Momcima iz kriminogene sredine sačekuše neće postavljati ispred biblioteka, nego ispred teretana, koje su dio te njihove supkulture, kaže za Blic kriminolog Dobrivoje Radovanović povodom sve učestalijih pucnjava ispred tih objekata i u njima.
U poslednjoj pucnjavi, prošlog ponedeljka u Nišu, na meti je bio 34-godišnji Nišlija V. N., za koga su mediji, po običaju, odmah objavili da je “odranije poznat policiji”.
Kasnije je objelodanjeno da njegov dosije nije ispunjen nasilnih kriminalom, već “sofisticiranim” jer se upravo radnicima MUP lažno predstavljao kao “kolega iz BIA”, i kao “bezbjednjak” uzimao je novac. Činjenica je ipak da se nešto debelo zamjerio napadaču, koji je vjerovatno pomno pratio njegovo kretanje, čekao pogodnu priliku i ispred teretane u kojoj je V. N. često vježbao ispalio u njega osam metaka. Interesantno je da je ispred te terane već bilo sačekuša, a unutra i batinanja muškarca, takođe “odranije poznatog policiji”, koji je vježbao.
– On ipak pripada tom kriminalnom svijetu, toj supkulturi. Svi oni, mete i napadači se kreću u tim krugovima klubovi, splavovi, teretane. U centar sistema vrijednosti tih mladića je stavljena fizička snaga, a teretana je sredstvo pomoću koga se dolazi do toga, da se takav izgled nabije. I upravo iz tog razloga nije teško prokljuviti kuda se kreću ti mladići, koji vjerovatno svaki dan, u istom terminu, idu da vježbaju. Tako ih je lako pratiti i ispred teretane im napraviti sačekušu – objašnjava kriminolog Radovanović.
Foto: Profimedia
Psiholog Zoran Musterović navodi da mladići koji krenu put kriminala “prvo moraju da dokazuju da su jaki, spremni da reaguju, što u samoodbrani, što u napadu, i tek kada se dokažu, mogu da pređu na sljedeći nivo u kome kriminalci koriste mozak, stvaraju organizaciju, planiraju poslove”.
– Put do vrha popločan im je mišićima – konstatuje psiholog.
Musterović napominje da ti mladići smatraju da fizička superiornost, oslikana u napumpanim mišićima, pokazuje znak moći, snage. Nerijetko je pokazuju tako što obelodanjuju fotografije na koji su u prvom planu njihovi bicepsi, tricepsi koji na izvkestan način simobilizuju moć i dominaciju. S druge strane, vježbanje im je neohodno upravo da bi mogli da pravovremeno reaguju u slučaju napada, da preduhitne onoga ko krene na njih.
– Ti momci su stalno u nekom stanju očekivane nelagode. Napeti su, spremaju se da nešto loše može da im se desi. A fizičkom aktivnošću smiruju tu anksioznost. Ne treba izuzeti iz vida ni to da fizičkom supremacijom kompenzuju psihološku nesigurnost – navodi psiholog.
Nekada pucali po autoputu
– Nekada su “zemunci” žrtve ubijali na autoputu, jer su znali njihovo kretanje, vožnju. Bilo je likvidacija poslije treninga, malog fudbala, a u poslednje vrijeme sačekuše su sve češće ispred teretana.
Iako su mnoge od tih pucnjava, posebno gdje su žrtve prošle samo sa povredama, rasvjetljene, nesumnjivo je da i u ovakvim slučajevima neophodna priprema i logistička podrška.
To najbolje potvrđuje ubistvo Aleksandra Stankovića, zvanog Sale Mutavi, gdje su ubice detaljno pratile svaki njegovog korak, poslije zločina pobjegle i zapalile automobil, ne ostavljajući tragove za sobom – kaže sagovornik Blic blizak bezbjednosnim službama.
