Miljkan Pucar, advokat pravoslavnog sveštenika Јeremije Starovlaha i njegovog sina vjeroučitelja Aleksandra i njihovih porodica rekao je da je Evropskom sudu za ljudska prava podnio tužbu protiv BiH, zato što nikada nije utvrđeno ko je naredio, a ko izvršio zločin u kojem su ih prije 12 godina na Palama pripadnici NATO-a i tadašnjeg SFOR-a brutalno pretukli, a ostale članove porodice i sveštenike maltretirali.
“Kao advokat porodice Starovlah pokrenuo sam postupak pred Evropskim sudom za ljudska prava u Strazburu da BiH odgovara zato što je dala imunitet NATO snagama i zato što porodica Starovlah nikada neće moći da sazna ko je naredio i ko je izvršio zločin protiv njih”, rekao je Pucar Srni.
On je naglasio da svaki čovjek ima pravo da izvršioci određenog krivičnog djela, a nesporno je da je napad na Starovlahe krivično djelo, budu sudski gonjeni, pa makar oni bili i NN lica.
“Tražili smo od zemalja koje su učestvovale u toj akciji da procesuiraju učesnike tog zločina, ali svi su odgovorili da je BiH dala imunitet da se protiv tih vojnika ne može voditi dokazni postupak. Onda smo mi tražili da BiH plati novčani iznos. Sudovi u BiH odbili su te zahtjeve i nakon toga smo uložili apelaciju Sudu u Strazburu”, pojasnio je Pucar.
Prema njegovim riječima, apelacija Evropskom sudu protiv BiH podnesena je nakon što je Ustavni sud BiH odbacio žalbu porodice Starovlah na presudu Suda BiH kojom je odbijen zahtjev Starovlaha da im BiH isplati naknadu štete zato što je neko izvršio zločin nad njima.
On je naglasio da su presudom Ustavnog suda BiH iscrpljene sve odluke pravosudnih instanci u BiH.
Pucar je izrazio nadu da će Evropski sud u Strazburu ovu apelaciju uzeti u razmatranje kao prioritet.
“Nekad Sud u Strazburu u veoma kratkom periodu do godinu dana donese odluku, a nekad to traje i do tri godine”, rekao je Pucar.
On je istakao da je Sud BiH u međuvremenu donio pravosnažnu presudu protiv BiH prema kojoj porodici Starovlah treba da bude isplaćena materijalna šteta.
“Materijalna šteta se odnosi na izgubljene zarade i troškove koje je porodica Starovlah imala, te duševne bolove zbog posljedica koje su ostale kod Vitorke Starovlah, supruge sveštenika Јeremije, koja je bila prisutna mučenju i nepružanju hitne medicinske pomoći njenom sinu i suprugu”, pojasnio je Pucar.
On je naglasio da bi za porodicu Starovlah od materijalne štete mnogo bitnije bilo da se procesuiraju ljudi koji su naredili i izvršili zločin nad Јeremijom i Aleksandrom.
Pucar je podsjetio da su u slučaju Starovlaha jedino adekvatno reagovali Vlada Republike Srpske i tadašnji hrvatski član Predsjedništva BiH Ivo Miro Јović, dok su svi ostali ćutali iako niko ne spori da je počinjen strašan zločin.
On je podsjetio da je ranije Sud BiH donio presudu u korist porodice Starovlah za nematerijalnu štetu.
U noći između 31. marta i 1. aprila 2004. godine, u vrijeme vaskršnjeg posta, pripadnici međunarodnih snaga u BiH izveli su klasičnu desantnu akciju na Pale i upali u svešteničke stanove, parohijski dom u kojima su se oni nalazili, hram Uspenja Presvete Bogorodice, a sve pod izgovorom da traže ratne zločince – konkretno prvog predsjednika Republike Srpske Radovana Karadžića.
Vojnici SFOR-a su eksplozivom raznijeli vrata parohijskog doma, a potom i vrata dva stana koja su se nalazila iznad Parohijskog doma, a u kojima su živjeli sveštenici Starovlah i Miomir Zekić sa svojom porodicama.
Neposredno po upadu u stan Starovlaha, vojnici su Јeremijinu suprugu Vitorku zatvorili u jednu sobu, a njega i sina Aleksandra počeli brutalno tući.
Aleksandar, koji se oporavljao od operacije žuči, od siline udaraca pao je u komu.
Nakon jednočasovnog iživljavanja, pripadnici multinacionalnih snaga su teško povrijeđene Starovlahe helikopterom prebacili u bolnicu u Tuzlu.
Medicinsko osoblje, sve do telefonskog poziva Vitorke Starovlah, nije znalo o kakvim je pacijentima riječ i ko su oni uopšte.
Iako su pripadnici multinacionalnih snaga tvrdili da su Starovlasi povrede dobili od detonacije eksplozije dinamita, medicinskim nalazima utvrđeno je da su brutalno isprebijani.
Јeremija je zadobio povrede glave, grudnog koša, rebara i kičmene kosti i hitno je operisan, kao i Aleksandar koji je tek nakon neizvjesnog i upornog liječenja izašao iz komatoznog stanja.
Više visokostručnih medicinskih ekipa iz Tuzle, Banjaluke, Vojno-medicinske akademije u Beogradu pregledalo je dvojicu nastradalih i svi su saglasni da su povrede nastale jakim udarcima tupim predmetima.
I Istražna komisija o događajima na Palama, čiji je Izveštaj usvojio i Predstavnički dom Parlamentarne skupštine BiH, potvrdila je da su Starovlasi povrijeđeni “dejstvom tupog predmeta, teškog i zamahnutog mehaničkog oruđa i dijelovima tijela”.
Neposredno nakon akcije, NATO je na svojoj internet stranici saopštio da je u akciji učestvovala mješovita jedinica oformljena od vojnika iz Italije, Slovenije, Velike Britanije, SAD, Rumunije, Mađarske i Austrije.
Zemlje članice NATO, čiji su vojnici bili u sastavu SFOR-a i za koje se vjeruje da su učestvovale u akciji, uglavnom su se oglušile o zahtjeve Okružnog tužilaštva iz Istočnog Sarajeva o utvrđivanju krivične odgovornosti njihovih državljana, osim Italije.
Svešteniku Јeremiji i njegovom sinu Aleksandru ostale su trajne posljedice od prebijanja. Aleksandar je stoodstotni invalid kojem je stalno potrebna tuđa njega i pomoć.
Predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik je 1. aprila 2009. godine kao tadašnji predsjednik Vlade donio odluku da se vjeroučitelju Aleksandru Starovlahu dodijeli izuzetna penzija sa željom da mu se olakša život i da mu bude obezbijeđena neophodna rehabilitacija.
