Najstariji istraživač ustaških zločina o NDH, zloglasnom logoru Jasenovac, Titovom ignorisanju zlodela, stravičnom nasleđu… Znak za početak negiranja genocida nad Srbima dao Franjo Kuharić 1981.
MI, Srbi, nemamo prečeg posla nego da popišemo svoje žrtve u 20 veku. Jedini smo narod u Evropi koji ovaj posao nije uradio. Moramo da popišemo poginule, po imenu i prezimenu, da obeležimo sva srpska stratišta na teritoriji bivše SFRJ, po logorima drugih zemalja gde su Srbi odvođeni… da utvrdimo ko je sve, decenijama, onemogućavao da se srpske žrtve znaju. Ovako, za “Novosti”, govori dr Životije Đorđević (94), najstariji istraživač zločina nad Srbima, za koga kažu da je istražio, proučio i analizirao svu dostupnu građu o stradanju srpskog naroda u 20. veku.
Đorđević se NDH-azijom, Drugim svetskim ratom i poratnim stradanjima svog naroda bavi punih 75 godina. U nekadašnjoj, zajedničkoj državi važio je za najoštrijeg polemičara i protivnika revizije istorije, odnosno umanjenja srpskih žrtava. Đorđević ponavlja da su u Drugom svetskom ratu ukupni demografski gubici Srba iznosili 1.820.000 ljudi. Ubijeno je njih 1.607.000, 57.000 ih je proterano, a 156.000 srpske dece nije rođeno. U odnosu na druge narode u SFRJ, Srbi su, kazuje dr Đorđević, činili 90 odsto žrtava.
* Kako danas gledate na 75 godina obeležavanja Jasenovca u Hrvatskoj?
– Ponovo nema odgovora na pitanje zašto su se partizanske jedinice u Jasenovcu pojavile tek početkom maja, 10 dana pošto su ustaše 22. aprila 1945. napustile logor. U to vreme Titova vojska je imala 57 divizija. Nemci su se povukli iz Srbije 1944, a više od šest meseci Jasenovac je radio punom parom. Za tih šest meseci i ustaški oficiri preobučeni u partizane vodili su u juriše srpsku mladež na Sremskom frontu. Nema odgovora ni na pitanje zašto čuveni partizanski avioni “kukuruzari” (Il-2) nisu sa Sremskog fronta doletali do Jasenovca da makar mitraljiraju ustaške straže.
* Vi, čini se, imate odgovore na ovakve istorijske nedoumice?
– Jedan od takvih odgovora je, recimo, Titovo uputstvo opunomoćenim predstavnicima Vrhovnog štaba od 2. jula 1943. da se svim hrvatskim vojnicima koji se predaju garantuje bezbednost, da im se priznaju činovi stečeni u formacijama u kojima su bili, pa, zatim, omogući napredovanje i da se takvi upotrebe protiv četnika u istočnoj Bosni. Do 6. aprila 1944. oko 80.000 NDH vojnika je prešlo u partizanske redove.
* Aktuelna hrvatska vlast i ove godine govori o 80.000 pobijenih u ovom logoru?
– Iz više stotina izvora dolazi se do zaključka da je ovde ubijeno više stotina hiljada Srba. Ta brojka ide od 700.000. do 1.000.000. Recimo, general Aleksandar Ler, komandant za jugoistok, 1943. obaveštava Berlin da je do febrauara 1943. umoreno 400.000 Srba, zatim, SS general Ernst Fik 15. marta 1944. izveštava nadređenog Hajnriha Himlera da je u logorima u NDH poklano do 700.000 ljudi… Krajem 1944. nemački opunomoćeni general u Hrvatskoj Edmund Glez fon Horstnau piše o 750.000 pobijenih Srba… To su činjenice koje se ne mogu sakriti.
* U Hrvatskoj tvrde da je bilo “nemoguće pobiti toliki broj Srba, jer ih nije toliko bilo na teritoriji NDH”?
– Za one koji ne mogu ni danas da izračunaju broj Srba 1941. u NDH citiram ustaškog ministra Mileta Budaka na prvoj njegovoj konferenciji za štampu: “Za njih (Srbe), mi imamo tri miliona metaka.” Ministar pravde NDH Milovan Žanić 2. juna 1941. u Novoj Gradiški izneo je nacionalni program Pavelićeve države: “Nova država, naša zemlja je samo za Hrvate i ni za koga drugog. Nema puteva, nema načina koje mi Hrvati nećemo da upotrebimo da našu zemlju učinimo zaista našom i da je počistimo od pravoslavnih
PRODAVALI SRPSKE OČI
* MALO je Hrvata koji su bili svesni strašnog zločina i greha nad Srbima?
– Nikola Pavelić, diplomata Kraljevine Jugoslavije, Ivanu Šubašiću, članu Vlade u egzilu, maja 1942. o zlodelima ustaša je napisao: “Kada civilizovani svet za to sazna, revolt i indignacija biće takvi da ja ne znam šta će biti sa nama Hrvatima. Samo jedan detalj, po ulicama hrvatskih gradova nuđene su na prodaju sakupljene iskopane oči Srba: po trideset i četredeset očiju odjednom.”
* Negiranje genocida nad Srbima u SFRJ počinje osamdesetih?
– Teško je tu biti precizan. Ali, tadašnji kardinal Franjo Kuharić u “Mondu”, 10. februara 1981, povodom 21 godine od smrti Alojzija Stepinca u 14. tački svoje odbrane Stepnica je napisao: “Sramno je reći da su katolički sveštenici bili komandanti u toj ljudskoj klanici. Ovim optužbama želi se učiniti kardinala Stepinca odgovornim za smrt 40.000 žrtava koje se pripisuju Jasenovcu!”
* Izručenjem Andrije Artukovića SFRJ, u Hrvatskoj počinje licitacija i umanjivanje broja srpskih žrtava.
– Artuković, Pavelićev ministar unutrašnjih poslova, čovek koji je oformio logore smrti isporučen je 3. juna 1985. Prvi zatev za njegovo izručenje Americi upućen je 1951. godine. Artukovića SFRJ nikada ne bi tražila da nije bilo dosadnog sina, u Jasenovcu umorenog dr Ješe Vidića iz Sremske Mitrovice. Taj čovek, profesor u SAD, nije odustajao od zahteva. Kada su Artukovića isporučili, nisu mu sudili za genocid i Jasenovac, nego za druge stvari.
* O broju stradalih u Drugom svetskom ratu “polemisao” je i Kardelj?
– Prvo se 1985. javio Bogoljub Kočović iz Londona sa svojom studijom da je u Drugom svetskom ratu demografski gubitak zemlje bio 1.985.000 ljudi. U isto vreme pojavio se Vladeta Vučković sa Katoličkog univerziteta Notr Dam koji je izneo tvrdnje da je on Edvardu Kardelju 1947. predočio ukupan broj poginulih u Drugom Svetskom ratu (1.706.000) za potrebe Sednice UN 1947. Vučković je tvrdio da je ovaj broj, u stvari, ukupan broj demografskih gubitaka, dok je broj usmrćenih oko milion, ali da Kardelj to nije shvatio nego je pomešao demografski gubitak i zaista ubijene.
BROJKE SE NE MOGU SAKRITI
* KAŽETE da stotine izvora iz strane i naše literature o prirodi NDH svedoče o stravičnim zločinima?
– U zapisniku od 18. maja 1945, koji je napravila Anketna komisija Zemaljske komisije Hrvatske, a koja je prva uzimala svedočenja preživelih u Jasenovcu, Hrvat Milan Duzemlić iz Drenovog Boka, koji je bio opštinski beležnik u Jasenovcu, kaže: “Do dana mog hapšenja i sprovođenja u logor, do 21. decembara 1943, prijavljeno nam je 900.000 ubijenih u logoru.
* Demografi u SFRJ približno su utvrdili broj žrtava Drugog svetskog rata?
– Prva zvanična brojka o 1.706.000 poginulih Jugoslovena izneta je u Parizu na Međusavezničkoj konferencija zemalja koje su tražile reparacije. Godine 1951, posle popisa iz 1948, demograf iz Saveznog zavoda za statistiku Ivan Lah piše studiju prema kojoj su ukupni demografski gubici bili 2.120.000. Đorđe Tasić (iz iste ustanove), radeći drugom metodom, dolazi do brojke od 2.428.000 demografskih gubitaka, od kojih je 1,4 miliona, tvrdi, zaista ubijeno. Čelni čovek Saveznog zavoda za statistiku Adolf Voglenik 1952. iznosi podatke da su ukupni demografski gubici Kraljevine Jugoslavije bili 2.854.000 ljudi, a da je stvarno umorenih bilo 1.814.000.
* I u Srbiji se danas govori o 500.000 ubijenih u Jasenovcu?
To je “račun“ jevrejskog centra Simon Vizental. Mi Srbi zato, kažem, moramo popisati svoje mrtve. Niko nema prava da oprašta Jasenoovačke žrtve.
