Zašto su dešavanja iz Banjaluke toliko uzbudila srpske i svjetske medije, Evropsku uniju i profesionalne demonstrante iz Beograda?
Teško da postoji Srbin sa koeficijentom inteligencije većim od sobne temperature kojem nije jasno da je medijsko-propagandna moć Zapada u Srbiji ogromna. To je činjenična konstanta čiji temelji su pažljivo i sistematski polagani godinama uoči Petog oktobra, da bi nakon toga zapadna agentura potpuno premrežila sve pore srpskog medijskog, javnog i institucionalnog sistema. S tim u vezi, teško je oteti se utisku da je ono što se dogodilo 25. decembra 2018. godine više nego ikada do sada pokazalo njen nevjerovatan mobilizacioni potencijal i sinhronu usklađenost sa nalozima zapadnih centara moći i ritmovima vodećih svjetskih globalističkih medija.
Naime, vijesti o „haosu“ u Banjaluci potpuno su okupirale kompletan srpski medijski prostor. Na sajtu B92, koji od svog nastanka slijedi ideološko-politički vektor istoimenog radija koji je bio udarna pesnica Zapada u rušenju Slobodana Miloševića, cijeloga dana je svaka tema bila apsolutno podređena dešavanjima iz Republike Srpske. Par minuta prije ponoći, sedam od deset glavnih vijesti na sajtu posvećeno je istoj temi. Situacija je identična i na svakom drugom prozapadnom mediju u Srbiji, a zbog njihovog ogromnog uticaja (sajtovi b92.net i blic.rs su dva od tri najposjećenija srpska sajta) ni drugi izvori informisanja nisu mogli da se odupru ovoj agenda setting medijskoj taktici, pa su se tako dešavanjima sa Trga Krajine primarno bavili svi srpski mediji.
Osim toga, naslovne strane štampanog izdanja Blica i Danasa za 26. decembar posvećene su dešavanjima u Banjaluci, i to, zanimljivo, uz identičnu prateću fotografiju. Prozapadna „Inicijativa ned(vi)mo Beograd“ se sjurila ispred Predstavništva Republike Srpske u Beogradu i išarala ga grafitima, a za srijedu je istim povodom najavila i protest. Možda i najdalje je otišla novinska agencija Beta koja je napravila cijelu vest od Fejsbuk objave jednog anonimnog „analitičara“ iz Republike Srpske, da bi tu vijest kasnije redistribuirali prozapadni mediji, poput već pomenutog sajta B92.
Ali Srbija tog 25. decembra nije bila nikakav izuzetak na svjetskoj medijskoj mapi. Naprotiv! Zbog dešavanja iz Banjaluke u ekspresnom roku se oglasila i Evropska unija, kao i najuticajniji svjetski mediji, poput Njujork tajmsa, Vašington posta i drugih (i to, opet zanimljivo, uz identične naslove: Bosanski Srbi priveli čovjeka koji je predvodio proteste protiv sinove smrti). Da se sve nije odigralo baš na gregorijanski Božić, vjerovatno bi reakcije bile još brojnije, ali nema sumnje da je ovo tema koja neće za jedan dan iščeznuti sa političkog i medijskog radara.
Pa hajde da vidimo šta se to onda toliko krupno i dramatično dogodilo u Banjaluci što je zatreslo svjetsku i potpuno paralisalo srpsku medijsku scenu. Da li je tamo bilo žrtava? Da li je bilo polomljenih glava, masovnih sukoba, pucanja? Ne, ništa od toga. Policija je privela muškarca i ženu koji su otvoreno i prkosno kršili zakon, a čiji sin je stradao pod nerasvijetljenim okolnostima (doduše sajt N1 možda zna nešto što sudije ne znaju, pošto u naslovima nedvosmisleno tvrde da je mladić ubijen). Potom su opozicioni poslanici i nekoliko građana ometali organe reda u vršenju svoje dužnosti i čak pokušali da iniciraju fizičke sukobe, nakon čega su, u skladu sa zakonom, i oni uhapšeni. I to je sve. Zbog toga su se u ekspresnom roku na praznični dan aktivirali Njujork tajms, Vašington post i Evropska unija. Zbog toga gori srpski internet.
Ova neviđena histerija (pro)zapadnih medija, pokreta i političkih centara je Roršarhova mrlja za svakog dobronamjernog građanina Srbije i Republike Srpske. Plašim se da onome ko u svemu ovome vidi altruizam i iskrenu ljudsku saosjećajnost političko rezonovanje nije jača strana intelektualnih kapaciteta. Uostalom, izvedimo jedan mali misaoni eksperiment. Ukoliko hipotetički uzmemo da su se identične scene umjesto u Banjaluci odigrale u Skoplju ili Podgorici, vidimo li i nakon njih identične hitre reakcije medija kao što su Danas, Blic, B92, N1, Vašington post, Njujork tajms, kao i organizacija poput Evropske unije i profesionalnih demonstranata iz Beograda?
Svakome sa dvije daske u glavi odgovor na ovo pitanje je toliko jasan i očigledan da ga ne treba ni napisati.
