Sarajevo je ponovo ostalo “gluvo” na rasističke pokliče protiv Srba.
Nakon što je objavljen video snimak, na kojem Osman Sušić, univerzitetski radnik i član Demokratskog fronta, na utakmici uzvikuje “Srbe na vrbe”, Sušić je podnio iznuđenu ostavku na članstvo u stranačkom Glavnom odboru, ali ne i u stranci Željka Komšića. I to je jedino reagovanje iz Sarajeva.
Bošnjačka bajkovita “ljevica” na jeftinoj i istrošenoj mantri o suživotu i toleranciji različitosti “zasnovana”! Ili sarajevska “građanština” na istom baždarena!? Šta god da je Osman Sušić, njen je član. I po ugledu na stranačkog lidera Željka Komšića, bosanski “potriota”. Јoš juče se “patriota” Sušić nije “sjećao” svojih “ranih radova”. Na spornoj fudbalskoj utakmici “možda je bio a možda i nije bio”. U Sarajevu već galopirajuće ukorijenjeni jezivi šovinističko – rasistički poklič “Srbe na vrbe”, “možda je izgovarao, a možda i nije izgovorio”. No onda mu je “amnezičnom” patriotsko sjećanje osvježeno.
I gle čuda, “prepoznao” se Sušić na snimku. Stranački bliski Komšićev saradnik – ljevičar i sarajevskom građanštinom opijen, preko noći “postao” je “srbomrzac”!
Ili je, ipak, ostao!? Kako god, pritisnut dokazima, “velikodušno” je podnio ostavku u Glavnom odboru, stranačko je šturo saopštenje, nakon što smo pitali za sankcije. No Sušić će i dalje da “krasi demokratsku” stranačku elitu, jer član partije ostaje.
Zaćutali su na sarajevskom Fakultetu političkih nauka. Tamo, na rezervnom položaju, srbomrzac Sušić kao doktorand i viši asistent, sarajevske studente podučava kako kažu, “historiji” BiH i Јugositočne Evrope, “historiji” ratova, genocida i holokausta.
A kako to radi – nije teško zaključiti! Po već ukorijenjenoj praksi, zaćutali su i sarajevski intelektualci – novinari koji ni rječju nisu prenijeli Sušićeve pokliče, potom profesori, analitičari, političari….svi osim časnih izuzetaka. A trebalo je, bar pola Sarajeva, da “bude na nogama”, kaže Sanja Vlaisavljević. Umjesto toga, ili upravo zbog toga – rasizam postaje pripitomljena pojava, kaže.
– Činjenica da se autor tog grozomornog punog govora mržnje pokliča, danas ograđuje od te rečenice i tvrdi da je se ne sjeća je prosto besmislena i prosto ni na koji način ne može opstati, naprosto zato što smo na predizbornim skupovima upravo te političe partije kojoj taj visokopozicionirani politički dužnosnik pripada, imali priliku gledati i čitati skoro srodne transparente, tako da svako odbacivanje odgovornosti od toga je zapravo apsurdno i mnogo više vrijeđa one na koje se odnosi – kaže Vlaisavljevićeva.
I Staša Košarac podsjeća da se poruke mržnje prema Srbima i Srpskoj, sve češće čuju iz Sarajeva. Zabrinjavajuće je, kaže, to što mržnju, sličnu onoj s kraja 20. vijeka, afirmišu čak i pripadnici akademske zajednice. I upravo od njih, ali i od Sušićevog političkog “idola” Komšića očekuje jasno i glasno reagovanje.
– Takve poruke kod nas prije svega izazivaju negativan osjećaj, s jedne strane i s druge strane one mogu da nađu određenu vrstu pristalica da u nekom širem smislu i brojčano većem, određenih pripadnika koje žele daljnje konflikte, ja lično mislim da je na potezu Željko Komšić – ističe Košarac.
Komšić, međutim u dalekom Somersetu u Velikoj Britaniji odaje poštu davno preminulom Pediju Ešdaunu. Uvijek spremnom da svoj patriotizam “iskali” na Srpskoj i Srbima preči mu valjda hvalospjevi o Ešdaunu, nego da u Sarajevu ponavlja isprazne fraze o patriotizmu i antifašizmu – svom, stranačkom, i stranačkih pulena poput Sušića.
