Mihajlo Hrastov, osuđen na četiri godine zatvora za ubistvo 13 i ranjavanje dvojice srpskih vojnika na Koranskom mostu u Karlovcu 1991. godine, pušten je na uslovnu slobodu?!
Njegov advokat najavljuje “proces sveobuhvatne rehabilitacije tog junaka, a ne zločinca domovinskog rata”.
Pred karlovačkim Županijskim sudom potvrđeno je da je Hrastov pušten 9. decembra, prije isteka ukupne kazne koja je mogla trajati do 18. februara 2018. godine, s obzirom na to da su u ukupnu kaznu uračunati i njegovi raniji boravci u pritvoru i zatvoru, sve po istom predmetu.
Prema riječima Јasne Radman, portparola karlovačkog suda, ranije osuđenikovo puštanje odobrila je Komisija za uslovno otpuštanje 19. septembra.
Prema tom rješenju, “osuđenik je uslovno otpušten sa izdržavanja kazne zatvora, a uslovno otpuštanje traje od 9. decembra 2016. godine do isteka vremena za koje je kazna izrečena – 18. februara 2018. godine”.
Istim rješenjem, Hrastovu je za taj period određena “obaveza redovnog javljanja karlovačkoj policijskoj stanici”.
Advokat Krešimir Vilajtović ističe da je za Karlovčane i mnoge hrvatske veterane iz rata devedesetih godina prošloga vijeka Hrastov “junak domovinskog rata, a ne zločinac”, te najavljuje “ispravljanje nepravde”.
On objašnjava da će biti pokrenut proces rehabilitacije kroz koji će javnost saznati “pravu istinu i uvidjeti da su osuđujuće presude Vrhovnog i nižih sudova duboko nepravedne”.
On je osuđujuću presudu kojom je Hrastov za višestruko ubistvo Srba dobio četiri godine zatvora, nazvao “crnom rupom hrvatskog pravosuđa, sudačkim i političkim igrokazom u funkciji pristupanja Hrvatske EU”.
“Pravosuđe je odradilo svoje. Mihajlo Hrastov sada je zaslužio da u miru provede sa porodicom dva ili tri mjeseca, a nakon toga ćemo otvoriti put novom procesu, određenom obliku njegove rehabilitacije”, poručuje Vilajtović, a prenose hrvatski mediji.
Dvadeset prvog septembra 1991. godine pripadnici MUP-a i Zbora narodne garde Hrvatske u Karlovcu, ispred mosta na rijeci Korani, zaustavili su dva vojna kamiona u kojima su se iz kasarne “Mekušje” u kasarnu “Logorište” prevozili pripadnici aktivnog i rezervnog sastava ЈNA.
Oni su nakon pregovora i obećanja hrvatske strane da će biti pušteni, odložili oružje. Odmah po predaji, jedna grupa zarobljenika, uglavnom, aktivnih pripadnika ЈNA, odvezena je u prostorije policije, a druga grupa od 17 vojnika srpske nacionalnosti, uglavnom rezervista iz kordunaškog sela Krnjak, sprovođena je pješice preko Koranskog mosta.
Čim su stupili na most, pojavila su se uniformisana lica sa fantomkama na glavama i počeli “krvavi pir” – trinaestorica su likvidirana, nekoliko klanjem u ležećem položaju, a većina hicima iz automatskog oružja u stojećem položaju.
Od četvorice preživjelih, trojica su se, među njima i jedan sa teškim povredama, spasili skokom sa mosta, dok se četvrti u toku noći, takođe, sa teškim povredama, izvukao ispod mrtvih saboraca.
Za ovaj zločin, pod pritiskom međunarodne zajednice, Okružno tužilaštvo u Karlovcu, u maju 1992. godine, podiglo je optužnicu protiv Mihajla Hrastova, pripadnika “posebne jedinice policije Policijske uprave Karlovac”, zbog krivičnog djela protiv čovječnosti i međunarodnog prava – protivpravnim ubijanjem i ranjavanjem neprijatelja.
Županijski sud u Karlovcu je tri puta /1993. 2002. i 2007. godine/ optuženog Hrastova oslobađao optužbe, tvrdeći da je on “postupao u nužnoj odbrani”, dok ga je Vrhovni sud Hrvatske, u drugom stepenu, u maju 2009. prvi put proglasio krivim i osudio na kaznu zatvora na osam godina.
Onda je taj isti sud, u trećem stepenu, u novembru 2009. preinačio kaznu na sedam godina, da bi potom Ustavni sud Hrvatske u decembru 2010. godine ukinuo presudu zbog “proceduralnih razloga”.
Na ponovljenom suđenju Vrhovni sud je Hrastova 7. septembra 2012. godine osudio na četiri godine zatvora, iako je za ovo djelo zaprijećena minimalna kazna od deset godina.
Sud je primijenio odredbe o zakonskom ublažavanju kazne uzevši Hrastovu kao značajnu olakšavajuću okolnost “protok vremena od skoro 22 godine od učinjena djela, što je uticalo na optuženikov život, porodične i društvene odnose i profesionalnu karijeru, pa i zdravlje”.
Utvrđeno je i da je Hrastov bio “bitno smanjeno uračunljiv” tokom izvršenja djela.
