Ovih dana često razmišljam šta bi se dogodilo da je Srbija, radi zaustavljanja talasa izbjeglica sa Bliskog istoka, prije Mađarske, počela da postavlja žičanu ogradu na granici sa Makedonijom?! Ili da je od granice sa Makedonijom do Mađarske (a tek do Hrvatske!) angažovanjem vojske i policije napravila “sanitarni koridor”, tako da izbjeglice ne mogu da izađu iz žice oko autoputa kroz Srbiju. Daleko bilo!
Englezi bi zahtijevali sjednicu SB UN i usvajanje rezolucije. EU bi pregovore o prijemu Srbije odgodila bar za 50 godina. Hrvatska bi tražila hitne sjednice Savjeta Evrope i Skupštine u Strazburu. Iz Sarajeva bi apelovali na ukidanje “genocidne tvorevine” Republike Srpske i rušenje Dodika. Na Vučića i njegovu vladu sručila bi se lavina osuda bjelosvjetskih i domaćih lažnoboraca za ljudska prava, gora od poplavnog talasa koji je prošle godine razorio Obrenovac. „Žene u crnom” bi svako veče organizovale paljenje svijeća na Trgu Republike. Sonja Biserko i Nataša Kandić bi jadne noge polomile trčeći iz emisije u emisiju, objašnjavajući da su Srbi genetski rasisti, čiji su preteče i ideolozi Sveti Sava i Kosovka Djevojka. Koja je poslije kosovskog boja rujnim vinom pojila samo Pavla Orlovića i druge ranjene srpske vitezove, ali ne i ranjene turske vojnike.
Mustafa Cerić, Sulejman Ugljanin i muftija Zukorlić bi tražili pomoć svih muslimana u vasioni i okolini. Nema adrese od Tutina do Marsa na koju se ne bi obratili. Anđelina Džoli bi u pola kadra prekinula snimanje svog novog filma i doletjela u Skoplje, da pusti suzu humanitarnu, a brižna Hilari Klinton bi baš sa srpsko-makedonske granice krenula u kampanju za predsjednika SAD. Ponovo bi se povampirili Bernard Kušner i “Ljekari bez granica”. CNN i druge velike zapadne televizije bi svakodnevno “sa lica mjesta” emitovale slike izmučene muslimanske djece ispred srpske bodljikave žice. Ako ne bi bilo dovoljno djece iz Sirije i Iraka, za 500 dolara bi se našla romska djeca iz Kumanova ili Preševa.
NATO bi upozorio da je Beograd izazvao humanitarnu katastrofu koja ugrožava bezbjednost u Evropi. Bila bi to ludnica. Kampanja ruženja svega što je srpsko. Već viđena, 1992, 1995. pa 1999. godine. Na kraju, ili bi Srbija sklonila ogradu ili bi zapadne službe priredile neki novi slučaj „Račak”. Ili „Markale”. Kao razlog i opravdanje nekog novog “Milosrdnog anđela”. E sve to zbog čega bi Srbija bila satanizovana i kažnjavana, već se događa u Evropi. A Evropa ćuti. Svi redom. Prave se ludi.
