Sveti Porfirije, veliki arhipastir, rodio se u Solunu u imućnoj porodici. Do dvadeset pete godine živio je u rodnom gradu, a potom se preselio u Misirsku pustinju, gdje se zamonašio.
Njegov put vere odveo ga je do Svete Zemlje, gdje se sa vjernim drugom, inokom Markom, podvizavao pet godina u pešteri nedaleko od Jerusalima. Iako su mu noge oslabile, Porfirije nije dozvolio da ga bolest spriječi u posjeti Božjim službama. Na koljenima, sa vjerom i nadom, puzio je do crkava kako bi prisustvovao svetim liturgijama.
Jedne noći, u snu mu se javio Gospod i iscijelio ga. Od tada, Porfirije je ponovo hodao, duhovno osnažen i još predaniji vjeri.
Kao episkop u Gazi, suočio se sa teškim zadatkom – u gradu je bilo svega 280 hrišćana, dok su ostali bili idolopoklonici. Trudom, molitvom i vjerom, uspio je da preobrazi grad. Putovao je čak i do Carigrada, tražeći pomoć od cara Arkadija i patrijarha Jovana Zlatoustog. Njegovi napori su urodili plodom – hramovi idola su zatvoreni, kumiri porušeni, a izgrađena je velelepna crkva sa 30 mermernih stubova.
Porfirije je preminuo 421. godine, nakon što je vidio Gazu preobraćenu u hrišćansku vjeru. Njegove svete mošti i danas počivaju u ovom gradu.
Molitva Svetom Porfiriju:
“Istina stvari objavi te stadu tvome kao pravilo vjere, obrazac krotosti i učitelja uzdržanja. Zbog toga si smirenjem stekao visoke počasti, a siromaštvom bogatstva: Oče Porfirije, moli Hrista Boga da spase duše naše.”
Vjeruje se da molitva Svetom Porfiriju donosi veliku snagu, posebno onima koji traže iscjeljenje i duhovno osnaženje. Danas, na dan njegovog spomena, vjernici se mole za zaštitu, zdravlje i unutrašnji mir, prenosi Telegraf.rs.
