Zagrebu su na današnji dan prije 26 godina hrvatski policajci ubili srpsku porodicu Zec, oca Mihajla /38/, majku Mariju /36/ i njihovu 12-godišnju kćerku, saopštio je Dokumentaciono-informacioni centar “Veritas”.
Zločin su počinili pripadnici Prve zagrebačke specijalne jedinice pri Ministarstvu unutrašnjih poslova /MUP/ Hrvatske pod nazivom “Јesenje kiše”, kojom je komandovao Tomislav Merčep, koji je naredio privođenje porodice Zec zbog navodnih veza sa krajiškim Srbima.
Prema Merčepovom naređenju, Miro Bajramović je naredio pripadnicima jedinice Igoru Mikoli, Siniši Rimcu, Nebojši Hodaku i Snježani Živanović da privedu Mihajla Zeca, koga je prilikom privođenja kasno noću 7. decembra 1991. godine ispred njegove kuće u Poljaničkoj ulici, na Trešnjevci, ubio Siniša Rimac, navodno u pokušaju bijega.
Nakon Mihajlove likvidacije, Munib Suljić se vratio u Mihajlovu kuću, odakle je izveo njegovu ženu Mariju i njihovu 12-godišnju kćer Aleksandru, koje je najprije odveo u hotel “Panorama”, a odatle na Sljeme, gdje ih je ubio hicima iz vatrenog oružja.
Nakon toga, on je naredio ostalim pripadnicima jedinice da leševe bace u jamu za smeće i zatrpaju, ali je nekolio dana poslije likvidacije njihova tijela pronašao Marijin brat Zlatko Mesić, i sam pripadnik MUP-a Hrvatske.
Drugo dvoje djece porodice Zec, Gordana i Dušan, uspjeli su da prežive, jer su se sakrili u kući i tako promakli ubicama.
Ubice porodice Zec su ubrzo pronađene i uhapšene, a u pretkrivičnom postupku priznali su ubistva i odveli policiju na mjesto gdje su pokopali žrtve.
Za djelo za koje su bili prijavljeni prije saslušanja nije bilo predviđeno obavezno prisustvo branioca u pretkrivičnom postupku, pa su se u nastavku istrage počinioci branili ćutanjem, a prethodni iskazi se kao nezakoniti izuzimaju iz spisa, dok se postupak obustavlja “u nedostatku dokaza”.
Hrvatska Vlada je, pod pritiskom međunarodne zajednice, u aprilu 2004. godine donijela odluku da djeci ubijenih Mihajla i Marije Zec, Gordani i Dušanu, dodijeli iznos od 200.000 evra, kao pomoć za podmirenje dotadašnjih troškova života, jer su kao maloljetna djeca ostali bez roditelja i bez ikakvih sredstava za život.
Tužilaštvo u Zagrebu je u junu 2011. godine podiglo optužnicu protiv Tomislava Merčepa, osnivača i komadanta jedinice “Јesenje kiše”, kojom se tereti da je u jesen 1991. godine, kao komandant rezervne jedinice i savjetnik MUP-a Hrvatske, lično naređivao nezakonita hapšenja, mučenja i ubistva civila.
U optužnici se navodi da su pripadnici Merčepove jedinice na širem području Kutine i Pakraca, te grada Zagreba, nezakonito uhapsili 52 lica, od kojih su 43 ubijena, tri se još vode kao nestala, dok su ostali preživjeli mučenje i zlostavljanje. Među ubijenima je i tročlana porodica Zec.
Izmijenjenom optužnicom iz juna 2012. godine, Merčep se tereti da nije učinio ništa, iako je znao, da svoje podređene spriječi u neovlašćenom privođenju, mučenju i ubijanju civila.
Županijski sud u Zagrebu ga je u maju 2016. godine nepravosnažno osudio na pet i po godina zatvora, zato što “nije spriječio sebi podređene, da vrše nezakonita hapšenja, zlostavljanja i ubijanja 31 civila dovedenih iz Zagreba, Kutine, Ribnjaka, Јanje Lipe, Bujavice, Međurića, Zbjegovače i Pakračke Poljane, od kojih je 23 usmrćeno”, dok su iz činjeničnog opisa presude izostavljene žrtve za koje se nije moglo utvrditi ko ih je hapsio i likvidirao.
Vrhovni sud je, presudom iz februara ove godine, preinačio prvostepenu presudu tako što je optuženom Merčepu povećao kaznu na sedam godina zatvora.
