Sa danom zakašnjenja želio bih da čestitam dan nezavisnosti BiH svima koji su ga proslavljali i koji su danima prije obilježavanja tog istorijskog datuma slali prekore i uvrede ljudima u Republici Srpskoj što ne dijele sa njima slavljeničko raspoloženje.
Prije svega, čestitam praznik onima koji su sa rahmetli Alijom došli na sjajnu ideju da organizuju referendum o otcjepljenju BiH od Jugoslavije iako su dobro znali da jedan od tri konstitutivna naroda neće izaći na takvo izjašnjavanje, niti će priznati referendumske rezultate. Umjesto obećanih “zlatnih kašika”, dobijena je karikatura u kojoj se srećnima mogu smatrati oni koji imaju šta da ćopaju prstima. Od ultimativno zahtijevane “jedne, nedjeljive i suverene” ostao je međunarodni protektorat u kojem se za sve najvažnije odluke pitaju stranci, a u najvišoj pravosudnoj instituciji “nezavisne” zemlje i dalje sjede sudije koje po diktatu svojih matičnih država presuđuju o suštinskim pitanjima koja se nas tiču.
Neka je srećan dan nezavisnosti onima koji smatraju da je 1. mart 1992. vrijedan slavlja, da bi, zatim, odmah nakon potpisivanja Dejtonskog sporazuma krenuli sa prebrojavanjem masovnih grobnica, porušenih bogomolja, uništenih gradova i sela. Preveliki račun tragedije, koja je počela baš tog slavljeničkog dana, nije ispostavljen sve do danas.
Nek dovijeka živi praznik koji, između ostalog, budi uspomene na ubistvo srpskog svata na Baščaršiji, paljenje srpske zastave i avanzovanje kriminalaca koji su učestvovali u ubistvu, u komandante brdskih brigada takozvane Armije BiH. Zaista mi nije jasno kako to da Srbi u RS nikako ne prihvataju svečano obilježavanje 1. marta kad sudski proces protiv ubice nesrećnog Nikole Gardovića, jalijaša i “zlatnog liljana” Ramiza Delalića Ćele samo što nije bio pokrenut. Duduše, sa nekih 14 godina zakašnjenja i samo godinu dana prije nego što će pomenuti “heroj” sarajevskih ulica biti ispraćen u džehenem pod kišom metaka nekog malo mlađeg i mnogo opasnijeg kriminalca.
Srećan vam dan nezavisnosti, slavljenici, koji svoje patriotske zastave i euforiju zbog nezavisnosti “jedne i nedjeljive” možete slobodno da pokazujete samo u federalnim kantonima sa bošnjačkom većinom. Ako vam je ovo slavlje, ne smijem ni da zamislim šta je za vas tuga.
