Počeo sam razgovore sa RTS o „Djeci Kozare”. Riječ je o čišćenju Kozare i izbegličkim kolonama koje su završavale u Jasenovcu, u dječjim logorima.
Poubijani su na razne načine, i cijankalijem i nožem, dok su druge prebacivali u Zagreb ili u ostale gradove gdje su ih pretvarali u janjičare i gdje su služili kao lična garda Ante Pavelića. Mala djeca. Tako da je to jedna tragična sudbina čitavog tog kozaračkog naroda, koji je, manje-više, kompletno ubijen. Za taj film se pripremam skoro 30 godina, kaže u intervjuu za beogradski Ekspres Lordan Zafranović.
Filmovi „Okupacija u 26 slika”, „Krv i pepeo Jasenovca”, „Pad Italije”, „Večernja zvona” jugoslovenskog i hrvatskog reditelja Lordana Zafranovića i dalje izazivaju veliku pažnju publike, a njegovo ostvarenje „Testament” je i poslije 23 godine zabranjeno za prikazivanje na Hrvatskoj televiziji!
Svoj nedavni boravak u Beogradu iskoristio je za pregovore o filmu „Djeca Kozare”, koji pokušava da snimi skoro tri decenije, od kada je prvi put pročitao scenario Arsena Diklića, a u intervjuu otkriva da bi snimanje moglo da se realizuje na jesen 2018. godine.
Decenijama pokušavate da realizujete film koji se bavi stradanjem srpske djece tokom Drugog svjetskog rata?
– Ovde sam počeo razgovore sa RTS-om pre par mjeseci o „Deci Kozare”. Riječ je o čišćenju Kozare i izbjegličkim kolonama koje su završavale u Jasenovcu, u dječjim logorima. Poubijani su na razne načine, i cijankalijem i nožem, dok su druge prebacivali u Zagreb ili u ostale gradove gde su ih pretvarali u janjičare i gde su služili kao lična garda Ante Pavelića. Mala deca. Tako da je to jedna tragična sudbina čitavog tog kozaračkog naroda, koji je, manje-više, kompletno ubijen. Za taj film se pripremam skoro 30 godina. Početak finansiranja i priprema za snimanje je trebalo da bude neposredno pred ovaj rat, poslednji, devedesetih godina, ali je to tada propalo. Onda sam prije godinu dana to ponovo otvorio i uvideo da tu ima materijala, da je u pitanju izuzetan film, dobro napisan scenario, dobri likovi, odlična dramaturgija… Ljudi s kojima sada pregovaram su pročitali scenario koji je napisao izuzetan pisac Aleksandar Diklić. Ja sam to ponudio televiziji RTS i njihovi urednici su se složili da to uđe u planirani budžet. Sutra baš imam razgovor s jednim filmskim producentom koji bi mogao da pogura realizaciju tokom jeseni.
U međuvremenu ste završili svoj dokumentarni film „Zalazak stoleća – Testament”. Zbog tog filma ste početkom devedesetih morali da odete iz Hrvatske?
– Radio sam u to vreme taj film, snimao sam po cijeloj bivšoj Jugoslaviji, čak sam bio snimio i Miloševića na Gazimestanu. Bio je jedan fenomenalan kadar koji nije kasnije ušao u film jer više nisam hteo da se bavim delom koji je bio vezan za ovaj novi rat, bili su mi dovoljni postojeći dokumentarni snimci jer sam hteo da pokažem šta je to zapravo NDH radila preko suđenja Andriji Artukoviću, bivšem ministru u vladi Ante Pavelića, koje je bilo u Zagrebu u to vreme. Mislio sam da bi trebalo da neko iskoristi taj momenat da snimi film o tome šta je bila NDH.
