ИСТОЧНО САРАЈЕВО, 1. АПРИЛА /СРНА/ - Предсједник Асоцијације "Ствараоци Републике Српске" Момчило Крајишник.
Momčilo Krajišnik imao je jako izraženu karakternu crtu dosljednosti i upornosti, koja nije uvijek svojstvena ni srpskom narodu niti srpskim političarima, i za Srbe sa ovih prostora već sada je istorijska ličnost
Priredio: Nenad TADIĆ
Momčilo Krajišnik spada u osobe koje se mogu nazvati jednim od simbola srpske odbrane u BiH devedesetih godina prošlog vijeka.
Krajišnik je sa svojim sunarodnicima podijelio i pobjede i zablude, sav nacionalni zanos, strah, otpor i, na kraju, kaznu za odbijanje da utopi sopstveni i kolektivni nacionali identitet u novu BiH, koja ga nije uvažavala ni priznavala, kao ni ostalih milion Srba.
Bio je posljednji srpski poslanik koji je napustio predratnu Narodnu skupštinu BiH.
Ostao je do posljednjeg trena u pokušaju da spriječi rat i svjedočio je dosljednom i stalnom preglasavanju srpskih predstavnika koje je vršila tadašnja muslimansko-hrvatska koalicija.
Razgovarao je sa svakim iole relevantnijim predstavnikom Muslimana /danas Bošnjaka/, Hrvata i međunarodne zajednice u doba najžešćih sukoba.
Nije pristao da Republika Srpska bude ukinuta i utopljena u nekoliko bezbojnih i nepovezanih kantona.
Odbio je pritisak tadašnjeg moćnog lidera Srbije Slobodana Miloševića na Jahorini 1993. godine da Narodna skupština ukine Republiku Srpsku.
Bio je od tada obilježen kao “remetilački faktor”, kao tvrdokorni pregovarač, srpski “Mister NJet”, po ugledu na Andreja Gromika, čuvenog ministra spoljnih poslova SSSR-a.
Krajišnik je bdio nad svakim mirovnim planom, poslije dejtonskog potpisa Slobodana Miloševića javno je kritikovao liniju razgraničenja i prepuštanje cijelog Sarajeva /sa gotovo 160.000 Srba/ ratnoj muslimanskoj vladi u Sarajevu.
Kaznu za svoj politički rad u interesu naroda platio je, kao i brojni drugi Srbi, odvođenjem u Hag. Osuđen je kao visoki funkcioner Srpske, mada protiv njega nije bilo dokaza koji bi ga lično optuživali za učešće u bilo kakvom zločinu.
Momčilo Krajišnik u Hagu nije okrivio nikoga od svojih saradnika niti je, braneći se, pokušao da negira ili umanji svoje učešće u stvaranju Republike Srpske.
Stoički je prihvatio kaznu koju su njegove kolege sa muslimanske i hrvatske ratne strane, u većini, izbjegle ili su za svoje zasluge višestruko nagrađivane u svojim sredinama.
Nakon povratka na slobodu srpski “Mister NJet” nije promijenio ni zarez u svojim pogledima na Republiku Srpsku i srpski otpor tokom devedestih godina 20. vijeka.
Momčilo Krajišnik imao je jako izraženu karakternu crtu dosljednosti i upornosti, koja nije uvijek svojstvena ni srpskom narodu niti srpskim političarima.
Kazna koju je dobio, s obzirom na karakter suda koji mu je presudio, dvostruke aršine i dvoličnost haške pravde, potvrđene u velikom broju slučjeva, neće omesti bilo kog pristojnijeg istoričara da pravilno vrednuje Krajišnikovu ulogu u srpskoj i postjugoslovenskoj politici u BiH.
Momčilo Krajišnik je za Srbe sa ovih prostora već sada istorijska ličnost.
Dovedeni na rub političkog izgona iz BiH devedesetih godina /po ugledu na Srbe u Hrvatskoj/ i pred mogući nastavak biološkog zatiranja /što je već rađeno u doba ustaške vlasti 1941-1945. godine/ Srbima su trebali dosljedni političari, spremni da stanu i opstanu, kako pjesnik kaže, “na strašnom mjestu”.
Ako se nečiji život mjeri spremnošću da rizikuje sebe i svoju egzistenciju za ideal u koji duboko vjeruje, onda je Momčilo Momo Krajišnik potpuno ispunio svoju ljudsku misiju.
