Sramota je da poslije 30 godina traganja po pločinicima Sarajeva ne znamo kada gazimo po kostima naših najmilijih, započinje Stefan Samardžić priču za RTRS, sin nestalog Slobodana, poznatog sarajevskog muzičara, koji je ubijen početkom maja 1992. godine.
– Moj otac Slobodan Samardžić zajedno sa Stanom Šehovac i Radomirom Bracom Gojković posljednji put je snimljen fotografijom policijskog fotoaparata na uviđaju koji je izvršen na tijelima kod Alipašinog mostauz prisustvo tadašnje teritorajalne odbrane i tzv. Armije BiH – ističe Stefan Samardžić.
On naglašava da je veoma važno da Sarajevo ne smije sebi dozvoliti da se gazi po kostima mrtvih civila na kraju 20 vijeka.
– Na spornim terenima igraju se memorijalni turniri, a pod tim nogama leže očevi, majke, sestre i oni koji su ubijeni. Leže oni koji su ostali u Sarajevu kao njeni lojalni građani, jer su smatrali da pripadaju tom Sarajevu – dodaje Samardžić.
Samardžić tvrdi da Tužilaštvo BiH mora odgovoriti najmanje na dva pitanja.
– Zašto još uvijek nisu poslije nedjelju dana izdali nalog za vještačenje izuzimanja DNK iz materijala pronađenih na ovom lokalitetu, i zašto nisu i kada će nastaviti otkopavanje sarajevske deponije gdje su pronađeni ljudski ostaci – pita se Samardžić.
Oni koji su rukovodili čišćenjem grada, izmještali su kosti ubijenih na sarajevsku deponiju, pod strogom kontrolom tadašnjih policijskih vlasti.
– Sarajevo mora da smogne snage da pogleda istiniti u oči, i da ne dozvoli da mi kao porodice tih žrtava hodamo po Sarajevu i ne znamo gdje se nalaze kosti naših najmilijih. Sarajevo ne smije to da dozvoli, neprihvatajući kolektivnu krivicu onih koji su to radili na početku rata, neprihvatajući na sebe tu odgvornost zarad zajedničke budućnosti naše djece, koja treba da žive na ovim prostorima. Samo u istini se može pronaći riješenje – naglasio je Stefan Samardžić.
