Sjećate li se Svjetskog prvenstva u košarci 1995. godine u Atini. Na najvišem pobjedničkom postolju Savezna Republika Jugoslavija, tek izašla iz demonskih sankcija Zapada, dobila priliku da se takmiči (najzaslužniji Bora Stanković) i iskoristila ih, na najbolji način. S desne strane Đorđevića, Danilovića, Savića, Divca… u finalu savladana Sabonisova (čovjek gromada!) Litvanija, a sa lijeve…
Prazan najniži stepenik! “Braća” Hrvati su napustila postolje nakon što su primila “brončano odličje” ne sačekavši inauguraciju novog vladara Evrope i intonaciju nekadašnje himne koja je i njihovim ušima nekada bila draga – “Hej Sloveni…” Kako su tada sišli s postolja nikada se više na njega popeli nisu…
Valjda je kosmička pravda zadovoljena, nepoštovanje se s posljedicama vraća. Kao bumerang!
Ili se, možda, po Bajagi, radi o Jahačima magle!?
Partija demokratskog progresa (PDP) ili simbolično “javorovog lista” osnovana je uoči Krstovdana, 26. septembra ratne 1999. godine, kada je 19 najmoćnijih zemalja svijeta okupljenih u “odbrambenu” NATO alijansu agresorski bombardovalo jednu suverenu zemlju, bez odobrenja Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija, koja nikog nije napala, samo branila svoju suverenost i teritorijalni integritet! Posljedica te agresije moćno-superiorne sjevernoatlantske vojne alijanse je “Kosovo” – pravno nedonošče koje je otvorilo “Pandorinu kutiju” Balkana, ali i Evropske unije!
PDP je osnovao Mladen Ivanić, podgrmečkih revolucionarno-oslobodilačkih korjena, rođen u Sanskom Mostu, prvoj slobodnoj teritoriji u bivšoj “Titovoj Jugoslaviji” na kojoj je legendarni general Milančić Miljević formirao i prvi Fudbalski klub – “Podgrmeč”, 4. aprila 1944. godine, kao simbol otpora i pobjede, kada su u Prijedoru, Banjaluci i Gradišci još vladale ustaše u okvirima zločinačke NDH!
Bila je to jedna nova, opšteprihvaćena ideja u vakuumu padajućeg SDS-a i SNSD-a koji se uspinjao. Odlična partnerska i koaliciona priča u kojoj je Mladen Ivanić za sobom povukao mnoge visoke funkcionere Republike Srpske premijere i ministre: Dragana Mikerevića, Peru Bukejlovića, Zorana Đerića, Boška Tomića… Stasavali su potiho kumovi iz butika “Tabu” kraj nekadašnje kafane “Kombo”, Igor Crnadak i Branislav Borenović, koji je na iznenađenje mnogih sa 32 godine prvo postao ministar bez portfelja, a potom i novoformiranog Ministarstva porodice, omladine i sporta.
Onda, bez objašnjenja, ili najblaže rečeno nerezonskog stava, da ne kažemo samoubilačke politike (neka to procjenjuju i kvalifikuju organi “Partije”) PDP je 2010. godine “odlučio” da nastupi “samostalno”, odričući se “dobrovoljno” pozicije prvog partnera u Dodikovoj koalicionoj vladi s rizikom preuzimajući opozicionu lidersku ulogu pored “samljevene” Srpske demokratske stranke, koju su “maljem u glavu” tukle američko-evropske “demokrate”. Danas su te dvije stranke osovina opozicionog života u Republici Srpskoj… Sa uličarskim prefiksom! (svi njihovi kandidati su pokradeni na izborima: Ognjen Tadić, Vukota Govedarica, Jeleta Trivić!) S gubitkom identiteta i izvornosti.
Alal vjera!
Dok se sve to zbivalo u prvi plan je isplivao novofrimirani DNS iz Prijedora na čelu sa “starim kadrom” Markom Pavićem i socijalisti koji su se odrekli izvornog Živka Radišića, zahvaljujući unutrastranačkoj neprirodnoj vezi Nebojše Radmanovića i Petra Đokića.
Možda će se hrvatska košarkaška reprezentacija jednog dana vratiti na pobjedničko postolje u Evropi, ako tu zemlju neprirodno-geografskog izgleda, u međuvremenu, ne rasformira Italijanka Đorđa Meloni. Da li će se Partija demokratskog progresa ikada više vratiti u vlast Republike Srpske – prognoze su da će nestati, jer se radi o “djeci” koja su izmanipulisana, baš kao i sportisti u Atini 1995. godine?!
PDP je u opozicionoj karijeri imao samo dvije “bljesak” pobjede – Mladena Ivanića kao srpskog člana Predsjedništva BiH koji je to postao zahvaljujući muslimanskim glasovima u Republici Srpskoj i Draška Stanivukovića, apsolventa Gimnazije koji je sa pozicije gradonačelnika Banjaluke smijenio Igora Radojičića, inžinjera elektro-tehnike??!!??
“Demokratska” savijest i narodna “svijest” u Republici Srpskoj žele, pošto-poto, da izbore i treću pobjedu “Partije” koja se galopirajućim koracima seli u zaborav. Sve je bliže sudbini SDS-a. Da li je univerzitetski profesor, patrijarhalno vaspitano čeljade, iz patriotske porodice, Jelena Trivić zaista svjesna manipulacije s njenim imenom i zloupotrebe koja, poput reflektora na velikoj pozornici, zasljepljuje mnoge oči?
Šampioni se nikada nisu pojačavali iz redova klubova koji gube i ispadaju, a Milorad Dodik reče da za pojedine ljude iz PDP-a ima mjesta u novoj vlasti, pa i Vladi.
Ko je danas pobjednik iz PDP-a, kada “svoja prava” traže na ulici.
Tu stranku su, poslije “dobrovoljnog” izlaska iz vlasti 2010. godine, između ostalih, napustili: Zoran Đerić, Milorad Arlov, Marinko Umičević, Boško Tomić, Zoran Talić… počela je da raste na ljudima koji nisu stvaraoci već manipulatori.
Kumovi iz butika “Tabu” su se zadovoljili ličnim funkcijama i povlasticama zbog čega su, iz godine u godinu, navlačili sve veći gnjev članova “Partije”, pa se onda desi da jedan apsolvent gimnazije unutar PDP-a “pogazi” bivše ministre na nivou Republike Srpske i BiH (Borenovića i Crnatka), Mladen Ivanić vidjevši u kom pravcu ide brod, čiji je arhitekta, penzionisao se i postao “počasni”, a sve karte su bačene na “pamet, umijeće i hrabrost” Jelene Trivić.
Klasična zloupotreba jedna mlade, visprene i pametne, porodične žene, uvučene u rebus iz kojeg se teško izlazi, a ulaz je bio jednostavan!
Jedini adut PDP-a je ulica. To je preostalo kao opravdanje, ili alibi za još jedan poraz, i poljednji adut Jelena Trivić, kao univerzitetski profesor.
Jedina ona će, poslije svega, ostati u društveno-političkom, opštem, kulturnom, pa i sportskom životu Republike Srpske, kao univerzitetski profesor na Ekonomskom fakultetu, ali neće moći da pobjegne od jednog običnog pitanja budućih studenata: “profesorice kako ste Vi uspeli da napravite tako krupne ekonomske promašaje”?
Za ostale ne bih da prognoziramo, oni su sami sebi mjesto odredili… Mikrofoni, ulice i trgovi su rezervisani za zabavljače narodnih masa…
Mladene Ivaniću, čovječe dobrih namjera, ali rđavog krajnjeg rezultata, oprosti…
Milorada Dodika jedino možete pobijediti njegovim oružjem. Ako uopšte znate koje on oružje koristi?!
Sjećaće se ulice Banjaluke, pa i Trg Krajine, nekada, jednoga PDP-a.
Zapisaće i knjige istorije…
Ko dobrovoljno sjaše, nikad više ne uzjaše. Bio on Kurta ili Murta… ne sedla se ludi konj!
