Pojmovi Balkan i Balkansko poluostrvo za geografe označavaju pojas koji počinje na istoku od Egeja, južno od Mediterana, na zapadu do Јonskog i Јadranskog mora. Na sjeveru je granica linija Trst – Odesa, navodi u tekstu za portal “Sve o Srpskoj” Predrag Ćeranić, dekan Fakulteta bezbjednosnih nauka Univerziteta u Banjaluci.
Tekst prenosimo u cijelosti:
Na Balkanu se nalazi više država – Bugarska, Albanija, Grčka, Rumunija, Turska – a u Balkan se ubrajaju i sve zemlje nastale disolucijom SFRЈ, osim Slovenije, koja Balkanu pripada samo djelimično.
Deset nacija, mnogo etničkih grupa, tri osnovne religije (pravoslavlje, katolicizam i islam) – i to je Balkan.
Ovakav konglomerat nacija i različitosti bio je pogodan da na Balkanu u dužem vremenskom periodu odmjeravaju snage globalne i regionalne sile, protežirajući svoje interese.
U figurativnom značenju balkanizacija je pojam širi od Balkana i označava područje trajne destabilizacije i permanentnih sukoba između različitih etničkih grupa.
Nakon najnovijih informacija da se ratnici Islamske države poražene na sirijskom ratištu, vraćaju na Balkan (posljednje upozorenje o svim mogućim bezbjednosnim implikacijama javnosti je pružio francuski predsjednik Makron), stičemo utisak da se priprema nova “balkanizacija” Balkana.
Osim onih koji u Bosnu i Hercegovinu stižu „redovnom linijom“, poput nedavno deportovane grupe, postoje i oni koji se bez medijske pompe dopreme najprije u Albaniju, odakle se prebacuju na Kosovo i dalje prema balkanskim državama.
Uloga američke vojne baze Bondstil u ovoj pojavi je veoma interesantna.
Istraživanje zaslužuje i “gomilanje” migranata u BiH, gdje se uopšte ne zna tačan broj pridošlica, niti njihova struktura u bezbjednosnom smislu.
Opravdano možemo postaviti i pitanje da li će “balkanizacija” zahvatiti sjever Afrike i centralnu Aziju? Više je nagovještaja da bi se to moglo dogoditi, iz prostog razloga što su stratezi “duboke države” poput Bžežinskog procijenili da bi to bilo idealno sredstvo za onemogućavanje saveza Rusije, Kine i Irana.
Ukoliko taj savez zaživi u potpunosti, uticaj Vašingtona u Evro-aziji bio bi trajno onemogućen.
U sputavanju Rusije puno se računa na Ukrajinu, koja bi u „redizajniranju“ Hladnog rata tražila još veću zaštitu od SAD i NATO. Na kraju, Majdan je podržan i organizovan da bi se sprečila bliskost Evrope, tj. EU sa Evroazijskom ekonomskom unijom i onemogućila bilo kakva vrsta saradnje.
Vašington u Ukrajini vidi odbrambeni štit centralne Evrope preko koje, ujedno, kontroliše zapadne i južne ruske granice. Očita je namjera da se preko Baltika i Poljske kontrolišu sjeverne granice Rusije.
Najveće operacije ipak se pripremaju za Kavkaz (i Pakistan) koji se, takođe, planira “balkanizovati”.
Sam termin „balkanizacija“ u filozofiji Bžežinskog označava stanje nestabilnosti regiona i hronične političke poremećaje izazvane sukobima na etničkoj i vjerskoj osnovi, a koji vode dezintegraciji država.
Uloga EU svodi se na odbranu Ukrajine, Baltika i Poljske od “ruske najezde”. Ipak, vodeći teoretičari nove američke doktrine za EU nisu pripremili značajniju ulogu od buduće kolonije. U svakom slučaju, Evropi je namijenjena uloga čuvara Majdana i uopšte Ukrajine, odnosno uloga “demokratskog mostobrana” za evro-azijski kontinent, što je od krucijalne važnosti za američko-britanske planove.
Paralelno sa kontrolom nad Ukrajinom, za “duboku državu” je jednako važna strategija kontrolisanog haosa na potezu od Libije do Јemena i Sirije, kako bi se pokrenuli milioni Afrikanaca prema EU. Plan su pokvarili Rusija i Iran koji su slomom Islamske države zaustavili stampedo naroda (u “dubokom” Vašingtonu se nadaju da je to samo privremeno).
Uostalom, “balkanizacija” EU i namjerava se postići migrantskim talasima. Nekontrolisana poplava “ratnih izbjeglica” i “ekonomskih migranata”, koji dolaze iz zemalja destabilizovanih „arapskim proljećem“ i terorizmom, stvorila je najveći socijalni i bezbjednosni haos u Evropi od završetka Drugog svjetskog rata.
Da je sve već napisano i da globalne sile samo posežu za doktrinama i idejama koje su stratezi prethodno osmislili – svjedoči i projekat pod nazivom “Projektovane prisilne migracije” ili “Plan iznuđenih migracija”.
Autor je Keli Grinhil (Kelly M. Greenhill), pomoćnik senatora Džona Kerija i konsultant Pentagona. Objavila je čak i knjigu pod nazivom “Masovne migracije kao oružje” (Weapons of Mass Migration). Vodila je Bezbjednosni program za internacionalne relacije na univerzitetu Tufts, koji je inače poznat po zastupanju ideje genocida nad Bošnjacima u BiH, a Tufts univerzitet i danas lobira protiv srpskih interesa.
Sve to ukazuje da migrantski talasi s kojima je suočena EU imaju vještački karakter.
O doktrini ratovanja koja poprima konture nekonvencionalnog oružja, pisao je kineski general Sia Linag (Qiao Liany) i zajedno sa Vang Ksiangsui (Wang Xianguo) 1999. godine objavio knjigu pod nazivom „Neograničeno ratovanje“.
U pomenutoj knjizi nagoviješteno je da će „ u rasponu od aviona, topova, otrovnih gasova i biohemijskih bombi do kompjutorskih virusa, mrežnih pretraživača i finansijskih derivata“.
Ratovanje će, napisali su autori pomenute knjige još 1999. godine, “nadići sve konvencionalne granice i ograničenja područja konflikta, a bojno polje biće svuda tako da će granice između rata i ne-rata vojske i ne-vojske biti potpuno izbrisane”.
Autori su iznijeli i svoje viđenje razloga za NATO agresiju na Kosovu
Kako tvrde, oni su finansijske prirode. Prvog januara 1999. godine rođen je evro, tri mjeseca kasnije izbio je rat na Kosovu.
Mnogi ljudi su mislili da je do rata na Kosovu došlo zbog toga što su SAD i NATO udružili snage da se bore protiv Miloševićevog režima koji je masakrirao etničke Albance na Kosovu stvarajući užasnu humanitarnu katastrofu.
Nakon rata laž je brzo izbila i Amerikanci su priznali da je to bio potez koji su zajednički odigrali CIA i zapadni mediji kako bi srušili vladu tadašnje Јugoslavije.
U daljoj analizi objašnjava se da su nakon 72 dana rata Evropljani uvidjeli da su prevareni. Naime, pokretanje evra donijelo je veliko samopouzdanje Evropljanima. Postavili su kurs evra prema dolaru 1: 1.07.
Nakon izbijanja rata na Kosovu Evropljani su bili potpuno uključeni u NATO akcije kao podrška američkim napadima. Kineski general zaključuje: Nakon 72 dana bombardovanja Јugoslavija se pokorila. Ali nakon svega toga Evropljani su otkrili da se računi ne podudaraju. U tih sedamdeset dana euro je zapravo osakaćen.
Kad se rat završio, evro je pao za 30 posto, na 0,82 dolara za jedan evro. Evropljani su se počeli buditi. To je razlog zašto se kasnije, kada su se Sjedinjene Države borile u Iraku, Francuska i Njemačka čvrsto protive tom ratu.
Da li u odnosu evra prema američkom dolaru možemo tražiti razloge za migrantsku krizu, odnosno, da li je ekonomsko sputavanje EU, pa i konačan raspad ove zajednice, krajnji cilj kreatora migrantskih talasa? Da pojednostavimo: da li je cilj “balkanizacija” EU?
