Tužilaštvo BiH donijelo je Naredbu o nesprovođenju istrage u vezi ratnog zločina na području grada Prijedora 30. maja 1992. godine.
Nekadašnji Centar javne bezbjednosti Banjaluka podnio je 28. septembra 2010. godine izvještaj za napad na Prijedor protiv Asima Muhića, Kemala Alagića, Јasmina Blaževića, Ferida Delkića, Halima Mešića, Edina Čajića, Merima Čauševiha, Slavka Ećimovića, Suada Karagića, Izeta Mešića i Nedžada Babića zbog postojanja osnova sumnje da su počinili krivična djela “Ratni zločin protiv civilnog stanovništva”, “Ratni zločin protiv ranjenika i bolesnika, ratni zločin protiv ratnih zarobljenika” i krivično djelo “Organizovanje grupe ljudi i podstrekavanje na činjenje krivičpnih djela genocida, zločina protvi čovječnosti i ratnih zločina”.
Izvještaj je teretio Muhića, Alagića, Ećimovića, Mešića i Karagića da su ppanirali, pokrenuli, naredili, učinili i podstrekivali činjenje krivičnih djela ratog zločina nad civilnim stanovništvom, naseljima, pripadnicima Vojske Republike Srpske i licima zaštićenim međunarodnim pravom.
Krivična djela izvršena su na štetu 39 lica srpske nacionalnosti -20 pripadnika Vojske Republike Srpske ( osam ubijeno, osam ranjeno, a četiri zarobljena) i 19 civila (šest civila ubijeno, a 13 ranjeno).
Tužilaštvo kaže da je prikupljen veliki broj dokumenata i saslušan veliki broj osoba, ali da rezultati provedenih analiza nesporno ukazuju da nema osnova sumnje , jer nema dokaza da se zaista desio ratni zločin.
Zanimljivo je da je u tadašnjem izvještaju među brojnom dokumentacijom i izjavama svjedoka o svim ubijanjima i zarobljavanju vojnika i civila tog 30-og maja između ostalog zadokumentovan i napad na policijsku stanicu i napad na vozilo saniteta, što dodatno pokazuje apsurdnost obrazloženja Tužilaštva BiH, koje je tek 11 godina analiziralo dostavljenu dokumentaciju.
