Mudžahedini su uz pomoć aviona alijanse osvojili i kotu Paljenik na Ozrenu
U vreme trajanja operacije „Farz“ (Božja zapovjed) Armije BiH 1995. na području Zavidovića i Vozuće, pripadnici odreda „El mudžahedin“, među kojima i borci iz afroazijskih zemalja, počinili su više od 50 ubistava ratnih zarobljenika, civila i sanitetskog osoblja srpske nacionalnosti. I odsjecanjem glava, a metode mučenja i zlostavljanja podrazumjevale su – odsjecanje ušiju, nanošenje ubodnih rana po raznim dijelovima tijela…
Jedinice Drugog i Trećeg korpusa Armije RBiH sa preko 23.000 vojnika izvršile su napad na područje koje je imalo manje stanovnika od vojnika u napadu. U napadu mudžahedina, vojnika Sakiba Mahmuljina i policajaca pod kontrolom Šefika Džaferovića spaljeno je do temelja 66 sela, uništeno preko 5.000 kuća, 12 crkava i jedan srednjovjekovni manastir, srušena groblja, od kojih su neka stara i preko pet vijekova, ubijeno 465 vojnika i civila, te protjerano više od 22.000 ljudi
Ključni svjedok koji je izazvao buru reakcija i negodovanja u radikalizovanoj bošnjačkoj javnosti bio je general Fadil Hasanagić. On je potvrdio da su pripadnici odreda „El mudžahedin“ bili u stalnom kontaktu s Mahmuljinom i izvršavali njegova naređenja
Autor: Dževad GALIJAŠEVIĆ
KADA je Tužilaštvo BiH, po nalogu glavnog tužioca Haškog tribunala Serža Bramerca, otvorilo istragu protiv generala Sakiba Mahmuljina 2012, na teret mu je stavljen udruženi zločinački poduhvat u izvršenju krivičnog djela ratni zločin – genocid.
Optužnica, koja je podignuta poslije toga, umanjila je njegovu odgovornost i imala polazište u tzv. komandnoj odgovornosti, pri čemu je redukovana na manji broj nepobitno utvrđenih zločinačkih akata.
Maratonsko suđenje generalu Sakibu Mahmuljinu okončano je poslije pet godina krajem januara 2021. prvostepenom presudom i zatvorskom kaznom od 10 godina zatvora.
Mahmuljin nije odslužio kaznu već se čekala odluka Apelacionog vijeća Suda BiH kojom je poništena presuda i naloženo novo suđenje koje je ovih dana podiglo javnost na noge.
Optuženi Sakib Mahmuljin se i u obnovljenom suđenju tereti da je u vrijeme rata i oružanog sukoba u BiH kao komandant 3. korpusa Armije RBiH, u čijem sastavu je djelovao i odred „El mudžahedin“, postupao protivno odredbama međunarodnog humanitarnog prava i Ženevskih konvencija.
U vreme trajanja operacije „Farz“ (Božja zapovjed) Armije BiH 1995. na području Zavidovića i Vozuće, a u kojoj su pripadnici odreda „El mudžahedin“ počinili ratne zločine nad zarobljenim vojnicima i civilima srpske nacionalnosti, Mahmuljin nije ništa preduzeo kako bi to spriječio, a nakon počinjenog zločina izvršioci nisu kažnjeni.
Podsjetimo, pripadnici odreda „El mudžahedin“, među kojima i borci iz afroazijskih zemalja, počinili su više od 50 ubistava ratnih zarobljenika, civila i sanitetskog osoblja srpske nacionalnosti. Prepoznatljiv znak njihovog djelovanja bilo je odsjecanje glava, a metode mučenja i zlostavljanja podrazumjevale su – odsjecanje ušiju, nanošenje ubodnih rana po raznim dijelovima tijela, vezivanje i premlaćivanje raznim predmetima, vezivanje zarobljenika u zgrčenom položaje sa omčama oko vrata, koje bi se uslijed pomjeranja stezale i gušile žrtve.
Od posljedica zlostavljanja mnoge žrtve su imale trajne posljedice i invalidnost.
Nakon rata pronađeni su posmrtni ostaci samo desetak žrtava koje su identifikovane i sahranjene, dok se za tijelima ostalih još uvijek traga.
Mahmuljin se tereti da je počinio krivično djelo – ratni zločin protiv ratnih zarobljenika, ratni zločin protiv ranjenika i bolesnika i ratni zločin protiv civilnog stanovništva.
Pred Sudom BiH svjedočilo je oko 70 svjedoka optužbe od kojih je njih 11 dalo iskaze uz mjere zaštite. Priloženo je više od 900 dokaznih materijala, kojim je potpuno dokazana krivica optuženog.
Operacije „Farz 95“ i „Uragan 95“, koje su vodile jedinice muslimanske Armije RBiH sa mudžahedinima odreda „El mudžahedin“, pratila su najmasovnija ritualna klanja u istoriji ratovanja.
Nakon što su mudžahedini uz podršku NATO avijacije osvojili kotu Paljenik, jedinice Drugog i Trećeg korpusa sa preko 23.000 vojnika Armije RBiH izvršile su napad (na područje koje ima manje stanovnika od vojnika u napadu) na nešto više od 4.000 vojnika.
U napadu mudžahedina, Mahmuljinovih vojnika i policajaca pod kontrolom Šefika Džaferovića spaljeno je do temelja 66 sela, uništeno preko 5.000 kuća, 12 crkava i jedan srednjovjekovni manastir, srušena groblja, od kojih su neka stara i preko pet vijekova, ubijeno 465 vojnika i civila, te protjerano više od 22.000 ljudi.
Vojna operacija NATO snaga pod imenom „Namjerna sila“, pokrenuta deset dana prije napada mudžahedina na Vozuću, manifestovala se rušenjem svih radio-relejnih uređaja i sredstava veze Vojske Republike Srpske na Ozrenu, te najbitnijeg releja, nazvanog po najvišoj koti na tom dijelu „Kraljica“, i predstavljala je direktnu podršku mudžahedinima iz vazduha.
Iako su prva ritualna klanja izvršena i u Tešnju, pod pokroviteljstvom tadašnjeg šefa policije Šemsudina Mehmedovića, ipak su na vozućkom, ozrenskom ratištu, u zoni odgovornosti nekadašnjeg načelnika CSB Zenica a danas člana Predsjedništva BiH Šefika Džaferovića i komandanta Trećeg korpusa Armije RBiH generala Sakiba Mahmuljina, ovi zločini bili neka vrsta identifikacionog koda.
Iako su iskaze davali bošnjački oficiri bezbjednjaci i analitičari, ključni svjedok koji je izazvao buru reakcija i negodovanja u radikalizovanoj bošnjačkoj javnosti bio je general Fadil Hasanagić.
Formalno, Fadil Hasanagić je imenovan za glavnog komandanta operacije „Farz“ i kao komandant 35. divizije bio je dužan da zauzme trećinu Ozren planine, spali Vozuću i druga naselja. Tokom svjedočenja pred Sudom BiH on je potvrdio da su pripadnici odreda „El mudžahedin“ bili u stalnom kontaktu s Mahmuljinom, izvršavali njegova naređenja i o svojim potezima direktno ga izvještavali.
„Mudžahedini su isključivo slušali naredbe generala Mahmuljina i on je mogao sprječiti njihove zločine“, svjedočiće Hasanagić pred sudom BiH.
O zločinima mudžahedina Mahmuljin je usmeno i pisano bio obaviješten, i od svog pomoćnika za obavještajne poslove Edina Husića, i to službenom zabilješkom od 15. 9. 1995. u kojoj „mu preporučuje“ da se izvrše „provjere“ u logoru mudžahedina.
Hasanagić je pred sudom otkrio poseban status koji su imali mudžahedini, te potvrdio ulogu Mahmuljina i drugih generala, a prije svega ulogu Alije Izetbegovića.
Svjedočio je o detaljima posjete tadašnjeg komandanta Glavnog štaba Rasima Delića, Sakiba Mahmuljina i predsjednika Alije Izetbegovića 35. diviziji u Zavidovićima, kada ih je upoznao o stanju u zoni odgovornosti divizije, dodavši da mu je Mahmuljin, odmah nakon raporta, naredio da napusti mjesto smotre.
