ličnosti, najodgovornije i najvažnije funkcionere Republike Srpske, montiraju im optužnice i šire propagandne laži koje, po pravilu, prenose bivši komandiri Odreda El Mudžahedin Ezher Beganović i Abdulsamed Bušatlić u svom islamističkom časopisu SAFF, uz podršku Slobodne Bosne i SDA-ovsko-turskog “Faktora” te portala NAP – Novinske agencije Patria, u vlasništvu Alijinog direktora policije Bakira Alispahića, prisiljenog da podnese ostavku u februaru 1996. nakon otkrivanja terorističkog kampa “Pogorelica” koji je lično sa tajnom policijom AID organizovao.
To su portali na kojima navedeni nosioci bezbjednosnih ovlaštenja jesu rado viđeni gosti, pohvaljivani i uvažavani. Po potrebi i branjeni. Kada funkcionera iz Republike Srpske u Sarajevu konstantno i agresivno hvali islamistički časopis “SAFF”, treba li on da se zamisli o sebi i o onome što radi i treba li mu neko skrenuti pažnju na to?!
U načelu, ovi ljudi su dio subverzivne i kriminogene mreže koja prisluškuje vladine zvaničnike i najvažnije ličnosti u Srbiji ali i kroz Operativno-obavještajni prodor “Ušće” izvodi složene operacije tajnih pretresa pojedinih lokacija na koje često ili povremeno dolaze odgovorne političke ličnosti u Srbiji te ih tajno prate, snimaju i analiziraju njihovo kretanje, i na teritoriji Srbije i van nje.
Ti podaci se razmijenjuju sa Tajnom službom Hašima Tačija na Kosovu i sa Središnjom obaviještajnom agencijom – SOA, Republike Hrvatske.
Ovakvu BiH i Kosovo vezuje Erdogan i neoosmanski projekat “Zelene transverzale” – vezuje ih isti politički cilj i neprijateljstvo prema Srbima – vezuju isti zapadni mentori i NATO, koji Srbiju i Republiku Srpsku žele uništiti – vezuje ih vjerski cilj da, na kraju političkog puta, već izgrađeno islamsko društvo na BiH i Kosovu i izabrana islamska vlast obznane postojanje islamskih država po ugledu na (šiitsku) Islamsku Republiku Iran ili (sunitsku) Erdoganovu Tursku – autoritarne države koje potvrđuju specifični dualizam teokratske države republikanskog uređenja: Islam i republika!
U BiH djeluje organizovana, brojna i fanatična mreža nasilnih ekstremista i terorista. Ova mreža je organizovana kroz razne oblike prividno humanitarnih, obrazovnih i vjerskih organizacija. Ta mreža formirala je svoja antiustavna naselja, klasične terorističke kampove u kojima obavlja razne specijalističke obuke, provodi program vjerske radikalizacije, i organizuje slanje bošnjačkih mladića i cijelih porodica na najgora ratišta u istoriji ratovanja. Na ratišta na kojima ne postoje Ženevske i druge konvencije, na ratišta na kojima se drogirana djeca koriste kao bombaši samoubice, na kojima se brutalno i pred kamerama vrše ritualna odrubljivanja glava civilima i vojnicima i od terorizma pravi klasična estrada koja putem zapadnih medija dopire do svake zemlje, naroda, svake porodice i svakog čovjeka. Sve ovo što se dešava u BiH kao najvećoj bazi i jedinstvenom terorističkom kampu Al Kaide u Evropi, kao duboka anticivilizacijska pojava, je prevashodno bezbjednosni problem na koji država ne reaguje nijednom – baš nijednom adekvatnom bezbjednosnom mjerom. To se više ne može sakriti ali i ne želi.
Ipak – to su poznate činjenice – Bakir Izetbegović i Hašim Tači, baš kao i Osmica, Džaferović, Haradinaj i slični…su i u Srbiji i Republici Srpskoj, “pročitane knjige”, radikalni monstrumi čije je neprijateljstvo, antisrpska orijentacija i mržnja, vidljiva, očigledna i prepoznata. Јasno je da postojanje poznatog neprijatelja i saznanje o njemu, značaj tog neprijatelja i njegove mogućnosti predstavljaju manji problem od poltronskog odnosa i izdajničke politike te odsustva jasne nacionalne politike u pojedinim strankama u Republici Srpskoj (prije svega SDS koji predvodi jedan Govedarica).
Stvarni problem srpskog naroda Republike Srpske i Srbije je postojanje nacionalnih izdajnika na najvišem političkom nivou i zavjera ćutanja od strane njihovih partijskih kolega, prozapadnih medija, nevladinih organizacija i neobaviještenih građana o prirodi aktivnosti koje su vidljive.
Ali, o Srbiji – u Srbiji.
Najveći problem Republike Srpske i srpskog naroda predstavljaju takvi domaći izdajnici i istureni pojedinci kao Dragan Mektić, ministar bezbjednosti, i Mirko Šarović, ministar vanjske trgovine, u Savjetu ministara BiH, kao i direktor Sipe, Perica Stanić, koji svojim akcijama, kroz političke i bezbjednosne strukture, institucionalne i medijske komunikacije na međunarodnom nivou, agresivno odvlače pažnju od ovog dubokog istorijskog sukoba čiji rezultat može biti poguban za Srbiju i Republiku Srpsku.
Dragan Mektić, nekompetentni i neartikulisani ministar bezbjednosti, interno obrazovan u Obrazovnom Centru MUP-a Hrvatske zadnjih dana novembra 1989. godine, je osoba koja o oblasti raznih vidova koordinacije i kreiranja bezbjednosnih politika i prilagođavanja novim bezbjednosnim izazovima ne shvata ništa i koja je sposobna samo za otvorenu izdaju mira, bezbjednosti i položaja Republike Srpske.
On to i radi, odvlačeći pažnju od terorističke prijetnje i džihad ratnika, zabavlja javnost temama koje nemaju veze sa bezbjednosti i nisu u opisu njegovih kompetencija.
Toliko gluposti iza govornice institucija BiH za dvije i po godine mandata nikada niko nije izgovorio. Njegovi govori o jahtama u Portorožu, kilogramima zlata, bankama, autoputevima, kriminalizovanim tužiocima i sudijama, korumpiranim političarima i slično…. njegova komunikacija sa Suvarom i prijetnje upućene novinarkama i tužiteljicama, na najgori način su predstavljali BiH u svijetu. Vrijeđanje obrazovanih žena, sudija i tužilaca, rukovodilaca Visokog sudskog i tužilačkog savjeta, koje su preuzele vrući krompir pravosudnih institucija ogrezlih u kriminalu i korupciji; koje časno i mukotrpno zarađuju svaku konvertibilnu marku u ovoj neuređenoj državi te pljuvanje po institucijama Republike Srpske i poslanicima iz Banjaluke predstavljaju krunski dokaz da je ovako nesposoban političar poput Mektića doveden da širi nestabilnost i pruži podršku mudžahedinima i teroristima.
Dragan Mektić ima neku potvrdu Hrvatske policije na kojoj piše da je to Diploma; sa tim bezvrijednim dokumentom on je pljačkao ovu državu nezasluženim platama dvije decenije. On nije diplomirao na “Fakultetu Pravnih znanosti u Zagrebu” – taj fakultet nije ni vidio (iako je to još uvijek objavljeno na sajtu Ministarstva bezbjednosti BiH).
Upravo zato je njegova politika podrške islamskom terorizmu rezultat škole i obuke koju je, neposredno pred rat, prošao u MUP-u Hrvatske. Njegove rasprave o “umjerenom islamu” i “islamu koji uvažava sve principe” su gomila besmislenih, ničim izazvanih i nepotrebnih izjava bezvrijedne osobe, koje ga trebaju predstaviti kao korisnog i umjerenog. Neko će ga morati obavjestiti da ono što mu je lično austrijski ministar unutrašnjih poslova Sobotka rekao predstavlja optužnicu njemu i zemlji u kojoj je on ministar bezbjednosti. I predsjednica susjedne Hrvatske Kolinda Grabar Kitarović kao i glavni policajci te zemlje uz policajce komšijske Srbije su isto rekli: BiH je izvor problema za cijeli region, čak i šire toga!!!
Al Kaida iz BiH, pod pokroviteljstvom Sarajeva, pravi bezbjednosne probleme u Evropi, državama i narodima. I tu se konačno, nešto mora uraditi.
A prije svega smijeniti ovog kriminalizovanog ministra bezbjednosti sa bezvrijednom diplomom i uhapsiti ga za primjer drugim kriminalcima i falsifikatorima. O Mektiću, kao takvom, prije ili kasnije, hladne glave moraće raspravljati i SDS i srpski narod u cjelini bez lažnih spinova aktivista narandžastih revolucija o nužnosti borbe protiv korupcije i kriminala, koja služi samo politici Bakira Izetbegovića kao model i opravdanje za uništenje položaja Republike Srpske i razaranje njenih institucija.
Ako neko misli da postoji mogućnost kompromisa i da je zbog srpskog jedinstva potrebno razgovarati sa ovim snagama, onda se taj zaista nalazi u tragičnom bezizlazu i nerazumijevanju stvarnih prilika. Te snage treba poraziti jasnom nacionalnom idejom i državotvornom politikom zasnovanom na nacionalnom interesu očuvanja mira i funkcionalnosti države. Može li bilo koji narod praviti kompromise na račun ovih, duboko istorijsko opravdanih stremljenja koja predstavljaju smisao najvišeg narodnog interesa? Poraziti te snage značilo bi odsjeći krila islamskom fanatiku, Alijinom sinu, nasljedniku ideje i političkog cilja stvaranja islamske države na tlu Bosne i Hercegovine.
Јer, još uvijek nisu kažnjene brutalne ubice i mudžahedini – ni za Srednju Bosnu ni za Ozren. Fanatizam i lažni vjerski kodeks, koji je među Bošnjake došao iz vjekova zaostalosti i primitivizma jednog podneblja i grupe naroda, dominantan je izraz stanja duha u Sarajevu. Taj fanatizam podržava nasilje ako od njega “vjera ima koristi”, opravdava ubijanje žena i djece a ratnim metama smatra civile, nenaoružane, bolesne i nemoćne – stare i nejake. Štiteći te brutalne ubice i glavosječe na javnoj sceni, Bakir Izetbegović uz pomoć izdajnika poput Mektića, Stanića i Šarovića, nastavlja lažima provocirati sukobe među Srbima. Neodmjerene, ničim izazvane uvrede kojima Izetbegović uporno blati i vrijeđa Republiku Srpsku i srpski narod samo su nastavak politike konflikta, destrukcije i destabilizacije kao naslijeđe politike Alije Izetbegovića, a koju vodi njegov beskrupulozni sin, korumpirani političar iz Sarajeva, a djelovanje srpskih izdajnika je samo sluganska refleksija te politike.
Priče o opstrukcijama koje “dolaze iz Republike Srpske” na evropskom putu u vidu: „”prečavanja objavljivanja popisa stanovništva”, “odbijanja zakona o bankarskoj superviziji”, blokiranje “transportne zajednice balkanskih zemalja” u nastanku – za Bakira predstavljaju “stalne prjetnje suverenitetu i teritorijalnom integritetu BiH”, baš kao što i “konstantna zagovaranja referenduma”, “stalne blokade državnih institucija” predstavljaju alibi Izetbegoviću da zahtijeva od Valentina Incka da kazni Republiku Srpsku a od zapadnih lidera da utiču na rukovodstvo Srpske da se put prema Izetbegovićevoj viziji Evrope konačno nastavi.
A teroristi, bivši mudžahedini i vehabije, a povratnici sa sirijskog i iračkog ratišta, a politička ubistva za koja Bakira otvoreno optužuje Sefer Halilović, koja je pominjao i Fahrudin Radončić; skrivanje ratnih zločina za koje ga je optužio bivši potpredsjednik SDA i potpredsjednik Federacije Mirsad Kebo; a falsifikati činjenica o Srebrenici na koje ukazuju Ibran Mustafić i Hakija Meholjić; terorističke akcije u ul. Vase Miskina, na Markalama, ubijanje tuzlanske djece na kapiji, zatim, raketiranje Rijaseta Islamske zajednice, snajpersko djelovanje i ubijanje građana Sarajeva… ubistva vlastitih komandanata: Nurifa Rizvanovića, Mušana Topalovića Cace, Јusufa Јuke Prazine, pokušaj ubistva Ismeta Bajramovića Ćele i ubistvo Ramiza Delalića Ćele; pa korupcija i kriminal za koji Bakira optužuju dojučerašnji saradnici, krađa humanitarne pomoći i pljačka donacija preko agencije TWRA – to valjda nije problem na tako shvaćenom evropskom putu. I ne baš evropskom – tačnije putu u bezvrijednu, antisrpsku “novu Јugosferu” sa nesređenim nacionalnim položajem – upravo Srba.
Sada, nakon cjelog vijeka, zapadne vlade očekuju od srpskog naroda da ponovi grešku u trenutku kada su Srbi protjerani iz Hrvatske, poniženi u Crnoj Gori – kada je Kosovo pred potpunom pravnom i političkom legalizacijom za Šiptare..
Ništa od toga ne bi bilo teško i neriješivo da ne postoje snage koje ruše zemlju iznutra sa pozicije političke moći koja je veća od njihove pameti i njihovog morala. Samo zato Bakir Izetbegović nije najveći problem Bosne i Hercegovine, izgradnje njenih institucija, poštivanja ustavnih prava, obaveza i naravno “evropskog puta”.
Odvratna politička biografija sina Alije Izetbegovića, puna korupcije, organizovanog kriminala, političkih ubistava i ratnih zločina, bila bi zaključena da se mnogi poltroni i izdajnici nisu sa njim uhvatili u isto kolo, te kao sluge pomažu realizaciju te politike. Svjedoči to i o nama samima, vremenu u kome živimo, našem opštem moralnom padu, političkom besmislu dogovorne politike u kojoj zločinačke ideologije i zločinačke stranke vode BiH na putu ka EU.
Sigurno bi Bakiru odgovarao “srebrenički scenario” i za predsjednika Dodika, kakav je, lično, organizovao Aleksandru Vučiću ali, pošto to ne može, mora reagovati na svaku stratešku političku odluku i izjavu koja dolazi iz Banjaluke. Insistiranje na međunarodnoj pravnoj definiciji zločina u Srebrenici ima jasan cilj – marginalizovanje stvarnog genocida i nespremnost da se pokloni jasenovačkim žrtvama – žrtvama politike zločina u kojim je sa Mladim muslimanima, kroz pokret i muslimansku miliciju “Muhameda Pandže” i časopis “El Hidaje”, djelovao njegov otac Alija Izetbegović. To je njegov način, da žrtve zločina optuži da prave opstrukcije na “evropskom putu” koji je on projektovao a koji vodi preko Istanbula do Ankare. Od Erdogana do Sirije.
Od 1991. preko 2001. do 2017. godine – više od četvrt vijeka Bosna i Hercegovina je predstavljala najvažniji centar svjetskog terorizma. U drugom mjesecu 1996, najvažnija Al Kaidina vojna formacija na planeti – odred El Mudžahedin brojao je 1774 vojnika, i ne samo vojnika nego i propovjednika. Poslije rata u BiH, planski i uz podršku zapadnih obavještajnih službi, nekažnjeni nakon masovnih zločina, raširili su se po Balkanu, Evropi, i cijelom svijetu, čineći terorističke akcije u: Dahranu,Najrobiju, Dar es Salamu, Njujorku, Madridu, Londonu, Parizu, Briselu…
Bakir Izetbegović laže kada tvrdi da Republika Srpska pravi opstrukcije i ruši BiH ili da predsjednik Dodik vodi politiku sukoba ili da najava referenduma predstavlja objavu rata Bosni i Hercegovini, njenom jedinstvu i ustavnom uređenju. U stvari, to jeste objava rata neosuđenim ratnim zločincima iz Drugog svjetskog rata, ustašama i Handžar divizionarima, DAEŠ-u i Al Kaidi, Erdoganu i saudijskim vehabijama, ali nije objava rata Dejtonskoj BiH.
Naše društvo u Federaciji i u Republici Srpskoj – sudska, izvršna i zakonodavna vlast, moraju kroz mudžahedine u ratu prepoznati vojno i organizaciono jačanje islamista i terorista u Bosni i Hercegovini – kroz odnos prema njihovim zločinima – njihovim nekažnjenim zločinima – mora se vidjeti snažna politička podrška koju imaju, a prema upornosti i širenju i poprimanju opšte-islamskih obilježja i na ovim prostorima shvatiti opasnost sa kojom se svi zajedno suočavamo.
I da je trenutak kada, kroz opšti stav, javnost mora uvjeriti nesposobne i korumpirane izdajnike da su prevršili mjeru i da će zbog svojih nedjela kad-tad odgovarati.
