Danas se navršava 75 godina od vojnog puča i velikih demonstracija u Beogradu i drugim gradovima Srbije i bivše Јugoslvije koji su odredili sudbinu zemlje i trasirale njen dalji put ka bloku zemalja protivnica nacističke Njemačke.
Pučem, koji je izvršen u jedan čas poslije ponoći 27. marta 1941. godine, poništen je protokol o pristupanju Јugoslavije Trojnom paktu /Njemačka, Italija i Јapan/ koji su u ime jugoslovenske Vlade potpisali predsjednik Dragiša Cvetković i ministar spoljnih poslova Aleksandar Cincar Marković.
Protokol, koji je isprovocirao puč, a potom i masovne demonstracije potpisan je poslije ocjene da je Јugoslavija strategijski u bezizlaznom položaju i da se nikakva pomoć od saveznika ne može dobiti.
Uklonjeno je namjesništvo čija je prva ličnost bio knez Pavle Karađorđević, a maloljetni kralj Petar Drugi proglašen je punoljetnim.
Čim je informacija o puču, čija je centralna figura bio general Dušan Simović, dospjela u narod izbile su masovne ulične demonstracije kao znak podrške građana puču. Bile su popraćene parolama koje su ostale upamćene u istoriji “Bolje rat nego pakt” i “Bolje grob nego rob”.
Nije potpuno rasvijetljeno, ali je među stručnjacima opšte prihvaćeno uvjerenje da je presudan podsticaj državnom udaru u tako prelomnom trenutku imao uticaj inostranstva, prije svega Londona, ali i Moskve.
Srpske opozicione stranke i patriotske grupe, kao i Srpska pravoslavna crkva sa odobravanjem su primile vijest o državnom udaru.
Kasnije, 6. aprila, uslijedilo je brutalno bombardovanje Beograda i masovni napad Njemačke, Italije, Bugarske i Mađarske na Јugoslaviju.
Zemlja je raskomadana i formirane su takozvana Nezavisna država Hrvatska, zatim velika Albanija i velika Bugarska.
U nekoliko proteklih godina sudovi u Srbiji rehabilitovali su nekoliko učesnika događaja od 25. i 27. marta 1941. godine.
