Predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik rekao je da mu je namjera da se dođe do istine i da u Izvještaj o Srebrenici bude uključeno stradanje Srba, a ne da bude umanjen zločin koji se desio nad bošnjačkim narodom.
Dodik je istakao da Republika Srpska kao država onako kako je potvrđena međunarodnim Dejtonskim sporazumom, ima pravo, a još više obavezu da se bavi događajima od početka krize i raspada Јugoslavije, kao i svim ratnim događajima u BiH u periodu 1992. do 1995. godine, te da je to trajna obaveza svih institucija Republike, a Narodna skupština je njen najviši organ.
Tekst prenosimo u cijelosti:
Tim prije, što su u taj savez uključene pojedine stranke i ljudi, koji su u vrijeme sačinjavanja tog izvještaja bili na vlasti u Republici Srpskoj. Sam Izvještaj, prema svom sadržaju, je ustvari, bio od samog početka sporan, uzimajući u obzir i okolnosti pod kojima je nastao.
Naime, tadašnji visoki predstavnik Pedi Ešdaun, osvjedočeni britanski srbomrzac, je u više navrata vršio pritisak na tadašnju vladu i visoke predstavnike da se Izvještaj donese.
U samom Izvještaju Komisije za istraživanje događaja u i oko Srebrenice od 10. do 19. jula 1995. se to i kaže kada se govori da su “početne teškoće u radu Komisije prevaziđene nakon intervencija visokog predstavnika”, a potom se u tom izvještaju kaže da je visoki predstavnik “zahtijevao brzo okončanje istrage i koncentraciju rada Komisije na otkrivanju lokacija posmrtnih ostataka i utvrđivanje spiskova lica koja se vode kao nestala”.
Samo to već jasno govori o uplitanju u, i davanju smjernica rada dotične komisije. Ali, Izvještaj Komisije iz 2004. godine je sporan i iz više drugih razloga.
Predsjednik Milorad Dodik je sa punim pravom skrenuo pažnju na činjenicu da se Izvještaj Komisije odnosi isključivo na događaje iz perioda od 10. do 19. jula 1995., pritom ne uzimajući u obzir širi kontekst događaja u i oko Srebrenice i njenih evolucija sve do jula 1995. godine.
Izvještaj Komisije zanemaruje tako kako je uopšte došlo do sukoba u Srebrenici u proljeću, odnosno u maju 1992. godine, ne osvrće se na formiranje 28. divizije tkz. Armije BiH i na njeno komandovanje pod Naserom Orićem, kao i na potonja ofanzivna dejstva tih jedinica do proljeća 1993. godine, kada je Zapad, da bi spriječio srpske snage Vojske Republike Srpske u kontraofanzivi da razbije te snage i zauzme Srebrenicu, proglasio istu, kao i Žepu i Goražde, zatim i Bihać zaštićenim zonama UN.
Prema tome, te enklave su trebale biti demilitarizovane, što se na terenu nikad nije desilo, a muslimani su i dalje izvodili ofanzivna dejstva i diverzantsko-terorističke napade kako na srpske položaje tako i na srpske varoši, gradove i sela, u čemu su stradala ukupno oko 3.500 Srba, pripadnika VRS, ali i žene, djeca i starci, mahom ubijenim na najsvirepije načine – ritualnim klanjem ili živim spaljivanjem (nešto što će kasnije sprovoditi pripadnici zloglasne Islamske države!).
Napad na Kravicu na Božić 1993. godine, na Fakoviće, Ratkoviće, na Skelane, Miliće, Bratunac, Zvornik i druga mjesta, se tako u tom izvještaju Komisije uopšte ne pominju, baš po volji Ešdauna i političkog Sarajeva. Naprotiv, u Ivještaju Komisije u dobrom djelu su preuzeti pasusi iz presude Haškog tribunala generalu VRS Radislavu Krstiću, koji je osuđen za genocid, a time se implicitno i u tom izvještaju Komisije priznaje da je u Srebrenici počinjen genocid, iako se to tako izričito ne kaže.
Ali, samo preuzimanje i prihvatanje te presude jasno govori za sebe! Takođe, u Izvještaju Komisije iz 2004. se govori o “napadu” VRS na Srebrenicu, ne stavljajući operaciju “Krivaja 95” time u njen pravi kontekst, što i ne čudi suviše pošto je uopšte izuzet kontekst i specifičnost Srebreničkog ratišta.
Ali, što je takođe zanimljivo uočiti, iako se Izvještaj Komisije vrlo slobodno, do granice plagijata, služi pasusima o humanitarnoj situaciji u Srebrenici odnosno u Potočarima, ili o zbjegu kolone muslimana prema Tuzli, dok navodi odgovorne jedinice na srpskoj strani za strijeljanje, ne spominje i ulogu Desetog diverzantskog voda o kome se ipak u presudi generalu Krstiću može nešto i pročitati!
Ali, zato se navodi odgovornost Drinskog Korpusa VRS ili se pa, prilično paušalno, govori o “srpskim snagama”, čime se generalizuje odgovornost i krivica VRS za zločin u Srebrenici, a što opet mora da pogoduje jedino muslimanskoj strani i njihovim zapadnim mentorima, da se isključivo jedna, to jest srpska strana okrivi za genocid tokom građanskog rata u bivšoj BiH, kako bi se opravdala kasnija brutalna intervencija NATO snaga protiv Republike Srpske.
Da se još jednom pojasni, u Srebrenici jeste se dogodio ratni zločin, u vidu masovnog streljanja ratnih zarobljenika, za šta postoje nesporni dokazi, a što je i predsjednik Dodik istakao.
Kada se traži povlačenje odnosno ispravka Izvještaja Komisije Vlade Srpske iz 2004. godine, ne radi se o tome da se te činjenice negiraju. Ali, radi se o potpuno opravdanom zahtjevu da se, kada se već istražuju događaji u i oko Srebrenice, u ta istraživanja, kako bi se sagledala puna i prava istina, moraju uključiti sva dešavanja od 1992. do 1995. godine, kao i stradanje srpskog naroda u navedenom vremenskom periodu.
Učešće odnosno odgovornost pojedinih jedinica i ličnosti se mora dodatno rasvjetliti, na objema stranama. Mora se i postaviti pitanje kako i zašto nije došlo do predviđene demilitarizacije Srebrenice, čime bi ratna dejstva u toj regiji smjesta prestala, a mnogi životi bili pošteđeni na svim stranama.
I isto tako pitati zašto i kako je bilo moguće formiranje 28. Divizije tzv. Armije BiH, i njeno naoružavanje. Sporan u cijeloj priči je i broj nestalih, odnosno spiskovi sa različitim brojkama nestalih, ali moraju se u novi izvještaj unijeti i neke nove činjenice, do koje se došlo vremenom. Tako je uočljiv različit podatak o broju ubijenih u raznim presudama Haškog tribunala, što samo po sebi otvara nova pitanja u tom pravcu.
Potom ostaje vrlo upitno i neviđeno da recimo Dražen Erdemović, koji je priznao učešće u pogubljenju više od 1.000 zarobljenika na kraju dobije za taj gnusni čin samo pet godina kazne, naspram 40 godina za prvog predsjednika Srpske Radovana Karačića, koji nikog tokom rata lično nije ubio.
I sami iskazi Erdemovića, “krunskog svjedoka” Haškog tribulana, sadrže dosta drugih otvorenih pitanja. A možda najvažniji detalj je izjava pomoćnika haškog sudije Orija u predmetu protiv generala Ratka Mladića, Јonasa Nilsena, da Haški tribunal ustvari i nije imao nijedan dokaz za genocid u Srebrenici i time i za krivicu generala Mladića.
To su sve okolnosti i činjenice od kojih se neke nisu mogle ranije saznati, pošto još nisu bile donesene određene presude, primjera radi. Ujedno je to i jedan odgovor na pitanje čelnika iz redova opozicije zašto se tek sada postavlja pitanje povlačenja tog izvještaja Komisije iz 2004. godine.
Ali, sabirajući sve ovo gore rečeno, ponovo se mora zaključiti da je više nego opravdana inicijativa predsjednika Srpske Milorada Dodika za povlačenje i sastavljanje novog, dopunjenog i time potpunijeg izvještaja o događajima u i oko Srebrenice. Јer, samo jedan takav novi izvještaj će moći da doprinese pravom sagledavanju te tragedije i svih zločina koji su se u i oko Srebrenice desile, i što treba da dovede najzad i do iskrenog pomirenja na obe strane, a ne do jednostranog optuživanja samo srpske strane za genocid, čime se ustvari atakuje na samu Srpsku.
Ovakav izvještaj se već u više navrata koristio u manipulativnom smislu protiv srpske strane i Republike Srpske, i kao takav predstavlja teško breme za buduće generacije srpskog naroda sa nesagledivim posljedicama.
Јedna odgovorna i državotvorna politika, koja će se izdići nad dnevnopolitičke potrebe i uske partijske interese, mora dakle imati za cilj da se takve posljedice od Srpske i srpskog naroda uklone, a inicijativa predsjednika Dodika upravo to znači. Tako da je, i sa političkog ali i sa istorijskog stanovišta, više nego čudan nedolazak predstavnika opozicije na zakazane konzultacije sa predsjednikom Srpske.
Nameće se pitanje, šta uopšte predstavlja jedna takva opozicija, odnosno za šta se zalaže. Tzv. Savez za promjene izgleda, tako ispada, da sebe definiše opozicijom isključivo biti protiv svega što dolazi od Milorada Dodika, bez obzira šta on govorio ili radio.
A time jedino pogoduju političkom Sarajevu i njegovim zapadnim mentorima u njihovoj neprekidnoj želji ka konačnom ukidanju Srpske i stvaranjem unitarne BiH, u kojoj će muslimani dominirati nad ostalim narodima!
U najmanju ruku, jedna takva politika čelnika Saveza za promjene je krajnje naivna, a sigurno maliciozna i izraz političke nezrelosti, čime samo izražavaju da su potpuno nedorasli ovom istorijskom zadatku i trenutku u borbi protiv zlih namjera da se srpski narod trajno žiguje kao genocidan narod.
Neodgovorna je i prema srpskim žrtvama stradalim u i oko Srebrenice. Tim prije je takav stav ciničniji kada se uzme u obzir da su upravo ljudi i partije iz tog saveza učestvovali u pisanju i donošenju tog izvještaja Komisije Vlade Srpske u 2004. godini.
Sada im je bila pružena šansa za popravni ispit, na kome su međutim ponovo pali, ovog puta možda trajno.
“Svih poslijeratnih godina održavan je i nametan stereotip o “srpskim zločinima” i žrtvama drugih. Neograničena i nezakonita moć visokih predstavnika, potpomognuta dijelom međunarodne zajenice, imala je za cilj žigosanje srpskog naroda i Republike Srpske kao genocidne tvorevine, da bi vremenom mogla biti ukinuta ili barem svedena na praznu ljušturu bez nadležnosti i bilo kakve perspektive”, rekao je Dodik u obraćanju na posebnoj sjednici Narodne skupštine.
On je podsjetio da je rečenica koja se skoro uvijek čuje na kraju pomena srpskih stradanja – za ove zločine još niko nije odgovarao.
“Stradanja Srba i broj od 30.000 poginulih pripadnika srpskog naroda u proteklom ratu još čeka pravdu i kaznu za zločince. Pravde nema ni kada sudi Međunarodni krivični tribunal za bivšu Јugoslaviju, a još manje kada sudi nametnuti Sud BiH”, dodao je Dodik.
Prema njegovim riječima, s vremena na vrijeme pojave se događaji koji uvjere da se nepravda nikada ne smije prihvatiti, te u potrebu stalnog istraživanja i dokazivanja okolnosti i događaja za vrijeme odbrambeno-otadžbinskog rata.
Dodik je naglasio da se teza o “genocidu nad muslimanima-Bošnjacima” pojavila na početku sukoba i otkrila plan djelovanja za stvaranje BiH kao države po mjeri najbrojnijeg naroda, te da o tome postoje brojni dokumenti i da će pomenutu tek neke.
“Riječ genocid koristi se već u izvještaju kasnijeg generala takozvane Armije BiH Sefera Halilovića i Patriotske lige iz februara 1992. godine, gdje on govori o karakteru budućeg rata: da će rat biti genocidan, jer je usmjeren protiv muslimana, odnosno muslimanskog naroda i da je cilj zatrti, odnosno uništiti muslimanski narod. To se potvrđuje i u transkriptima sa sjednice Predsjedništva BiH s početka maja 1992. godine”, naveo je Dodik.
On je dodao da Alija Izetbegović, muslimanski ratni lider, nastavljajući takvu priču, piše pismo svim državnicima još u aprilu 1993. godine.
“Napisao je da će se u Srebrenici dogoditi najveći genocid od Drugog svjetskog rata. To je poslužilo da Savjet bezbjednosti UN proglasi Srebrenicu zaštićenom zonom, iz koje su pod komandom Nasera Orića vršeni brojni napadi i na okolna srpska naselja uz mnogobojne srpske žrtve”, podsjetio je Dodik.
Mnogo toga što se događalo prije i poslije julskih dana 1995. godine u Srebrenici, navodi Dodik, jasno ukazuje da je taj zločin bila dogovorena tragedija koja je dovela do satanizacije Srba i ostvarivanja planova nekih zapadnih zemalja o prebacivanju kolektivne krivice na srpski narod.
“Priča o navodnom genocidu koji su izvršili Srbi krajem prošlog vijeka nastavlja se i dalje. Da podsjetim na sramni pokušaj Velike Britanije koja je u junu 2015. godine pripremila rezoluciju o genocidu u Srebrenici sa jednostranom kvalifikacijom događaja u julu 1995. godine. Na molbu Srbije i Srpske, Ruska Federacija kao stalna članica Savjeta bezbjednosti UN, stavila je veto na nečasni britanski prijedlog i spriječila osudu srpskog naroda”, podsjetio je Dodik.
On je napomenuo da je interesantno da su takozvane nevladine organizacije koje finansiraju strane vlade i fondovi odmah kritikovale traženje veta.
Dodik je ocijenio da se iz ovoga vidi da je cilj protivnika Republike Srpske bio da imaju izvještaj zvaničnih organa kojim bi onda dalje satanizovali i zatirali Republiku Srpsku.
Dodik je istakao da je neposredan povod za sazivanje današnje posebne sjednice Narodne skupštine bilo uručivanje spiska sa 22.000 imena koji je predstavnik udruženja “Majke Srebrenice” Munira Subašić uručila njemačkom državnom istražiocu tužiocu Klausu Zornu.
Podsjetio je da je Subašićeva, predajući Zornu spisak, zatražila od njega da provjeri da li se neko sa spiska nalazi u Njemačkoj da bi bio ispitan, te dodala da je spisak poslat u Ameriku i da će biti proširen na sve držvave u svijetu, da bi, kako je navela, zločinci bili privedeni.
Predsjednik Srpske je dodao da je Zorn tada naglasio da “nijedan počinilac genocida u Srebrenici koji se krije u Njemačkoj ne bi trebalo da se osjeća sigurnim od istrage, privođenja i presude”.
“Šta reći poslije “optužnice” i “presude” koju su već izrekle “Majke Srebrenice” ljudima sa spiska od 22.000 imena”, upitao je Dodik.
Prema njegovim riječima, vidljivo je da je riječ o planiranoj aktivnosti, jer su paraobavještajni portali nikad raspuštenog ratnog muslimanskog AID-a već počeli objavljivati taj spisak.
On kaže da Nezavisni istraživački centar iz Sarajeva danas počinje objavu imena sa spiska koji je pripremala Komisija za Srebrenicu Vlade Republike Srpske, koji su bili dio vojnih formacija koje su učestvovale, kako navode u tom centru, u najstrašnijim sistematskim zločinima na tlu Evrope poslije Drugog svjetskog rata.
Taj navodno nezavisni istraživački centar čak napominje da u potpunosti poštuje princip presumpcije nevinosti svakog pojedinca, te imena objavljuje u interesu istine i javnosti, te da je činjenica da ovaj spisak nije bio nikakva tajna, tim prije jer ga je sastavila Vlada Srpske, ali je, iz odgovornosti prema istoriji, a radi istine i nade u bolje sutra, danas njegovo objavljivanje važnije nego ikada.
“Kada se pročita ovakva glupost, jasno je da se radi o ostrašćenim idiotima, kojima se već dosad trebalo pozabaviti čuveno BiH pravosuđe. Kako neko iole razuman može napisati da poštujući pretpostavku nevinosti, objavljuju spisak kojim se već izriče presuda za genocid”, dodao je Dodik.
On je podsjetio da taj istraživački centar objavljuje i tekst “akademika prof. dr Smaila Čekića, pod naslovom `Komisija za Srebrenicu je utvrdila učešće više od 25.000 ljudi u srebreničkom genocidu, uključujući i naredbodavce`.
“Za sebe Čekić kaže da je `u planiranju, pripremi i realizaciji navedenih istraživanja bio u svojstvu naučnika-istraživača, člana i jednog od potpredsjednika Komisije i člana Radne grupe. Čekića je u tu Komisiju i Radnu grupu imenovao /tadašnji visoki predstavnik u BiH/ Pedi Ešdaun, a tadašnja Vlada Republike Srpske je to morala prihvatiti”, dodao je Dodik.
Dodik je naglasio da su julski događaji u i oko Srebrenice samo potvrdili jednostranost i pristrasnost kojom su podlegli mnogi u svijetu, kao posljedice nevjerovatne ratne i poslijeratne propagande dobro plaćene parama svjetskog islamskog faktora.
Predsjednik Srpske je istakao da su događaji u Srebrenici poslužili, prije svega tadašnjoj administraciji američkog predsjednika Bila Klintona da vazdušnim napadima i bombardovanjem srpskih položaja utiču na završne operacije i promjenu odnosa snaga na terenu. “Baš onako kako je Bil Klinton predlagao Aliji Izetbegoviću”, dodao je Dodik.
Dodik je podsjetio da o tome postoji više svjedočenja muslimanskih prvaka, navodeći primjer Hakije Meholjića, člana ratnog predsjedništva Srebrenice, koji je u mnogim medijima, kao i u norveškom filmu “Srebrenica: izdani grad”, citirao riječi Alije Izetbegovića sa sastanka u Sarajevu iz aprila 1993. godine, kada je Izetbegović pred više svjedoka rekao da mu “Klinton nudi da četnici uđu u Srebrenicu i izvrše pokolj 5.000 Muslimana, poslije čega će NATO bombardovati srpske položaje u Bosni”.
Predsjednik Srpske je napomenuo da se i danas govori da za zločine nad Srbima u i oko Srebrenice niko nije odgovarao i da se istorija o srpskim stradanjima ponovila i u periodu od 1992. do 1995. godine.
“Prema dokumentima Zemaljske komisije za utvrđivanje zločina FNRЈ, ustaše koje su uglavnom činili lokalni muslimani su u srebreničkom srezu u periodu od 1941. do 1945. godine ubile 1.076 odraslih, 546 žena, 210 staraca i 430 djece, što ukupno iznosi 2.262 žrtve. Osim rijetkih izuzetaka sve žrtve ustaškog terora bili su Srbi pravoslavni. To znači da je u srezu Srebrenica u toku Drugog svjetskog rata ubijeno više od 2.200 Srba, ali ni ta cifra nije konačna, jer sve žrtve nisu registrovane, a posebno mala djeca i odojčad koja još nisu bila ni dobila ime, pa ih tako i nema na popisu žrtava”, naveo je Dodik.
Od ukupnog broja svih civilnih žrtava srebreničkog sreza u Drugom svjetskom ratu /3.281/, pravoslavnih Srba koji su stradali samo od ustaša bilo je oko 68 odsto od ovog broja, što znači više od dvije trećine svih žrtava. Iz vatrenog oružja ustaše su, prema podacima Zemaljske komisije za utvrđivanje zločina, ubili 1.129 žrtava, objesili devet, zaklali nožem 663, izmrcvarili raznim metodama mučenja 348, dok je 95 žrtava umrlo kasnije od posljedica mučenja, a 18 ih je ubijeno u logorima.
“Rijetka je pojava u našoj istoriji da neka generacija našeg naroda bude izopštena iz presudnih istorijskih zbivanja, koja su često cijeloj jednoj generaciji davala pečat ili nacionalnih heroja ili nacionalnih izdajnika. Breme donošenja istorijskih odluka, povlačenje poteza koji često bivaju ključni za opstanak naroda, nije nimalo lako. Naprotiv, veoma je teško nekada donijeti odluku koja je nesumnjivo u interesu naroda, jer uvijek su postojali i danas postoje razni pritisci sa strane koji nisu nimalo bezazleni”, istakao je predsjednik Srpske.
On je ocijenio da bez obzira kakvi pritisci bili u pitanju, interes naroda i Republike uvijek mora biti na prvom mjestu, iznad svih drugih interesa i prijetnji.
“Svi mi nosimo istorijsku odgovornost za ovo vrijeme, ali i ono proteklo i buduće. Nekada je istorijsko breme teško, nekada pleća naroda ne mogu izdržati pritiske koje donese stihija istorijskih nepravdi, a Srbi mogu svjedočiti o pojmu istorijske nepravde i uopšte o pojmu nepravde prema jednom narodu”, dodao je Dodik.
On naglašava da niko od onih koji predstavljaju institucije Republike Srpske ne želi da nanosi štetu nekom drugom narodu ili da povrijedi bilo koga.
“Ne želim, a uvjeren sam da niko od vas, takođe, ne želi, da neka nova istorijska nepravda zadesi naš narod, obavijena nedokučivim velom tajni i obmana od dijela međunarodne zajednice”, dodao je Dodik.
Navodeći da istina o stradanjima tokom odbrambeno-otadžbinskog rata nije jednaka za sve, niti jednako dostupna svima, Dodik kaže da se pod uticajem dijela međunarodne zajednice istina selektivno i na mahove pojavljuje, isključivo potencirajući žrtve jednog naroda i istovremeno negirajući i umanjujući žrtve srpskog naroda.
“Upravo ovo predstavlja naše najveće protivljenje radu Komisije o događajima u i oko Srebrenice od 10. jula do 19. jula 1995 godine, koja nije sagledala i srpske žrtve, odnosno, prećutani su obim i karakter srpskih stradanja u Srednjem Podrinju i Srebrenici”, rekao je Dodik.
On je naveo da Komisija nije navela mjesto Osmače, kada je ubijen i narodni poslanik u Skupštini BiH Goran Zekić, selo Međa kada je stradalo sedam Srba, kao ni Ljubicu Gagić, koja je podvrgnuta nesnošljivoj fizičkoj torturi, nakon čega je izvršila samoubistvo ispijanjem sirćetne kiseline, ni selo Ratkovići i zaseoke Dučiće, Dvorišta, Račiće i Polimce, gdje je na pravoslavni praznik Svete Trojice – Duhovi ubijeno 18 Srba.
Dodik je naveo da nisu navedeni ni Brežane, gdje je ubijeno 21 lice srpske nacionalnosti, Krnjići, gdje je ubijeno 19 lica srpske nacionalnosti, ni kada je živ zapaljen nepokretan penzionisani seoski učitelj Parača Vaso.
U Izvještaju Komisije nema ni zločina u selu Zalazje, kada je na pravoslavni praznik Petrovdan, ubijeno 45 lica srpske nacionalnosti, ni Podravanja, kada je ubijeno 40 lica srpske nacionalnosti, ni Skelana, kada ubijeno 57 lica srpske nacionalnosti, kada su na mostu na Drini, pucali snajperima po civilima koji su pokušavali da se spasu, kao i na one koji su se pokušali spasiti plivajući rijekom Drinom, a među njima petogodišnji Aleksandar Dimitrijević i njegov dvanaestogodišnji brat Radisav te šesnaestogodišnji Mićo Ristić, koji se još uvijek vodi kao nestalo lice.
Predsjednik Srpske podsjeća da nisu navedeni ni Zagoni, kada je ubijeno 14 lica srpske nacionalnosti, ni sela Јažestice, gdje je ubijeno devet lica srpske nacionalnosti, ni Fakovići, gdje je ubijeno njih 28, a ranjeno tri lica srpske nacionalnosti, ni sela Bjelovac, Sikirići i Loznica, gdje su kao taoce sa sobom odveli Miru Filipović, koja je bila ranjena, njenu maloljetnu kćerku Olju, Nemanju bebu od pet mjeseci, Dostanu Filipović, desetogodišnjeg Branu Vučetića i kada je ubijeno 59 lica srpske nacionalnosti, od kojih devet žena i zarobljeno je troje djece i dvije žene.
U Izvještaju, kako je rekao, nije navedena ni Kravica, gdje je na pravoslavni Božić pod komandom Nasera Orića ubijeno 51 lice srpske nacionalnosti, od kojih sedam žena.
“Mogli bismo tako nabrajati u nedogled. Ukupan broj stradalih Srba srednjeg Podrinja je 2.600, a od ukupnog broja stradalih 266 su žene i djeca /215 žena i 51 dijete/. Zločine prema Srbima, Komisija tadašnje Vlade Republike Srpske nije stavila u svoj Izvještaj koji je pisan po diktatu Pedija Ešdauna, zločinca koji se iskazao nekoliko godina prije kao instruktor kosovskih Albanaca u pripremi agresije NATO pakta na Srbiju 1999. godine. O tome postoji video zapis u Haškom tribunalu, kao dio onoga što su Britanci nastavili i podnošenjem rezolucije o Srebrenici, koju je Ruska Federacija spriječila, na čemu joj srpski narod ostaje vječno zahvalan”, kaže Dodik.
On ističe da se prateći rad Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica kroz njihove aktivnosti posljednih godina došlo do velikog broja novih saznanja i dokaza čija analiza ukazuje, na velikom broju primjera, netačne konstrukcije i stavove, kao i netačne i neprecizne podatke koji su izneseni u izvještaju Komisije.
Netačnost podataka se posebno odnosi na broj žrtava u Srebrenici. Veliki broj konkretnih primjera pokazuje da su tamo sahranjeni oni koji su poginuli u borbi, oni koji nisu ni poginuli na tom području, oni koji nisu poginuli u navedenom periodu, da ima i živih na tom spisku.
“Želim da istaknem i pozitivne elemente rada Komisije koji se ogledaju prvenstveno kroz dostavljene informacije o lokacijama masovnih grobnica. Ovim želimo naglasiti opredijeljenosti institucija Republike Srpske za poštovanje vladavine prava, spremnost za suočavanje sa prošlošću, te da ne stoje iza kršenja Međunarodnog humanitarnog prava koje su počinili određene grupe i pojedinci”, zaključio je Dodik.
Dodik je rekao je da kao predsjednik Republike ima obavezu da stane u odbranu svakog građanina Srpske, a kao čovjek želi da pomogne u nevolji svakome od 22.000 Srba sa spiska koji se odnosi na Srebrenicu.
“Ustav Republike Srpske obavezuje predsjednika Republike da obezbijedi zaštitu građana, njihovih prava i sloboda. Republika Srpska ne smije i neće dozvoliti da bilo ko ispašta zbog nečijih konstrukcija i patološke mržnje”, poručio je Dodik u Narodnoj skupštini Republike Srpske.
On je istakao da bi bilo razlučeno šta je povod svih ovih dešavanja, a šta uzrok, potrebno je da se svi vrate i malo u prošlost.
“Uzrok svih malverzacija vezanih za Srebrenicu je formiranje Komisije o događajima u i oko Srebrenice od 10. do 19. jula 1995. godine, koja je formirana odlukom Vlade Republike Srpske od 15. decembra 2003. godine, a pod velikim, a mogu da kažem i neizdrživim i nesnosnim pritiskom tadašnjeg visokog predstavnika Pedija Ešdauna”, rekao je Dodik.
Prema njegovim riječima, Komisija je podnijela dva izvještaja – jedan je podnesen u junu 2004. godine, a nakon produženja mandata i drugi izvještaj u oktobru 2004. godine. Nakon prestanka rada Komisije, koji je nastao podnošenjem konačnog izvještaja, formirana je Radna grupa sa zadatkom da realizuje njene zaključke.
Naveo je da je prvobitni mandat Radne grupe, koji je dodijelio visoki predstavnik, bio da provjeri sva lica u okviru Vojske Republike Srpske i Ministarstva unutrašnjih poslova /MUP/ koja se dovode u vezu sa događajima između 10. i 19. jula, a da su pomenuta u Izvještaju Komisije, te dodao da je naknadno samostalno Radna grupa proširila mandat na sva lica pomenuta u dokumentima Komisije, i još dodatno upotpunila i samostalnim prikupljanjem dokumenata.
“Rezultat ovakvog rada bili su prikupljeni podaci za 6.018 lica iz dokumenata Komisije, 1.455 lica iz dokumenata koje je dostavio MUP RS i 25.126 iz spiskova koje je dostavilo Ministarstvo odbrane Republike Srpske. Uporednom analizom došlo se do podataka za ukupno 20.150 lica koja su u okviru Vojske Republike Srpske i jedinica MUP-a Srpske na različite načine učestvovala u događajima između 10. i 19. jula 1995. godine u Srebrenici”, kaže Dodik.
On je podsjetio da je analizom utvrđeno da je 892 lica sa cjelokupnih spiskova 2004. godine bilo zaposleno u institucijama Srpske i BiH.
“Potpuno tendenciozno i bez bilo kakvih argumenata Radna grupa je konstatovala broj od 20.150 pripadnika naše vojske i MUP-a bez bilo kakvih provjera njihovog prisustva kritičnog perioda na navedenom području, stavljajući lica na spisak koristeći njihove personalne dosijee. S tim u vezi, na spisku Radne grupe se nalaze lica koja nisu bila na tom području u kritičnom periodu”, rekao je Dodik.
Iz prethodno navedenog, kaže predsjednik Dodik, vidljiva je namjera nametanja kolektivne odgovornosti Republici Srpskoj i srpskom narodu, a što nije bilo niti je moglo biti u nadležnosti bilo kakve komisije ili radne grupe.
Prema njegovim riječima, nedopustivo je bilo da se formira neka komisija koja bi ispitivala samo zločine nad muslimanima, ne osvrnuvši se ni trenutka na srpske žrtve i masovno stradanje Srba i u Srebrenici, i u okolnim selima, ali i u cijelom Podrinju.
“Takođe, nedopustivo je da se takva jedna komisija osniva i radi pod izuzetno velikim pritiskom svjetskih moćnika sublimiranih u ličnosti tadašnjeg visokog predstavnika Ešdauna. Postoje izjave članova te komisije, koji su u vrijeme podnošenja izvještaja istupali u javnost jasno iskazujući nezadovoljstvo njenim radom i rezultatima rada, koja je proizvoljno interpretirala događaje u Srebrenici, koja se bazirala samo na istraživanje muslimanskih žrtava, koja je potpuno ignorisala stradanje Srba, i koja je naposljetku manipulisala brojem žrtava”, podsjetio je predsjednik Srpske.
Naglašava da se mora jasno reći da broj stradalih Bošnjaka u Srebrenici izaziva dileme i stvara konfuziju.
“U javnosti se raspolaže sa nekim ciframa sa više od 8.000 bošnjačkih žrtava i pokušajima da se Bošnjacima pridoda epitet ne samo najvećih, već jedinih stradalnika i žrtava proteklog rata. Čak je i Haški tribunal, koji je odmah da kažem, mnogo nepravde donio srpskom narodu, osuđujući državne i vojne predstavnike Srba nesrazmjerno i nepravedno, u svoje dvije odluke definisao da se broj bošnjačkih žrtava u Srebrenici kreće od 3.500 do 5.000 /7.000 utvrđeno u presudi Krstiću, na koju se poziva Komisija/. Ovdje želim naglasiti da su pristrasni Haški tribunal i Sud BiH u postupcima protiv Srba presudili ukupno 584 godine zatvora”, rekao je Dodik.
Kako je prethodno konstatovano, napominje Dodik, spisak nestalih Komisije o Srebrenici je prvenstveno nastao na osnovu prijava rodbine o nestalim licima /kada su posljednji put vidjeli prijavljeno lice/, što predstavlja samo osnovnu ulaznu informaciju.
Iz istih razloga, koje je naveo, moguće je da se na spisku Komisije nađu i lica koja su stradala prije ili poslije vremenskog perioda iz mandata Komisije, od 10. do 19. jula 1995. godine, a jedan od takvih primjera je Zildžić /Sabita/ Kada, rođena 1935. godine, čiji je datum smrti 10. septembar 1992. godine, prema Matičnoj knjizi umrlih opštine Bratunac od 20. maja 1999. godine, dok se u spisku Komisije kao datum smrti navodi 11. juli 1995. godine.
Kao primjer lica koje je stradalo nakon navedenog perioda može da se navede slučaj Ibrahimović /Hamida/ Rešid, rođen 1965. godine, koji se na spisku Komisije vodi kao stradao 11. jula 1995. godine.
Međutim, informacije muslimanske strane otkrivaju da je Ibrahimović /Hamida/ Rešid, rođen u Zalužju opština Bratunac 1968. godine, u jedinici od oktobra 1995. godine poginuo u decembru 1995. godine u brigadi u Kladnju /linija odbrane Trećeg motorizovanog bataljona S. Prijevor – Brezici/ ubijen nehatom od strane drugog pripadnika druge jedinice. Iako u različitim bazama podataka ovo lice se, kao i mnoga druga, pojavljuje pod različitim podatkom za godinu rođenja, očigledno je da je riječ o istom čovjeku utoliko što se u bazama pojavljuje samo jedno lice sa ovim identitetom.
Na preliminarnoj listi nestalih koju je sastavila Komisija za Srebrenicu nalazi se i 59 živih. Do ovih podataka došlo se poređenjem spiskova Komisije za Srebrenicu i baze CIPS-a. Važnost ovog podatka je dvojaka.
“S jedne strane, ona nam govori da Komisija o Srebrenici očigledno nije sprovela sve potrebne radnje iz mandata kako bi utvrdila tačan broj nestalih lica, a, s druge strane, ovo nam je i pokazatelj da nikad nije sprovedena adekvatna istraga jer da su nadležni i postupajući sudsko-istražni organi sproveli krivičnu istragu na način da utvrde okolnosti stradanja svih lica sa liste nestalih ovakva nametnuta konstrukcija ne bi bila moguća”, rekao je Dodik.
Dodik navodi da posebno naglašava činjenice do kojih se došlo prema rezultatima istraživanja Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica, po kojima se može reći da je oko 50 odsto nestalih lica u ovim događajima poginuo u borbama sa oružanim snagama Republike Srpske.
Prema njegovim riječima, dio njih poginuo je u međusobnim okršajima usljed panike, obračunima kriminalnih grupa, suicidima, minskim poljima.
“U kontekstu gore navedenog vezano za neutvrđivanje okolnosti stradanja kroz krivične istrage važno je navesti jedan od primjera koji pokazuje da je jedan broj pripadnika njihove 28. divizije, prema izjavama njihovih saboraca, viđen da je poginuo u borbama tokom proboja, a nalaze se na spisku Komisije o Srebrenici. Važno je znati da tijela određenog broja lica sa ovog spiska pronađena i u masovnim grobnicama što je jedan od dokaza da je srpska strana vršila asanaciju bojišta /prikupljanje tijela poginulih sa površine/ nakon završenih ratnih operacija”, kaže je predsjednik Srpske.
Dodik ističe da je upravo istraživanje vršenih asanacija jedan od osnovnih potencijala u dekonstrukciji postojeće konstruisane slike događaja u i oko Srebrenice u julu 1995. godine, a ovome u prilog ide i spisak od 593 pripadnika 28. divizije takozvane Armije BiH čija su tijela nakon rata asanirana na liniji proboja ove vojne formacije i u rejonima žestokih vojnih sukoba, a nalaze se na spisku nestalih Komisije o Srebrenici.
On ističe da je sa današnjim danom utvrđeno od Centra za istraživanje da je utvrđen identitet 2.805 vojnika 28. divizije takozvane Armije BiH od kojih je 2.379 sahranjeno u Potočarima.
“Takav primjer imamo i nakon analize 1.029 pripadnika brigade Sućeska gdje je utvrđeno da se 517 pripadnika te jedinice vodi na spisku stradalih u Potočarima. Što govori da se 50 odsto poppanih odnosi ja vojnike. Iako Komisija o Srebrenici nije imala mandat da se bavi istraživanjem zločina počinjenih nad Srbima, zbog otkrivanja pune istine naglašavamo da se na njenom spisku nalaze i lica koja su učestvovala u akcijama takozvane ABiH u kojima su počinjeni neki od najobimnijih zločina nad Srbima u ovoj regiji. Raspolažemo sa podacima većeg broja primjera isključivo na temelju izvorne građe takozvane ABiH, kao što je Ibrahimović Hasan”, navodi Dodik.
Kao komandir jedinice “Šarenci” Ibrahimović je učesnik zločina u Kravici na Božić 7. januara 1993. godine, kada su prognali cjelokupni srpski živalj, a sela razrušili, popalili i imovinu opljačkali. U ovom napadu muslimanskih snaga ubijena je 51 lice srpske nacionalnosti, od čega je sedam osoba ženskog pola, ranjena su dva lice i zarobljena su četiri lica, od kojih je dvoje umrlo u zatvoru u Srebrenici.
“Naši istražni organi su do sada pravosudnim organima dostavili veći broj identiteta lica koja se sumnjiče za počinjene ratne zločine, ali zbog sudskih postupaka koji su u toku oni nisu navedeni”, dodao je Dodik.
On je mišljenja da je mnogo i jedan izgubljeni život. “Iskreno žalimo svaku žrtvu i saosjećamo sa njihovim porodicama, ali se moramo zapitati, žali li iko srpske žrtve? Žali li iko dječaka Slobodana Stojanovića od 12 godina kojeg je mučila, zaklala i masakrirala Elfeta Veseli, a koji se vratio u svoje dvorište samo da uzme svog psa, svog ljubimca? Koji se vratio u svoje dvorište i zauvijek tu i ostao. Moramo da se zapitamo, poštuje li iko bol srpskih majki? Ili je bol srpskih majki manji i nevažniji od bola “Majki Srebrenice”? Nikada na ova pitanja Srbi nisu dobili odgovore, niti očekujemo da ćemo ih ikada i dobiti”, rekao je Dodik.
Dodik je upozirio da dvije decenije porodice čekaju da se otvori najmanje 3.300 dosijea ubijenih srpskih civila u Sarajevu i naveo da je prema zvaničnom popisu u deset prijeratnih opština grada Sarajeva stradalo je 6.270 Srba.
Dodik je istakao da porodice čekaju i da bude istražena tortura u 126 logora u kojima je tamnovalo više od 3.000 staraca, žena, djece.
On je podsjetio da je nakon formiranja Komisije o Srebrenici, Savjet ministara 2006. godine formirao Komisiju za istraživanje stradanja Srba, Hrvata, Bošnjaka, Јevreja i ostalih na području svih deset prijeratnih opština grada Sarajevo.
“Formiranje ove komisije vjerovatno je bio vješt pokušaj političkog Sarajeva da se na neki način smire i Srbi. Nismo ni mogli biti zadovoljni, jer je potenciranje bošnjačkih žrtava samo produbljivalo bol kod Srba. To je donosilo osjećaj da smo narod drugog reda, sa manjim obimom prava, čije žrtve su obezvrijeđene i beznačajne”, istakao je Dodik u Narodnoj skupštini.
Kako je moguće, kaže on, da je u slučaju Sarajeva, gdje se zna da je najviše Srba nastradalo, formirana Komisija koja je trebalo da ispita stradanja svih naroda, a prije toga u slučaju Srebrenice formirana komisija koja je trebalo da ispita samo stradanje Bošnjaka.
“Sa zadatkom da rasvijetli sarajevske zločine, prije 12 godina formirana je komisija. Međutim, perfidna sarajevska politika preinačila joj je tada namjenu. Tadašnji predsjedavjaući Savjeta ministara Adnan Terzić, osnivačke akte je mijenjao onako kako su to željeli njegovi mentori, pa je umjesto ubistava Srba, Komisija istraživala čak i materijalnu štetu, a akcenat rada Komisije čak je bio na materijalnoj šteti u Sarajevu”, konstatovao je predsjednik Srpske.
Prema njegovim riječima, toj komisiji su bile važnije porušene zgrade nego plansko ubistvo srpskog svata kojim je započet rat u BiH ili zatiranje cijelih srpskih porodica i masovno protjerivanje Srba, to nije bilo važno.
Dodik je podsjetio da je na rad Komisije za Sarajevo potrošeno oko 300.000 KM, ali se nije odmaklo dalje od početka.
Uslijedila je odluka Ustavnog suda BiH, prema kojoj je Vlada Federacije, trebalo da, po uzoru na Komisiju za Srebrenicu, uspostavi Komisiju za Sarajevo i na uvid stavi sve raspoložive dokaze o zločinima. Međutim, opet se desilo jedno veliko ništa.
“Kazani, stadion Koševo, groblje Lav i brojna druga sarajevska srpska stratišta – svjedočanstva su koja ne može da izbriše vrijeme. Niti pravosuđe u službi sarajevske čaršije. Ni tvorci iskrivljene istorije – domaći i strani, ma koliko god da se trudili. I zaklinjali u lažnu sarajevsku multietičnost i demokratiju, pri tome skrivajući srpske kosti u svojim dvorištima”, rekao je Dodik.
Prošle godine podnesena je nova inicijativa Savjetu ministara da se oformi nova komisija koja bi rasvijetlila zločine nad Srbima u i oko Sarajeva.
Međutim, tada su bošnjački i hrvatski predstavnici u institucijama BiH odbacili ovakvu inicijativu tražeći da se opet oforme neke komisije koje bi istražile sva stradanja svih naroda na prostoru Federacije BiH i Republike Srpske.
“Dakle, kada je riječ o stradanju Srba na prostoru Sarajeva, međunarodna zajednica i visoki predstavnik nisu imali sluha i empatije da pomognu u formiranju i radu jedne takve komisije, ali su itekako imali sluha i empatije, naravno iz zluradih pobuda prema nama Srbima, da izvrše ogroman pritisak na Srpsku da bi se formirala Komisija za Srebrenicu”, naveo je Dodik.
Nakon što je Komisija o događajima u i oko Srebrenice od 10. jula do 19. jula 1995. godine završila svoj posao i podnijela izvještaj, formirana je posebna Radna grupa kako bi realizovala zaključke Komisije.
Radna grupa je sačinila spisak od 22.000 Srba /tačnije 20.150/, a na tom spisku se nalaze čak i lica koja nikada nisu bila na srebreničkom području, a kamoli u opisanom vremenskom intervalu. Na spisku se nalaze čak i kuvari koji nisu bili u zoni ratnih dejstava, lica koja su u tom vremenu bila na odsustvu ili na liječenju.
Predsjednik Srpske je ocijenio da ove činjenice nesporno potvrđuju da je taj spisak sačinjen na prečac i sa jednim ciljem – što veći broj Srba staviti na spisak i označiti ih kao eventualne zločince.
“Želim na ovome mjestu još jednom istaći da se željelo Iivještaju dati, pored pravnog konteksta /pomenut u dva predmeta pred Suda BiH u slučaju Milorada Trbića i Ostoje Stanišića/ i posebno negativan, trajan istorijski kontekst srpske krivice”, istakao je Dodik.
Na spisku se nalaze i lica koja su u kasnijim sudskim procesima pravosnažno oslobođena svake odgovornosti za događaje u Srebrenici u julu 1995. godine, kao što su Pelemiš Momir, Milošević Marko, Cvetković Aleksandar i drugi.
Dodik je napomenuo da je vidljiva namjera, ako se sagleda ovako tendenciozno skrojen spisak nametanja kolektivne odgovornosti Republici Srpskoj i srpskom narodu u cjelini za događaje u BiH devedesetih godina.
“Oni koji zagovaraju i nameću kolektivnu odgovornost srpskom narodu, imaju za cilj da srpski narod postave u istorijskom kontekstu rame uz rame sa nacistima iz Drugog svjetskog rata, kao što je to skoro rekao Bakir Izetbegović. Bakir Izetbegović, čiji je otac Alija Izetbegović bio pripadnik mladomuslimanskih fašističkih jedinica, kaže kako ne zna koji je fašizam gori, onaj Hitlerov ili Miloševićev i Karadžićev”, naglasio je predsjednik Srpske.
On je podsjetio da profesor Senadin Lavić, predsjednik bošnjačko-mulimanskog “Preporoda” često govori: “Ono što se naziva entitet Er-Es, djelo je genocida. Bošnjaci su pred stalnom genocidnom prijetnjom od prvih susjeda”.
“Ako su postojali zločini, te zločine su izvršili pojedinci koji moraju odgovarati za svoja nedjela. I to se odnosi na zločine na svim stranama. Ali, nametati cijelom jednom narodu omču oko vrata zbog individualnih zločina je krajnje nedopustivo i Republika Srpska mora biti odlučna u namjeri da sačuva sebe i svoj status”, naglašava Dodik.
On ističe da Vlada Republike Srpske, nakon ovih argumenata i našeg jasnog stava u Narodnoj skupštini, mora da povuče sporni izvještaj Komisije o događajima u Srebrenici, jer uz spisak od 20.150 Srba oklevetanih za navodne zločine, koristi kao sredstvo pritiska na Republiku Srpsku i Policiju Srpske, kao bedem odbrane Srpske i srpskog naroda.
“Ako naša generacija političara, koja vodi Republiku Srpsku sve ove godine u dobrom smjeru, na ovom istorijskom ispitu zakaže i poklekne, zauvijek ćemo ostati upisani u istoriji srpskog naroda kao oni koji nisu htjeli da stanu u odbranu nacionalnih interesa. Danas, gospodo narodni poslanici, svrstavamo se na ovu ili onu stranu u srpskoj istoriji i naša dužnost je da stanemo u odbranu interesa Republike Srpske”, rekao je Dodik.
On je ponovio opredjeljenje Republike Srpske, da se kroz istraživanje istine o događajima u Srebreničkoj regiji u periodu 1992-1995. godine postigne objektivno i istinito tumačenje događaja.
“Samo takva istina može predstavljati i biti u funkciji pomirenja i povjerenja da bi prestale manipulacije o događajima i žrtvama. Dajemo našu podršku da se objektivna i sveobuhvatna istina prezentuje relevantnim domaćim i međunarodnim institucijama i javnosti, kako bi se spriječilo dalje manipulisanje sa sudbinama svih žrtava bez obzira na nacionalnost i vjersku pripadnost”, kaže Dodik.
Predsjednik Republike Srpske ocjenjuje da nije dovoljno samo istražiti stradanja od 10. do 19. jula 1995. godine u Srebrenici a pri tome ostati nijem pred zločinima u Kravici, kada su horde Nasera Orića zvjerski ubijale cijele srpske porodice na velike pravoslavne praznike.
“Dakle, potrebno je istražiti sve ratne događaje u Podrinju od početka ratnih dejstava pa sve do okončanja odbrambeno-otadžbinskog rata. Republika Srpska će pružiti svaku vrstu pomoći jednoj novoj, međunarodnoj i nepristrasnoj komisiji i prihvatiće njen izvještaj”, rekao je Dodik u Narodnoj skupštini Srpske.
Dodik je naveo da Komisija u svom izvještaju konstatujući dešavanja u julu 1995. godine u Srebrenici nije uvrstila činjenice koje su već pomenute, kao što je stradanje pripadnika 28. divizije takozvane Armije BiH koja je imala gubitke u ljudstvu usljed borbi i borbenih dejstava sa Vojskom Republike Srpske, međusobnih borbi i obračuna, pojedinačnih i masovnih suicida i prolazaka kroz minska polja.
Sve ove žrtve, naveo je Dodik, Komisija je svrstala na jedinstven spisak žrtava koje je, kako su naveli, srpski agresor eliminisao.
“Dakle, potrebno je da se oformi nezavisna komisija koja bi razlučila sve pojave i događaje u i oko Srebrenice, koja bi jasno diferencirala stvarne zločine od slučajnih pogibija, samoubistava, pogibija u minskim poljima ili u direktnim okršajima sa Vojskom Republike Srpske”, rekao je Dodik.
Prema njegovim riječima, svi ovi potonji slučajevi, po međunarodnim pravilima i običajima ratovanja, ne mogu se ni pod kojim slučajem svesti pod termin zločina, jer je riječ o gubicima koji se dešavaju u toku samih ratnih dejstava pri kojima ne dolazi do kršenja pravila i običaja ratovanja.
Dodik je naglasio da Narodna skupština Republike Srpske treba da odbaci izvještaj Komisije, jer je jednostran i netačan, a poslužio je u pojedinim sudskim procesima i služio je da se po svijetu priča da je Republika Srpska i sama prihvatila odgovornost za stradanja Bošnjaka u julu 1995. godine u Srebrenici.
Predsjednik Srpske istakao je da sporni izvještaj Komisije o događajima u i oko Srebrenice od 10. do 19. jula 1995. godine, nije relevantan, krajnje je selektivan, netačan, neargumentovan, tendenciozan, iskrivljuje činjenice, stvarajući lažnu sliku o tim dešavanjima.
Dodik je konstatovao da se spisak od 22.000 srpskih vojnika ne bazira na potkrijepljenim dokazima, već je sastavljen proizvoljno s ciljem zastrašivanja lica sa spiska, ali i cjelokupne javnosti u Republici Srpskoj.
Prema njegovim riječima, da je na pomolu novo ratno huškanje jasno se vidi i iz izjava ratnog komandanta takozvane Armije BiH u Srebrenici i neosuđenog ratnog zločinca Nasera Orića, koji je hvalisavo izjavio “da će novi rat u BiH početi mnogo prije nego što svi očekuju”.
“Na ovu izjavu treba dodati i skoro izgovorene riječi bošnjačkog člana Predsjedništva BiH Bakira Izatbegovića koji je slavodobitno izjavio da ovo više nije 1992. godina, kada su Bošnjaci bili nespremni, i da je ovo vrijeme kada su oni u potpunosti spremni za bilo kakve sukobe”, rekao je Dodik.
On je istakao da sublimirajući sve potonje činjenice, predaju spiska od 22.000 Srba /20.150/ njemačkom tužilaštvu i izjave Orića i Izetbegovića, jasno je da pritisci na Republiku Srpsku ne jenjavaju s ciljem njenog urušavanja i ukidanja.
“Uvjeren sam da kao i ja smatrate da Republika Srpska treba da čuva i gradi mir i stabilnost, ugledajući se na racionalnu politiku Srbije, koja je postala najjači faktor stabilnosti u regionu. Ali, moramo, isto tako, poručiti svima koji imaju bilo kakve planove protiv Republike Srpske da je Srpska spremna da se brani i da ne dozvoli bilo kakvo ugrožavanje njene bezbjednosti i teritorije”, rekao je Dodik.
On je ocijenio da je Policija Republike Srpske najjača i najspremnija policijska struktura u BiH i ekspresno bi reagovala u odbrani građana i imovine.
“Zato i napadaju Policiju, ne birajući riječi ni način, koristeći svaku priliku za njeno ugrožavanje. Prilikom i ranijih izazova i pritisaka na Republiku Srpsku, a koji su bili ogromni, uspjeli smo da odbranimo Policiju Srpske i opet ćemo je odbraniti, jer je Policija ta koja je garant sigurnosti svih građana Srpske”, rekao je Dodik.
Prema njegovim riječima, poznato je svima da je svih ovih godina, uloga OHR-a vrlo često bila protivpravna i navijačka, a kada je riječ o radu Komisije, osim nametanja pojedinih članova, pritisak se ogledao u smjenjivanju načelnika Generalštaba Vojske Republike Srpske generala Cvetka Savića i šefa Sekretarijata Vlade Republike Srpske za odnose sa Haškim sudom i istraživanje ratnih zločina Dejana Miletića.
Dodik je naveo i da je visoki predstavnik u BiH Pedi Ešdaun tadašnjim ministrima odbrane i unutrašnjih poslova Republike Srpske Milovanu Stankoviću i Zoranu Đeriću naložio da ostvare potpunu saradnju sa Komisijom za Srebrenicu.
“Ovo je važno istaći s obzirom da se rad Komisije sastojao od stalnog prikupljanja, obrade i sistematizacije podataka od prevashodno institucija Republike Srpske, koji su mehanički spajani bez relevantnih argumenata i danas dobili dimenziju koja nije tačna. Najbolji primjer i jeste spisak više od 20.000 lica koji se sada plasira u sarajevskim medijima kao spisak `zločinaca`”, rekao je Dodik.
Prema njegovim riječima, imajući u vidu represiju visokog predstavnika i uvidjevši da Komisija neće biti nezavisna u svom radu, predsjednik Komisije Marko Arsović podnio je neopozivu ostavku 20. aprila 2004. godine, a da bi bila obezbijeđena konstantna kontrola i uticaj nad njom, u Komisiju su ušli dva predstavnika OHR-a, kadar ratnog Sarajeva Smail Čekić i Gordon Bejkon.
“Ovo su samo neke činjenice koje dokazuju tvrdnju da je visoki predstavnik svojim potezima apsolutno stao na stranu Bošnjaka, pri tome činivši sve da bi srpski narod obespravio i Republiku Srpsku doveo do situacije da ostane prazna ljuštura. Ne smijemo dozvoliti nikada više da formiranje bilo kakvih komisija kojima će jedini cilj biti satanizacija srpskog naroda”, poručio je Dodik.
On je naglasio da je takva bila Komisija o Srebrenici, koja se u svom radu ni jednog trenutka nije bavila srpskim žrtvama u Podrinju, iako je jasno navedeno u izvještaju da se ukupna predstava o događajima u i oko Srebrenice može dobiti nakon sagledavanja svih stradanja i događaja od početka do kraja rata.
Dodik kaže da Komisija, kao jedno ad hok tijelo, nije mogla imati operativne i istražne nadležnosti, a koje je sama sebi pripisala tokom svog djelovanja.
Predsjednik Srpske naglasio je da dalekosežne posljedice rada i izvještaja Komisije mogu biti i u mijenjanju karaktera rata na prostoru bivše Јugoslavije i bivše SR BiH, koji je bio odbrambeno-otadžbinski i koji je donio opstanak srpskom narodu na vjekovnim ognjištima.
“Mijenjanje karaktera rata značilo bi označavanje Srba kao agresora, koji su željeli izvršenjem ratnih zločina i etničkog čišćenja dobiti državu bez drugih naroda. Mi znamo da to nije istina i da je Republika Srpska danas država Srba, ali i svih drugih građana koji u njoj žive”, rekao je Dodik.
On je ponovio da Srpska ne negira zločine nad Bošnjacima, ali da ne može istina o Srebrenici biti kompletna bez informacija o stradanjima Srba u tom istom mjestu.
Dodik je istakao da je nesporno utvrđeno da je Komisija koja je sačinila izvještaj radila pod pritiskom, što su priznali i njeni članovi, te je sporna i manipulacija brojem nastradalih Bošnjaka.
“I jedan čovek koji strada, bez obzira na to koje je vjere, jeste previše, ali istina mora da se utvrdi i da se uvaže i srpske žrtve”, rekao je Dodik.
I upravo iz tih razloga, kaže predsjednik Srpske, naglašava se potreba i nastojanje u kojem Srpska traži međunarodnu komisiju, sa najboljim ekspertima, koji će sačiniti konačan izvještaj o Srebrenici.
“Da bi svi građani na ovim prostorima živjeli u miru i da bi se postiglo konačno pomirenje, Narodna skupština Republike Srpske treba da ospori i povuče ovaj sramni izvještaj Komisije o događajima u i oko Srebrenice i da zahtijeva formiranje nepristrasne, međunarodne komisije koja će se baviti istraživanjem svih događaja na području srebreničke regije u periodu od 1992. do 1995. godine”, rekao je Dodik.
Predložio je da Narodna skupština Republike Srpske zahtijeva od Vlade Republike Srpske da povuče izvještaj Komisije o događajima u i oko Srebrenice od 10. do 19. jula 1995. godine i stavi ga van snage.
“Predlažem i da Narodna skupština Republike Srpske u cilju objektivnog sagledavanja događaja u Srebrenici i srebreničkoj regiji, ali i Sarajevu, u periodu 1992-1995. godina, a radi jačanja povjerenja i tolerancije među narodima u BiH, konačnog pomirenja i suživota sadašnjih i budućih generacija, sugeriše formiranje nezavisne međunarodne komisije koja bi na objektivan i nepristrasan način utvrdila stradanja svih naroda na području srebreničke regije u periodu od 1992-1995.godine”, rekao je Dodik.
On je istakao da bi komisije imale rok od godinu dana, od dana formiranja, da sačine izvještaj.
“Namjera mi nije da se obračunavam sa nekim pojedinačno ili sa gurpom ljudi, ali mi jeste da riješimo ovo pitanje. Pozivam narodne poslanike da usvojimo zajednike zaključke”, naglasio je Dodik.
Ocijeno je da su “majke Srebrenice” odavno počele da budu politički faktor, što se mora jasno reći.
“Uprkos svemu, pozivam i bošnjačku stranu da zajedno radimo, da se uključe u rad komisije kako bi zajednički došli do jedinstvenog izvještaja. Time bi prestalo bilo kakva osporavanja”, konstatovao je Dodik.
On je ponovio da Srpska želi istinu za sve žrtve svih zločina koji su se desili u proteklom ratu.
“Republika Srpska nikada nije, niti će osporavati zločine koje su učinili pojedini Srbi, ali jasno danas, možda jasnije nego ikada poručujemo da želimo da se istinito i nepristrasno utvrdi istina o stradanju svih naroda, a tako i srpskoga naroda”, poručio je Dodik.
On ističe da će Republika Srpska podržati formiranje nove, međunarodne i nepristrasne komisije, koja bi ispitala i istražila sve događaje u i oko Srebrenice, ali od samog početka do kraja odbrambeno-otadžbinskog rata i bez obzira na nacionalnost žrtve.
“Zato vas u ime naroda i Republike Srpske, a radi budućih naraštaja i naše države, pozivam da nakon današnje rasprave, odbacite Izvještaj sporne Komisije”, rekao je Dodik.
Prema njegovim riječima, Narodna skupština Republike Srpske treba da jasno izrazi svoje opredjeljenje i stav da se samo kroz istraživanje pune istine o događajima u Srebreničkoj regiji u periodu 1992-1995. jača međusobno povjerenje i eliminišu manipulacije o ovim događajima.
Rekli smo i zalažemo se, navodi Dodik, da se takvi rezultati prezentuju relevantnim domaćim i međunarodnim institucijama i javnosti, kako bi se spriječilo dalje manipulisanje sa sudbinama istinskih žrtava i njihovih porodica.
Sama Komisija je i u toku svoga rada konstatovala činjenice da je Izvještaj sačinjen pod pritiskom visokog predstavnika za BiH i sa unaprijed zadatim i određenim rezultatima koje je morala postići.
Na spisku od ukupno 20.150 pripadnika Vojske Republike Srpske i MUP-a nalaze se lica bez bilo kakvih provjera njihovog prisustva i eventualnog nezakonitog djelovanja kritičnog perioda na navedenom području, koristeći samo njihove personalne dosijee, jer mandat Komisija kao ad hoc tijelo i nije mogao imati nikakve operativne i istražne nadležnosti.
Komisija se nije ni bavila stradanjem srpskog naroda u području Podrinja iako je u svojim preporukama navela da je ukupna predstava o događajima u i oko Srebrenice moguća samo nakon sagledavanja njihovog ukupnog istorijskog konteksta.
Sve ovo doprinosi manipulaciji sa Izvještajem Komisije o događajima u i oko Srebrenice od 10. do 19. jula 1995. godine i pokušajem mijenjanja karaktera rata u BiH sve u funkciji slabljenja Republike Srpske.
Dodik podsjeća da od vremena rimskog prava postoji izreka – “Ko pristaje na nepravdu, nepravda mu nije ni učinjena”. Dok se pristajalo na nepravdu, stvarana je iskrivljena i jednostrana istorija proteklog rata u BiH. Prošla su vremena Pedi Ešdauna i nepravnog djelovanja OHR-a, poručio je predsjednik Srpske.
“Zato danas Republika Srpska jasno traži istinu o ratnim događajima ne samo u Srebrenici, Sarajevu, već i na cijelom području BiH. Samo tako, uz poštovanje svih žrtava i utvrđivanjem pojedinačne odgovornosti, moguće je ostvariti pomirenje i saradnju. Ako toga ne bude bilo, onda će doći do razlaza i prestanka postojanja BiH”, zaključio je Dodik.
