“Јoš jedan primjer memetičkog rata je “igra prestola” oko (ne)konstituisanja Savjeta ministara. Iako Izetbegović povremeno emituje signale da je dogovor blizu, od njega se traži da Savjet ministara uopšte ne bude formiran ove godine”, piše dekan Fakulteta bezbjednosnih nauka u Banjaluci Predrag Ćeranić u autorskom tekstu za portal Sve o Srpskoj pod nazivom “Od Izetbegovića se traži da Savjet ministara uopšte ne bude formiran ove godine”.
Tekst prenosimo u cijelosti:
Da li američku i britansku finansijsku elitu, okruženu morem, uopšte interesuju moguće posljedica migrantske krize?
Ideja mira i prosperiteta kosmopolitske Evrope, recimo, može da se privede kraju. Šta će se dešavati sa zapadnim Balkanom, konkretno s Bosnom i Hercegovinom u kojoj je već “zaglavljeno” pet hiljada migranata s tendencijom da se taj broj višestruko uveća, teško je predvidjeti.
S toga je kao kap u prepunoj čaši odjeknula vijest da je BiH donijela odluku da prihvati svoje državljane koji su u Siriji ratovali za najpoznatije terorističke organizacije. Ignorisali su sva upozorenja i zaprijećene zatvorske kazne, a sada se vraćaju kao američki, odnosno kurdski zarobljenici.
Sam podatak da su tu ponudu odbile evropske zemlje koje imaju daleko kompleksniji i efikasniji sistem bezbjednosti, poput Velike Britanije, Njemačke i Francuske, dovoljno govori.
BiH je objeručke prihvatila američku ponudu da primi svoje građane koji su se u Siriji borili na strani najpoznatijih terorističkih organizacija poput Islamske države i Al Kaide. To je prije svega jedan udvorički potez od zemlje koja je pokazala da nije spremna, da nema kapacitete da kontroliše radikalizovane osobe.
Ilustrativan je primjer Edina Gačića, koji je takođe bio jedan od povratnika sa ratišta, a usmrtio je nekoliko osoba, da bi nakon opsežne policijske potrage bio likvidiran. Tako je BiH prihvatila jedno veliko breme na svoja leđa.
Prve “laste” su Ibro Ćufurović iz Donje Slapnice i Abdulah Armin Čurta iz selefijske zajednice u Ošvama, a njihova deportacija Bosni i Hercegovini realizuje se na osnovu zahtjeva američkog predsjednika Donalda Trampa da sve evropske države preuzmu svoje građane koji su u Siriji bili zarobljeni tokom borbi protiv Islamske države, te da ih procesuira.
Čurta je postao poznat kada je u januaru 2016. godine javno prijetio kako će zaklati poglavara Islamske zajednice u BiH Huseina Kavazovića, te Xafiza Dževada Gološa iz Mostara i Izeta Hadžića.
Narednih dana osim spomenutih Ćufurovića i Čurte, izvešće se šira akcija prebacivanja i ostalih državljana BiH koji su se borili za Islamsku državu, te članova njihovih porodica. Prema informacijama Radio Sarajeva, a ovaj medij se poziva na izvore bliske domaćim bezbjednosnim agencijama, kurdskim snagama se do sada predalo najmanje 77 osoba iz BiH, od čega je 19 muškaraca – boraca, 24 žene i čak 34 njihove djece.
Јedan od njih je Amir Selimović.
Selimović je prijetio da će zaklati svakog “bosanskog muslimana” koji je protiv Islamske države, a da će reisa Kavazovića zaklati pred Sebiljom na Baščaršiji.
Čime to institucije BiH mogu da garantuju svojim građanima da će biti bezbjedni i da će ovi povratnici biti procesuirani na adekvatan način jer su sve do sada izrečene kazne od organa pravosuđa bile minimalne i blage. Najviša kazna koja je bila izrečena iznosila je sedam godina zatvora, i to za organizovanje i propagiranje odlaska u Siriju na ratište. U Austriji je za istovjetno djelo izrečena zatvorska kazna od dvadeset godina.
Da li će nam se Edin Gačić ponoviti?
Međutim, ta pitanja ne interesuju one koji bi njima najviše trebalo da se bave – državne organe.
Izgleda da je važnije pažnju šire javnosti skrenuti na drugi kolosijek, za šta sarajevskom paraobavještajnom podzemlju služi, po običaju, odlazeći ministar Mektić. Tako je plasiran špijunski triler, koji je sasvim izvjesno zaokupio bh. javnost. Mektić je, naime, izašao s tvrdnjama da tajna služba Republike Hrvatske naoružava i motiviše vehabijsku mrežu u BiH da izvode terorističke napade, a kao glavne aktere Mektić je izdvojio hrvatskog diplomatu Ivana Bandića, svog zamjenika Miju Krešića, i poznatog novinara Matu Đakovića. Da stvari nisu naivne, pokazuje i to da je Njujork Tajms “progutao” Mektićevu špijunsku priču, a vijest su prenijeli i mediji u okruženju.
Sirote vehabije, “bosanski Amiši”, stalno im se podmeće – tako bi vjerovatno trebalo da glasi zaključak, tj. cilj čitave kombinacije.
Drugi željeni efekat je da iz medija potisne vijest o sirijskim povratnicima. Pretpostavljamo da su to zamislili oni koji upravljaju Mektićem.
Ministra ni poziv na saslušanje od Tužilaštva nije pokolebao, ostao je pri tvrdnjama za koje, kaže, ima dokaze. Dokaze nije pružio ni kada je preko BN Televizije tvrdio da se glavni narko dileri nalaze u vrhu MUP-a Srpske.
Ali, “dokaz” se “ekskluzivno” pojavio na BH Dnevniku u vidu izvjesnog Јasmina Mulahusića koji je u dvadesetominutnom izlaganju iznosio svoja iskustva sa hrvatskom SOA koja ga je bezuspješno pokušala regrutovati da radi za njih. Po Mulahusiću, predmet interesovanja hrvatskih operativaca bila je vehabijska organizacija.
To bi trebalo da bude to – Mektićev krunski dokaz. Ujedno, Mulahusićev TV nastup ukazuje da ovaj špijunski zaplet ima širi kontekst i podršku.
Svima koji misle da je ovo još jedan primjer Mektićeve neozbiljnosti, da pojasnim: radi se o memetičkim ratovima, odnosno borbi za narativ, borbi za ideje, o upravljanju utiscima. Druga je stvar zašto Mektić radi to što radi.
Јoš jedan primjer memetičkog rata je “igra prestola” oko (ne)konstituisanja Savjeta ministara. Iako Izetbegović povremeno emituje signale da je dogovor blizu, od njega se traži da Savjet ministara uopšte ne bude formiran ove godine.
Planirano je i da za opstrukciju budu optuženi Dodik i SNSD.
