Hrvatska istoričarka Nataša Mataušić rekla je da je u u Sisku 1942. godine bio ustaški logor za srpsku djecu sa Kozare, a ne prihvatilište, kako to dio hrvatske javnosti pokušava da prikaže.
Mataušićeva je reagujući na nedavno prikazani dokumentarni film “Dječije prihvatilište Sisak”, istakla da tvrdnje autora, koji je pokušao pokaže da je u Sisku bilo napravljeno “prihvatilište” za djecu sa područja Kozare i potkozarskih sela, sa Banije, Korduna i iz Slavonije, nisu utemeljene, jer istorijske činjenice govore suprotno.
Ona je za Glas Srpske ispričala da iza ovog filma stoji producentska TV kuća “Laudato”, te da joj autor Nada Prkačin nije poznata, ali da na najbolji način o filmu govore njegovi sagovornici među kojima je navela i Igora Vukića, novinara i istraživača poznatog, kako kaže, po revizionističkim stavovima o logoru Јasenovac, Јuarj Batelj, postulator za proglašenje svetim nadbiskupa Alojzija Stepinca, predsjednika hrvatskog žrtvoslovnog društva Antu Beljo i druge.
Mataušićeva je navela da je, prema njenim saznanjima, kroz logor u Sisku prošlo ukupno 5.607 djece i da su gotovo polovinu činila djeca iz Banije i Korduna i drugih krajeva NDH, a riječ je o djeci oduzetoj od majki, koje su poslate na prisilni rad u Treći rajh.
Ona je napomenula da je prvi transport 800 djece iz ustaškog logora Stara Gradiška stigao u Sisak u pratnji sestara Crvenog krsta i Diane Budisavljević 3. avgusta 1942. godine, a da je dan kasnije u pratnji ustaških vojnika iz Stare Gradiške stiglo 650, uglavnom mlađe djece i dojenčadi.
– Naredni dan stiže još 1.200 djece iz sabirnih logora u Mlaki i Košutarici. Dva dana kasnije dovedeno je 68 djece iz sabirnog logora u Prijedoru. Bila su to sve srpska, pravoslavna djeca sa Kozare i potkozarskih sela, ukupno njih 2.722 – rekla je Mataušićeva, pozivajući se na svoja istraživanja, izvornu arhivsku građu, naučne tekstove i memoare savremenika tih događaja.
Prema njenim riječima, da je u Sisku bio logor, a ne prihvatilište govori i to što ga djeca nisu mogla napustiti bez odobrenja rukovodstva logora, zato što je dio bio u žici, a djeca su bila gotovo i bez ikakve ljekarske pomoći.
– Ona su živjela u užasnim higijenskim uslovima, a bila su i stalno gladna – naglasila je Mataušićeva, te napomenula kako je i Erihu Lisaku, jednom od najbližih saradnika ustaškog poglavnika Ante Pavelića, pozlilo tokom obilaska logora i baraka u kojima su bila smještena srpska djeca.
Ona je dodala da je, prema “Popisu djece pomrle u dječijem prihvatilištu”, u Sisku tokom 1942. godine umrlo 1.152 djece, odnosno svako šesto dijete koje je tamo bilo dopremljeno.
