Rukometni klub Borac 1991. godine zaokružio je svoju veličanstvenu misiju i tako i sebi i Banjaluci obezbedio posebno mesto u istoriji ovog sporta. Osvajanjem Kupa IHF, Borac je postao jedini klub u trajanju Jugoslavije koji je osvojio dva različita evropska trofeja, jer je 1976. godine bio šampion Evrope.
Te dve generacije banjalučkih rukometaša nisu samo deo istorije ovdašnjeg sporta, već rukometnog sporta uopšte u kojima su igrali takvi majstori kao što su: Milorad Karalić, Nebojša Popović, Abas Arlslanagić, Dobrivoje Selec, Zdravko Rađenović, Miroslav Bjelić, Momo i Boro Golić, Aleksandar Knežević, Zlatan Arnautović, Andrej Golić, Goran Stupar…
Generaciju iz 1991. godine predvodili su mladi tim sastavljen od gotovo dvadesetogodišnjaka golman Zlatan Arnautović na terenu, a s trenerske klupe tada tridesetpetogodišnji Velimir Petković. Arnautović je izrastao, uz Arslanagića, u jednog od najboljih golmana sveta svih vremena, a Petković je napravio veliku evropsku karijeru uz brojne trofeje u Bundesligi i evropske kupove.
Sve mečeve Borca u Kupu IHF 1990. i 1991. godine pratio je novinar Tomo Marić, danas saradnik Sportskog žurnala, inače savetnik u Vladi Republike Srpske, Ministarstvu porodice, omladine i sporta, a sve te njegove priče od Roštoka, pa sve do Moskve našle su svoje mesto u i kultnom seriju koji je objavljen i na stranicama sportskog žurnala pod naslovom “Bili su rukometni anđeli”.
Ova fotografija, koju je u svojoj arhivi gotovo 30 godina čuvao Velimir Petković, a na kojoj su on, Arnautović i Marić veseli i razdragani po povratku sa finalne utakmice iz Moskve protiv CSKA, ima mnogo simbolike, jer rukometaši banjalučkog kluba, nakon dugo dugo vremena ove godine prezimili su u evropskom Čelendž kupu, a prvi mečevi se očekuju u proleće.
Hoće li se i nastaviti priča o banjalučkim rukometnim “anđelima”?
Mnogi navijači Borca i Banjalučani veruju da hoće.
