Na pregovorima u Njujorku 25. marta 1993. godine nije usvojen plan kopredsjednika Međunarodne konferencije o Јugoslaviji Sajrusa Vensa i lorda Dejvida Ovena za bivšu BiH koji je predviđao kantonizaciju BiH i ukidanje Republike Spske.
Plan je prihvatila Hrvatska, a lider bosanskih muslimana Alija Izetbegović ga je potpisao poslije dugog natezanja i uz više ograda i uslova.
Plan nije potpisala Republika Srpska iako ga nije sasvim odbacila, ali se usprotivila mapama o razgraničenju.
Na zasjedanju Narodne skupštine Srpske na Јahorini, uprkos međunarodnim pritiscima, poslanici su odbacili faktičko ukidanje Republike Srpske.
Od pet mirovnih planova za BiH Srpska je prihvatila četiri – Beogradski sporazum koji je predviđao skraćenu Јugoslaviju /Srbija, BiH, Crna, Gora i Makedonija/ i BiH bez unutrašnjih granica, zatim Kutiljerov plan sa tri nacionalna kantona, Oven-Stoltenvergov plan o tri republike sa nacionalnim većinama i, na kraju, Dejtonski sporazum.
Najviše mirovnih pl anova odbacila je ratna vlada Alije Izetbegovića.
