Nezavisna međunarodna komisija koja je istraživala stradanje svih naroda u srednjem Podrinju i Srebrenici od 1992. do 1995. godine utvrdila je 36 imena koja su uklesana na spomen-obilježju u Memorijalnom centru u Srebrenici, a kojima su nakon rata izdata dokumenta, za 15 lica potvrđeno je veliko podudaranje, dok je za 26 lica utvrđeno da su stradali prije dešavanja 11. jula 1995. godine.
Sve to navedeno je u izvještaju koji je juče objavljen na sajtu Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica.
Kako je objašnjeno, kod lica koja su vjerovatno bila živa, upoređivani su ime, prezime, ime oca i datum rođenja, dok je kod onih koji su stradali prije dešavanja 11. jula 1995. godine korišćena dokumentacija RCIRZ, monografije o stradanjima Bošnjaka, javno dostupna dokumentacija Memorijalnog centra, te dokumentacija tzv. Armije BiH o stradalim vojnicima, dokumentacija Federalne komisije za nestale osobe FBiH, podaci Međunarodnog komiteta Crvenog krsta, kao i baza podataka Međunarodne komisije za nestale osobe (ICMP).
Među licima čija su imena uklesana na spomen-obilježju, a koja se po okončanju rata vode u evidenciji izdatih ličnih dokumenata građana BiH (IDEEA), nalaze se, između ostalih, Mehan Alić, rođen 20. jula 1965. godine, Mujo Begić, rođen 13. januara 1978. godine, Suljo Čomić, rođen 20. februara 1978. godine, Hajdin Hasanović, rođen 1. avgusta 1978. godine, Omer Muratović, rođen 19. novembra 1944. godine i još 31 lice.
Ono što je interesantno je da postoji 15 osoba kod kojih se razlike odnose uglavnom na jedno slovo imena ili prezimena. Tako postoji primjer da je na spomen-obilježju upisan Mevludin Arifović, rođen 25. oktobra 1965. godine, dok je u registru građana iz 2020. godine s istim datumom i istim imenom oca upisan Mevzudin Arifović. Isti slučaj je i sa Senahidom Mustafićem, rođenim 3. avgusta 1972. godine, a koji je u registru građana iz 2020. godine upisan kao Senad Mustafić.
Pored navedenog broja lica, koja su potencijalno preživjela u srebreničkim događajima, Komisija je utvrdila da je u Memorijalnom centru sahranjeno 26 osoba koje su stradale prije događaja u julu 1995. godine, pa se tako ne mogu dovesti u kontekst tog zločina.
Tako je naveden Latif Begzadić, rođen 5. aprila 1938. godine, a koji je ukopan 11. jula 2006. godine. Prema podacima RCIRZ, i iz spiska ekshumiranih/identifikovanih lica sa područja opštine Bratunac, koji je radila Federalna komisija za nestale osobe, ali i evidenciji ICMP-a, utvrđeno je da je nestanak ovog lica prijavljen 31. maja 1992. godine.
Slična situacija je i sa Hurijom Omerović, koja je ukopana 2006. godine, a prema podacima iz istih izvora, njen nestanak prijavljen 1. juna 1992. godine. Iste 1992. godine prijavljen je i nestanak Omera Ahmetovića, Ramiza Karića, Safeta Ljeskovice, Ševketa Salihovića, ali i Sulje Suljagića, oca direktora Memorijalnog centra Emira Suljagića.
Asanacija terena
Kako je navedeno u izvještaju, nakon proboja na hiljade tijela poginulih pripadnika 28. divizije tzv. Armije BiH ležalo je na površini bojišta dužine oko 80 kilometara, kojim se kolona kretala. Kako bi se spriječilo širenje zaraznih bolesti, po standardnoj proceduri, Vojska Republike Srpske izvršila je asanaciju terena, a naredba koju je izdao general Ratko Mladić donijeta je odmah nakon što je velika većina pripadnika 28. divizije uspjela da pređe na teritoriju pod kontrolom tzv. Armije BiH.
