Srpski pisac i nobelovac Ivo Andrić umro je na današnji dan, prije 42 godine, na Vojnomedicinskoj akademiji u Beogradu.
Andrić je bio književnik i diplomata Kraljevine Јugoslavije, a Nobelovu nagradu za književnost dobio je 1961. godine za roman “Na Drini ćuprija”.
Bio je član Srpske akademije nauka i umjetnosti, po rođenju Hrvat, po opredjeljenju Srbin, pisao je na srpskom jeziku.
Јoš u gimnazijskim danima Andrić je bio vatreni pobornik integralnog jugoslovenstva, pripadao je pokretu “Mlada Bosna” i bio je strastveni borac za oslobođenje južnoslovenskih naroda od austrougarske vlasti.
Prvi svjetski rat ga je zatekao na školovanju u Krakovu, odakle se vraća u zemlju, ali ga je odmah po dolasku u Split austrijska policija uhapsila i odvela u šibenski, a potom u mariborski zatvor u kojem će, kao politički zatvorenik, ostati do marta 1915. godine.
Po izlasku iz zatvora, Andriću je bio određen kućni pritvor u Ovčarevu i Zenici u kojem je ostao sve do ljeta 1917. godine.
Andrić je imao veoma uspješnu diplomatsku karijeru u Vatikanu, Bukureštu, Trstu i Gracu, Marseju, Parizu, Madridu.
Po izbijanju Drugog svjetskog rata, zbog neslaganja sa vlastima u Beogradu podnio je ostavku na mjesto ambasadora u Berlinu i vratio se u Beograd, gdje je živio povučeno u stanu na Zelenom vencu, ne dozvoljavajući bilo kakvo štampanje i objavljivanje svojih djela.
U isto vrijeme napisao je svoja najbolja djela koja će kasnije doživjeti svjetsku slavu.
Član Komunističke partije Јugoslavije postao je 1954. godine, a bio je i prvi predsjednik Saveza književnika Јugoslavije.
Prvi je potpisao Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku.
Ivo Andrić je umro 13. marta 1975. godine u Beogradu u 83 godini.
Njegova najpoznatija djela su “Na Drini ćuprija”, “Nemiri”, “Ćorkan i Švabica”, “Mustafa Madžar”, “Ljubav u kasabi”, “Put Alije Đerzeleza”, “Most na Žepi”, “Anikina vremena”, “Gospođica”, “Prokleta avlija”, “Znakovi pored puta”….
