Srpska pravoslavna crkva i njeni vjernici danas slave dva velika sveca – Svetog sveštenomučenika Evtihije i Svetu mučenicu Sira.
Kad je riječ o Evtihiju, važio je za jednog od manjih apostola, rodom iz Sevastopolja. Bitno je reći da je bio učenik i veliki poštovalac apostola Jovana Bogoslova i Pavla.
I mada on nije svrstan među 70 apostola, tu “titulu” je imao baš zato što je bio đak onih koji jesu i bili su veliki u tom smislu. Sa njima je propovijedao Jevanđelje i na brojnim putovanjima je propovijedao Hrista ne samo sa njima nego i sam.
U njegovom Žitiju piše da je jednom prilikom dugo vremena moren glađu u tamnici, ali mu je sam Bog “poslao” parče hljeba sa nebesa. To je bila “nevidljiva ruka”.
Simbolična količina hrane njega je bukvalno očeličila da da može sasvim mirno da izdrži mučenja.
Onda je drugom prilikom, nag, obješen na mučilištu i strugan nekakvom “zumbom”, pustio krvi iz svog tijela koja je istog trenutka, po žitiju, ispunila prostor miomirisnim mirom i vazduh divnim mirisom.
Uslijedilo je bacanje Evtihija u rasplamteli oganja, ali se desilo čudo u vidu iznenadne velike kiše sa snijegom.
Vatra je momentalno ugašena, a svetac je iz nje izašao netaknut.
I to nije kraj. Njegovim mučiteljima ne bi dovoljno sve navedeno, te riješiše da ga bace zvijerima da ga rastrgnu i pojedu. No, one su pred apostolom postale krotke.
Kad je riječ o običajima i vjerovanjima, vjeruje se da na današnji dan ljudi koji se nalaze pred nekom važnom odlukom treba da odu u crkvu i pomole se ovom svecu koji će im pomoći da donesu pravu odluku.
Naravno, samo uz određene riječi molitve:
“Istina stvari objavi te stadu tvome kao pravilo vjere, obrazac krotosti i učitelja uzdržanja. Zbog toga si smirenjem stekao visoke počasti, a siromaštvom bogatstva: Oče Evtihije, moli Hrista Boga da spase duše naše”.
