Srpska pravoslavna crkva i njeni vjernici danas, 16. novembra, obilježavaju Svetog Đorđa – Đurđic, jednu od najrasprostranjenijih krsnih slava u srpskom narodu.
Sveti Georgije, odnosno Sveti Đorđe, poznat je kao velikomučenik i hrabri borac za hrišćanstvo. Prema predanju, odbio je da posluša cara Dioklecijana, koji je progonio hrišćane, i otvoreno je priznao svoju vjeru. Zbog toga je 303. godine pogubljen.
Na današnji dan pravoslavni vjernici se prisjećaju prenosa njegovih moštiju iz Nikomidije u grad Lida Palestinska. Sveti Đorđe se praznuje dva puta godišnje: 16. novembra kao Đurđic, i 6. maja kao Đurđevdan, kada se obilježava dan njegove smrti.
FOTO: WIKIPEDIA
Na ikonama se ovaj svetac najčešće prikazuje kao konjanik koji kopljem ubija aždahu, dok se na ikonama za praznik Đurđic predstavlja bez konja, u stojećem stavu, sa kopljem ili mačem u ruci. U pravoslavnim manastirima zauzima prvo mjesto među svetim ratnicima, prikazan sa štitom i krstastim mačem.
Običaji na današnji dan
Iako Đurđic nije crveno slovo, među vjernicima se veoma poštuje, pa se izbjegavaju teški i naporni poslovi. Postoji vjerovanje da se na ovaj dan ne ide u lov, jer bi lovca mogla pratiti velika nesreća tokom cijele godine.
U danima od 16. do 24. novembra ništa se ne daje iz kuće, ne prede se vuna i ništa se ne pere. Žene ne rade ručne poslove, a vjeruje se i da bi krojači i obućari trebalo da odmaraju.
Dani od Đurđica do Svetog Mrate (24. novembra) nazivaju se Mratinci ili Vučiji dani jer je sveti Mrata zaštitnik vukova. Prema predanju, u tim danima svetac nadgleda kako ko radi, zatim naredi vukovima da kazne onoga ko nije bio vrijedan, a domaćina koji ne ide u crkvu i ne poštuje Svetog Mratu, najviše kažnjava jer mu pošalje hromog vuka, poznatog kao kriveljan.
Kod starijih ljudi postoji vjerovanje da ako je vrijeme za Mratince maglovito i zima će biti maglovita i promjenljiva, a ako je vedro, zima će biti jaka.
