Dejtonski sporazum je potpuno jasan, bar Srbima. Bezbjednost je u nadležnosti entiteta. Tako treba posmatrati i zakon koji predviđa formiranje rezervnog sastava policije. A povod za ovaj zakon je migrantska kriza. Naime, migrantski talasi su proizveli niz problema u zemljama EU, navodi Predrag Ćeranić, dekan Fakulteta bezbjednosnih nauka Univerziteta u Banjaluci u autorskom tekstu za portal Sve o Srpskoj.
Tekst prenosimo u cijelosti:
Nacrt zakona o izmjenama i dopunama Zakona o policiji i unutrašnjim poslovima Republike Srpske, koji podrazumijeva osnivanje rezervnog sastava policije, naišao je na oštre reakcije iz susjednog entiteta, a izazvao je i uobičajena, sasvim očekivana saopštenja ambasada SAD, Britanije i Njemačke.
Ono što je neobično jeste izostanak reakcije francuskog ambasadora u BiH. Međutim, kada se imaju u vidu okršaji i prave ulične borbe koje aktivni i rezervni sastav francuske policije vodi na ulicama Pariza sa “žutim prslucima”, ćutanje iz Ambasade Francuske i ne čudi.
Što se tiče prave hajke koju su tim povodom protiv institucija Srpske pokrenuli sarajevski mediji, sve podsjeća na prošlogodišnje medijsko bombardovanje MUP-a Srpske, koje je trajalo od Dana Republike pa sve do objavljivanja rezultata opštih izbora održanih u oktobru.
MUP je najprije optuživan za ilegalno naoružavanje i formiranje paravojski, da bi zatim bio gađan “pametnom bombom” tj. slučajem Dragičević.
Pažljivo birane formulacije plasirane su preko društvenih mreža da bi se pridobile ranjive društvene grupe, prvenstveno majke i tinejdžeri, a zatim stvorio širi pokret nezadovoljstva, koji je trebalo da milom (izborima) ili silom (ulicom) demontira vlast Milorada Dodika.
Kako društvene događaje uvijek treba posmatrati u širem kontekstu, ne možemo a da ne konstatujemo da su mediji-bombarderi ponovo poletjeli prema Srpskoj, kako bi Srbi bili moralno i kulturološki uništeni, zajedno sa svojim identitetom i istorijskim sjećanjem na periode “klanja i oranja”.
KOIN operacije (protivpobunjeničke operacije) koje se preduzimaju u postkonfliktnim područjima u cilju pridobijanja lokalnog stanovništva, osmišljene od vrhunskih umova poznatih koledža odbrane, koriste se kao dio famoznog hibridnog ratovanja protiv naroda koje nazivaju pobunjenicima. U BiH su pobunjenici Srbi.
Ove operacije se ujedno sprovode u Libiji, Avganistanu i Ukrajini, a podrazumijevaju široku paletu psiop i crnih operacija. Plaćaju ih vlade pojedinih zemalja, ali indirektno, preko nevladinog sektora, humanitarnih organizacija i fondacija, projekata.
Srbi su od istih okarakterisani kao buntovan, slobodarski narod velike istorije, potpuno neupotrebljivi za učešće u falangama koje treba da se zapute na “Istočni front”, odnosno na Rusiju.
Naime, velike sile danas se ne sukobljavaju direktno, nego se za to koriste male zemlje i narodi za proksi ratove, odnosno za ratovanje “tuđim rukama”.
Centar moći ipak nisu vlade već korporacije i bankarski kartel koji planiraju da gazduju svjetskim resursima.
Dejtonski sporazum je potpuno jasan, bar Srbima. Bezbjednost je u nadležnosti entiteta. Tako treba posmatrati i zakon koji predviđa formiranje rezervnog sastava policije. A povod za ovaj zakon je migrantska kriza. Naime, migrantski talasi su proizveli niz problema u zemljama EU.
Tako, u Švedskoj postoje 62 “no-go area”, odnosno područja gdje se događa ogroman broj nasilja, ubistava i silovanja, što vlasti pripisuju migrantima. U Napulju, a isto se odnosi na južnu Italiju, zakonom je propisano da u stambenim objektima sve do trećeg sprata na prozorima moraju biti montirane rešetke. Navedena mjera je donešena nakon porasta provalnih krađa i nasilja, odnosno iz bezbjednosnih razloga. U nizu engleskih gradova građani se ne usuđuju da se nakon 18.00 časova kreću pojedinim ulicama, strahujući od napada Arapa.
U Bosni i Hercegovini, u Bihaću u kojem je “zaglavljeno” nekoliko hiljada migranata, jer hrvatska policija ne dozvoljava nelegalne prelaske državne granice, situacija postaje alarmantna. Građani strahuju za bezbjednost, a kantonalne vlasti apeluju na organe BiH da napokon nešto preduzmu. Ali, izgleda da se na situaciju u Bihaću s većom pažnjom gleda iz Banja Luke, nego iz Sarajeva.
U nizu zapadnih medija, analitičari ukazuju da su u BiH formirane “šerijatske enklave”.
Misli se na veliki broj paradžemata, koje u javnom diskursu u BiH više niko i ne spominje, a čiji lideri otvoreno prijete zvaničnicima Islamske zajednice.
Vehabijska organizacija preuzima primat u odnosu na Islamsku zajednicu u BiH, a sve zbog izostanka državne podrške Rijasetu. Sigurno je da paradžemati nisu pasivni prema migrantskim talasima i da su od pomoći “braći” i povratnicima sa sirijskog ratišta (još jedna tema zamrla u BiH).
Tri državljanina BiH Njemačka je deportovala zbog sumnje da su povezani sa terorističkim djelovanjem i Islamskom državom. Mediji su tek konstatovali da se radi o “braći Halilović iz Maglaja” i jednom licu rođenom u Doboju, da su svi mlađe životne dobi, kao i da su “posjećivali maglajsko vehabijsko selo Ošve”.
Iako su pomenuta lica njemačke vlasti osumnjičile za planiranje terorističkog napada u ime Islamske države, nakon saslušanja u prostorijama SIPA, isti su pušteni na slobodu. Šta reći?
Vijest o paljenju katedrale Notr Dam izazvala je razumljivu empatiju širom svijeta. Nestao je jedan od simbola Francuske i hrišćanstva. Između 40 i 50 istražitelja radi na rasvjetljavanju ovog slučaja. Možda bi pažljivo iščitavanje liste radnika koji su radili na rekonstrukciji objekta moglo pružiti odgovor da li se radi o terorističkom aktu.
Teroristi napadaju simbole države, iz Islamske države je u više navrata poručeno da će “goriti Rim”, da će napasti Vatikan, da se bliži kraj hrišćanstvu, i slično. “Samozapaljenje” katedrale je mnogo “bezbolniji” čin od uništenja objekta eksplozivom.
Naravno da istraga neće otkriti ništa. Iz političkih razloga. Francuska policija nije otkrila ni ko je stajao iza braće Kuaši, napadača na “Šarli Ebdo”.
Mediji-bombarderi nastoje održati stereotip da u BiH nisu bezbjednosni problem “šerijatske enklave” potpuno otrgnute od države, da nisu problem ni povratnici sa sirijskog ratišta, da to nisu ni migranti od kojih se sve više strepi na ulicama Sarajeva i Bihaća, nego je to policija Srpske koja građanima dodatnim, rezervnim sastavom, želi obezbijediti miran život i pružiti zaštitu. I u tom cilju će oštro reagovati, bude li potrebno.
Znaju to i migranti, pa kroz Srpsku samo prolaze i nikoga ne diraju. A i u Francuskoj znaju o čemu se radi.
Zato se povodom osnivanja rezervnog sastava policije Srpske ne oglašava njegova ekselencija Gijom Ruson, ambasador Francuske u Bosni i Hercegovini.
