Norveška Služba za izvršenje sankcija je prije 25 godina sprovela je niz reformi, kako bi, umjesto na “osvetu”, stavila akcenat na rehabilitaciju osuđenika. Zatvorenici, koji su ranije veći dio dana provodili zaključani u ćeliji, danas imaju priliku da se obučavaju i obrazuju, a uloga čuvara iz korjena je promjenjena.
Dok je u starom sistemu stopa povratka kriminalu nakon odležane kazne iznosila 60-70 odsto, dvije godine nakon uvođenja reformi pala je na svega 20 odsto, a poslije pet godina na 25 odsto. Danas zatvorenici vežbaju jogu, koja ih smiruje.
“Ne želimo bijes i nasilje na ovom mjestu. Želimo smirnene i miroljubive robijaše”, kaže direktor Zatvora u Haldenu Ore Hojdal.
To nije uopšte jeftino, jer troškovi smještaja po zatvoreniku iznose oko 100.000 evra godišnje, dok, na primjer, u Engeskoj i Velsu iznose 45-55.000 evra.
Sistem “Dinamičke bezbjednosti” podrazumjeva da čuvari i zatvorenici sve rade zajedno: zajedno jedu, igraju odbojku, odmaraju se, što čuvarima omogućava da razgovaraju s njima i da ih motivišu.
“Mi smo zatvorski službenici, a ne čuvari. Brinemo o tome da osuđenici odsluže kaznu, ali im takođe pomažemo da postanu bolji ljudi. Mi smo njihovi uzori, treneri i mentori”, kaže Hojdal.
Zatvorske ćelije su uređene tako da svedu na minimum osećaj zatvorenika da su iza rešetaka, kako bi se ublažio njihov psihološki stres, a arhitektura uskladila sa okolinom. Zatvor, čija je izgradnja koštala više od 150 miliona evra, sastoji se od dvospratnih zgrada i drvenih bungalova, koji više liče na moderan univerzitetski kampus, nego na zatvor. Oko njega raste drveće i okružuje ga debeo betonski zid, ali nigdje nema bodljikave žice, niti električne ograde. Svaki zatvorenik ima svoju ćeliju, sa toaletom, tuš-kabinom, frižiderom, stolom, ravnim TV ekranom i pogledom na šumu, kao i čajnu kuhinju.
“Nije lako kada vam oduzmu slobodu. U Norveškoj, kazna podrazumjeva samo lišavanje slobode. Ostala prava ostaju. Zatvorenici mogu da glasaju, da se obrazuju, imaju pravo na liječenje – sva prava kao i svaki drugi norveški državljanin. Pogrešili su i moraju da budu kažnjeni, ali i dalje su ljudska bića”, kaže Hojdal.
Od prvog dana boravka u zatvoru počinju pripreme za njihovo oslobađanje, a svi će jednoga dana biti oslobođeni, jer u Norveškoj ne postoji doživotna robija.
“Ako se prema njima budemo odnosili kao prema životinjama, pustićemo na ulicu životinje. Mi oslobađamo vašeg komšiju”, kaže Hojdal.
U garaži u krugu zatvora, robijaši od 08.15 do 20.30 (osim jednog sata odmora u ćeliji) uče automehaničarski zanat. Cilj je da im se pruži osećaj normalnosti kako bi se usredsredili na pripremu za novi život nakon izlaska. Kada budu pušteni, mnogi od njih će biti kvalifikovani mehaničari, stolari ili kuvari.
Obuka zatvorskog službenika u Norveškoj traje dvije-tri godine.
“Želimo da spriječimo ponovno odavanje kriminalu, što znači da naši ljudi moraju biti dobro obučeni”, kaže Hans-Jrgen Bruker sa Univerzitetskog koledža Norveške službe za izvršenje kazne.
“Moji studenti će će učiti pravo, etiku, kriminologiju, engleski jezik, reintegraciju i socijalni rad. Zatim će provesti godinu dana na praksi u nekom zatvoru, pa će se vratiti na polaganje završnih ispita”, kaže on.
Upravnik zatvora Are Hojdal kaže da se ne sjeća kada je posljednji put bilo nasilja u njegovom zatvoru. On polaže velike nade u nove projekte u zatvoru. Nedavno je osnovan hor, dobili su muzički studio, a u planu je božićni koncert. Uskoro izlazi i njihov novi kuvar.
