Antisrpski Haški tribunal je 2008. godine imao 3.568 patoloških nalaza, da bi analizom istih utvrđeno da je broj ekshumiranih tijela maksimalno 1.923. Otkud i zašto se onda, već decenijama, laže da je u julu 1995. ubijeno preko 8.372 osoba?
Medicinar i član tima odbrane Beara Ljubiše pred Tribunalom u Hagu, dr Ljubiša Simić, zasnivao je svoj rad “na cjelokupnom fondu obdukcionih izvještaja koje je ova institucija imala 2008. godine”, a koji su se ticali događaja u Srebrenici 1995. godine. Njegova osnovna teza je da se “tu radi o 3.568 izvještaja, a ne 3.568 tijela”.
Ovu tezu potkrepljuje činjenicom da je značajan procenat izvještaja, njih 1.583, sadržavao samo po nekoliko kostiju; što po Simićevoj logici, u poređenju sa tim da ljudsko tijelo ima više od 200 kostiju, “nije moglo poslužiti kao pouzdana osnova za izvođenje bilo kakvih zaključaka”.
U svom daljem istraživanju, dr Ljubiša Simić je nastojao da utvrdi tačan broj tijela koja su ekshumirana iz 13 masovnih grobnica. Prilikom prebrojavanja, odustao je od mogućnosti da se to čini numerisanjem iskopanih lobanja, jer su u velikom broju slučajeva lobanje bile rasparčane na mnogo kostiju koje ih čine. Umjesto toga, pristupilo se prebrojavanju butnih kostiju. Tako je utvrđeno da je ekshumirano ukupno 1.919 desnih, odnosno 1.923 lijevih butnih kosti.
Nadalje, Simić je ukazao na podudarnost tj. izjednačenost broja ovih kostiju u svakoj od 13 masovnih grobnica ponaosob, što bi dodatno potkrijepilo tvrdnju da broj ubijenih ne prelazi 2.000. To nije ni blizu broja 3.568, koji je kroz broj slučajeva prezentovalo tužilaštvo u Hagu, a više nego daleko od brojke od preko 8.000, koja se neprestano ponavlja u medijima.
Tako je utvrđeno da je ekshumirano ukupno 1.919 desnih, odnosno 1.923 lijevih butnih kosti. Nadalje, Simić je ukazao na podudarnost tj. izjednačenost broja ovih kostiju u svakoj od 13 masovnih grobnica ponaosob, što bi dodatno potkrijepilo tvrdnju da broj ubijenih ne prelazi 2.000.
EMOTIVNA PATOLOGIJA
Od nekog ko je emotivno i lično uključen u ovu tragediju, možemo očekivati neracionalnu i gnjevnu reakciju na kritički, polemički i nadasve hladno patološki ton ovog istraživanja. To svakako ne možemo očekivati od ljudi koji se ovim problemom bave na stručan način, a još manje od onih koji bi moguće polemike prenosili u medijima.
Sasvim bi bilo logično da neko detaljno pročita analizu dr Simić Ljubiše, te problematizuje izvore ili metodologiju koju je koristio; ali zbog onoga što je izrekao sinoć u Banskom dvoru, teško da ga se može nazivati fašistom. Takav pristup stvarnosti bi prije mogao ići na adresu E. Huremovića i Dnevnog avaza.
Razumljivo bi bilo čak da se upotrijebi polemički ton, koji problematizuje potrebu striktnog obdukcijskog pristupa, koji nije bio u stanju utvrditi uzrok smrti kod 411 tijela, ili kaže da je u slučaju 655 tijela sa uzrokom smrti od metka, nemoguće sa naučnog stanovišta reći da li su strijeljani ili su stradali u borbi. Ukoliko se sumnja da egzaktni metodi sudske medicine dovoljno precizno i istinito oslikavaju predmetni događaj, shvatljivo bi bilo pitanje zbog čega su onda stradali voženi čak do Kozluka i sahranjivani u neoznačenu grobnicu, ukoliko je sve bilo prema Ženevskoj konvenciji?
To je daleko prisebnije i djelotvornije, od etiketiranja ljudi koji pokušavaju nešto dokazati naučnim pristupom. A on je takav da čak i “neofašističan” dr Simić utvrđuje kako postoji “442 tijela na kojima su pronađeni povezi preko očiju ili veze na rukama, što ukazuje na to da su te osobe bile strijeljane”.
Treba dakle argumentovano napadati “naučni pristup”, a ne ličnost ljudi koji ga iznose kao naučni.
(Ovo je izvadak iz dužeg teksta: Federalna trijumfalna kapija, za srebreničke srpske Dveri. Ovaj dio je izdvojen, jer se i danas konkretni, egzaktni podaci, zamjenjuju emotivnim estradnim lažima, oko kojih je stvoren oreol nedodirljivosti. Svako ko za naukom poteže, odmah se etiketira titulom fašiste i negatora „genocida“. Zapravo, igrokaz u Potočarima je postao jedan veliki biznis, čiji ciljevi su neskriveno politički i to sa antisrpskom agendom. Vrijeme je da to neko od rukovodećih političara jasno izgovori.)
