Hrvatski nacionalisti obožavaju nepostojeću otadžbinu /ustašku Nezavisnu Državu Hrvatsku/, a onu stvarnu naprosto ne mogu da podnesu, navodi istoričar Dragan Markovina.
Nacionalisti su bijesni zbog bilo kakvih disonantnih tonova u javnosti, imaju želju da se određeni istorijski periodi izbrišu iz sjećanja, kao i da se nešto što čini dio autentične baštine vlastitog naroda proglasi za strano i nametnuto.
Najbolji primjer za to je odnos prema antifašističkom pokretu, odnosno neprihvatanje njegove autentičnosti u hrvatskom društvu ili, pak, prema arhitekturi socijalističkog modernizma, za razliku od one iz habzburškog perioda, navodi Markovina.
Komentarišući neuspjelu tužbu hrvatskog fudbalera Јosipa Šimunića pred Evropskim sudom za ljudska prava u Strazburu, gdje je Šimunić nastojao da na određeni način rehabilituje ustaški pozdrav “Za dom spremni!”, Markovina ukazuje na dvoličnost hrvatskih desničara, prenose liberalni portali
Šimunić je, u suštini, htio da mu Evropski sud za ljudska prava potvrdi kako ustaški pozdrav nije zakonski zabranjen u Hrvatskoj, iz čega bi proizašao zaključak da ima pravo na korištenje fašističkih parola u javnosti.
Na taj način bi Hrvatska, na koju se nacionalisti toliko pozivaju, bila obilježena kao zemlja u kojoj je fašizam dozvoljen.
“Postavlja se pitanje zbog čega svi oni koji iskazuju javnu simpatiju prema ustaškom nasljeđu i simbolici to do kraja otvoreno i ne kažu, umjesto da na sve moguće eskiviraju to konačno priznanje”, navodi Markovina.
Hrvatski desničari iz godine u godinu nastoje da zaobilaznim putem rehabilituju ustaški pokret, koji je izvršio genocid nad Srbima, Јevrejima i Romima.
Oni za taj cilj koriste nadriistoričare, dokumentarce sa falsifikovanim činjenicama, sportiste i ambleme nastale u prošlom ratu.
