Moguće je stvaranje dvopartijske koalicije u oba doma Kongresa koja bi radila zajedno sa Trampom na okončanju američkog miješanja u konflikte širom svijeta, navodi analitičar Aleksandar Pavić za portal Sve o Srpskoj.
To bi se odnosilo ne samo na Јemen i Siriju, već i na Avganistan, kao i na postizanje mira sa Sjevernom Korejom, pa i na sprječavanje američkog vojnog angažmana u Venecueli.
Srbima je potrebno da identifikuju nadolazeće antiimperijalne, anti-neoliberalne i anti-intervencionističke snage na Zapadu i da sa njima uspostave stalnu komunikaciju. One su, između ostalog, i dokaz da biti prozapadno orijentisan ne znači nužno biti i pro-NATO. Naprotiv.
Prije uspona neoliberalno-neokonzervativnih ratnih huškača, anti-intervencionizam i davanje prednosti ekonomskom, tehnološkom i intelektualnom nadmetanjuu odnosu na ratno – bile su legitimne i žive političke opcije na Zapadu. To je vjerovatno novost za ovdašnje plaćene “utjerivače” tobožnjih zapadnih vrijednosti.
U svakom slučaju, važnije je, čak nego što je bilo i tokom Hladnog rata, da takve opcije ponovo odnesu prevagu tamo. Ako Srbi, u skoro nemogućim uslovima i naspram raznih NATO-janičara, uspijevaju u tome već skoro tri decenije – valjda mogu i oni.
Predstavnički dom američkog Kongresa je 4. aprila 2019. izglasao rezoluciju o povlačenju američkih snaga iz učešća u ratu u Јemenu u roku od 30 dana, pošto je u martu Senat učinio isto, što je istorijski presedan. Sada je na predsjedniku SAD da akt ili potpiše ili uloži veto na njega.
Rezolucija je imala dvopartijsku podršku.
Samo dan prije toga je grupa kongresmena iz oba doma uputila pismo Donaldu Trampu u kojem se podržava njegova odluka da započne povlačenje američkih snaga iz Sirije i da taj proces završi u roku od šest mjeseci. U pismu se ističe da Kongres nikad nije odobrio (zvanično) angažovanje američkih snaga u Siriji 2015. godine, što predstavlja kršenje Ustava, po kojem samo Kongres ima pravo da objavi rat, kao i čuvene Rezolucije o ovlašćenju za rat (War Powers Act) iz 1973. godine, po kojoj je predsjednik dužan da traži ovlašćenje od Kongresa za svako angažovanje američkih snaga u “neprijateljstvima” koje traju duže od 60 dana (plus dodatnih 30 dana za povlačenje istih).
Јedan od pokretača obje inicijative je Ro Kana, kongresmen iz Kalifornije i kopredsedavajući predsjedničke kampanje Bernija Sandersa. U nedavnom intervjuu za protrampovski konzervativni sajt Brajtbart – koji je ranije uređivao Trampov bivši savjetnik i sadašnji “guru” evropskih nacional-populista Stiv Benon – Kana je izrazio nadu u stvaranje dvopartijske koalicije u oba doma Kongresa koja bi radila zajedno sa Trampom na okončanju američkog miješanja u konflikte širom svijeta. To bi se odnosilo ne samo na Јemen i Siriju, već i na Avganistan, kao i na postizanje mira sa Sjevernom Korejom, ali i na sprječavanje američkog vojnog angažmana u Venecueli.
Dvopartijska grupacija koja se okupila oko pisma vezanog za Siriju je više nego zanimljiva. Ona je u pravom smislu riječi šarena: od Kane, djeteta imigranata iz indijskog Pandžaba, Ilhan Omar, imigrantkinje iz Somalije koja je jedna od prve dvije muslimanke izabrane u Kongres, i nove zvijezde američke liberalne scene i autorke “Zelenog nju dila”, Aleksandrije Okasio-Kortez, pa do republikanskog libertarijanca Renda Pola, mormonskog konzervativca Majka Lija i još nekolicine republikanaca, što pokazuje njen potencijal.
Po riječima Renda Pola, koji se, između ostalog, istakao i po upornom protivljenju američkom pristanku da Crna Gora postane član NATO-a, ova antiratna koalicija se postepeno formira već nekoliko godina, a zajedničko pismo Trampu u vezi Sirije pokazuje da “ljevica i desnica mogu da se udruže, pa čak i da nadvladaju dnevnu politiku” kada je riječ o protivljenju beskonačnim američkim vojnim angažmanima u inostranstvu
Sa svoje strane, Kana je rekao da bi volio da razgovara “15 minuta” sa Trampom na temu podrške dvopartijskim naporima za okončavanje “beskrajnih ratova”. Takođe ističe da je na nedavnom predizbornom skupu podrške Sandersu u Čikagu, najveći aplauz dobio kada je rekao: “Kada Berni Sanders bude predsjednik, više neće biti protivustavnih ratova”.
Ro Kana
U promovisanju nove anti-intervencionističke politike, Kana je uporedio SAD i Kinu, čiju je politiku posredno i pohvalio.
– Po mom mišljenju, naš najveći takmac je vjerovatno Kina, u smislu ko će da izađe kao pobjednik u 21. vijeku; Kina nije učestvovala u ratu još od 1979. godine. Oni sve svoje resurse ulažu u građenje dobre volje prema drugim zemljama i razvoj svojih aerodroma, mostova, univerziteta, vještačke inteligencije. Zašto smo mi umiješani u ratove koji se ne mogu dobiti? Umjesto što trošimo bilione dolara na sve te ratove, zamislite kada bismo gradili našu infrastrukturu, ulagali u naše ljude, pomogli u izgradnji naše zemlje kako bi osigurali pobjedu u 21. vijeku. Mislim da je ovo poruka iza koje može da stane svaki Amerikanac, bez obzira da li je glasao za predsjednika Trampa ili demokratskog člana Kongresa, jer se radi o nacionalnom cilju – rekao je Kana.
Naravno, daleko od toga da je sve ovo gotova stvar. Na prvom mjestu, vrlo je moguće da će Tramp uložiti veto na rezoluciju o Јemenu i i ne nužno zato što žudi za nastavkom rata tamo. Јednostavno je teško za Amerikance da uskrate pomoć svojim saudijskim saveznicima, koji su, između ostalog, glavni kupci američkog oružja i, još uvijek, najvažniji američki arapski saveznik, a pogotovo u svjetlu Trampove izrazito proizraelske politike, koja je kulminirala nedavnim priznanjem izraelske aneksije Golanske visoravni. Drugo, sam američki Kongres – što nije nikakvo epohalno otkriće -velikim je dijelom čvrsto u rukama (a i džepovima) vojno-industrijskog kompleksa, i uveliko je učestvovao i učestvuje u potpirivanju anti-ruske histerije koja je poprimila krajnje opasne razmjere.
Berni Sanders
Najnoviji izraz tog agresivnog, imperijalističkog i intervencionističkog raspoloženja je zakon koji je 22.1.2019. izglasan u Predstavničkom domu, koji zabranjuje izdvajanje bilo kakvih sredstava iz američkog budžeta za potrebe američkog povlačenja iz NATO. Senat još uvijek nije izglasao ovaj zakon, ali je već i ovo dovoljno da pokaže kakvo raspoloženje tamo vlada, podstaknuto strahovanjima da bi Tramp mogao da se sjeti svojih predizbornih obećanja i donese odluku o povlačenju iz Sjevernoatlantske alijanse.
Kao i u Velikoj Britaniji (a i u većem dijelu “demokratskog svijeta”), veći dio političke klase u SAD sada zastupa interese koji su u suprotnosti sa većinskim opredjeljenjem biračkog tijela. Zato je ohrabrujuće vidjeti nagovještaj stvaranja jedne ovakve koalicije.
Sa srpske strane, potrebno je identifikovati te nadolazeće anti-imperijalne, anti-neoliberalne i anti-intervencionističke snage na Zapadu i uspostaviti stalnu komunikaciju sa njima. One su, između ostalog, i dokaz da biti prozapadno orijentisan ne znači nužno biti i pro-NATO. Naprotiv.
Prije jednopolarnog uspona neoliberalno-neokonzervativnih ratnih huškača, anti-intervencionizam i davanje prednosti ekonomskom, tehnološkom i intelektualnom nadmetanjuu odnosu na ratno bile su legitimne i žive političke opcije na Zapadu.
To je vjerovatno novost za ovdašnje plaćene “utjerivače” tobožnjih zapadnih vrijednosti. U svakom slučaju, važnije je, čak nego što je bilo i tokom Hladnog rata, da takve opcije ponovo odnesu prevagu tamo.
Ako Srbi, u skoro nemogućim uslovima i naspram raznih NATO-janičara, uspijevaju u tome već skoro tri decenije, valjda mogu i oni.
