Ne postoji potez koji više pravno obezvrijeđuje, a istovremeno razotkriva tabloidno-politički karakter tzv. Tužilaštva BiH, od odluke da u predmetu koji su brzopoteznim žarom formirali kao istragu “rušenja ustavno-pravnog poretka kroz Zaključke Narodne skupštine Republike Srpske”, na saslušanje prvo zovnu predstavnike opozicije.
Posebno, jer su među “osumnjičenima” prvaci poslaničkih klubova, predsjednica Željka Cvijanović i premijer Radovan Višković.
Zamislite situaciju u kojoj je neko osumnjičen za “krivično djelo” koje je najavio i izveo pred medijima u prenosu uživo? Da je u pitanju ubistvo ili krađa, a ne tako bogougodna rabota kao vraćanje bazičnog ljudskog dostojanstva kroz povratak nadležnosti Republike Srpske, da li bi sudska vlast i represivni aparat prvo na informativni razgovor privela osumnjičenog ili svjedoke?
Tome se začudio i Mirko Šarović, istakavši da opozicione stranke nijesu učestvovale ni u pisanju, ni u izglasavanju skupštinskih Zaključaka. Predsjednik SDS je ispovijedio i da je za vraćanje prenesenih nadležnosti još od 2005. godine, te ne smatra da se radi o bilo kakvom “rušenju ustavno-pravnog poretka”.
Nažalost, zahvaljujući bespredmetno-navijačkom, odnosno polarizovano-dezinformišućem karakteru medijske scene, nijesmo saznali ništa podrobnije o dva ključna politička stava. Na koji način Šarović smatra da je trebalo “prvo postići unutrašnji konsenzus”, odnosno koji je to konkretno “drugi način” za povratak nadležnosti koji bi on odabrao?
Potpuno jasno, pak, jeste da tzv. Tužilaštvo BiH djeluje po maločaršijskom diktatu Tamnog vilajeta. U Sarajstanu se istrage pokreću i optužnice pišu u sredstvima javnog informisanja.
Informatički bašibozluk je opoziciono napuštanje glasanja za vrijeme posebne sjednice NSRS, telenarkotičnoj sirotinji raji očekivano predstavio kao veliku pukotinu u srpskom političkom korpusu. Kao što saznajemo iz usta predsjednika najveće opozicione stranke, to ne samo da nije tako po pitanju strateške potrebe vraćanja nadležnosti, već i ministar unutrašnjih poslova Srpske, Dragan Lukač, kaže da će se odazvati pozivu ovog estradno-propagandističkog tijela, koje se izdaje za čuvara zakonitosti. No, njemu su zakazali randes čitavu heftu nakon opozicije. (?!)
Kao što je BHT zapravo FTV2, tako je i Tužilaštvo BiH zapravo Tužibapstvo Efbiha. Čak i da se ovaj zajednički, da prostite organ, bojao kako da će ispasti smiješan poput Kristijana Šmita pri posjeti Banjoj Luci, ako im se predstavnici vlasti u Srpskoj ne odazovu; jasno je da je prevashodni cilj ove njihove “istrage” mućenje vode i pravdanje pred političkom, a onda i širom javnosti muslimanskog dijela Efbiha.
Nemoć se vidi i u moratorijumu na isto tako ishitreno obećanje istraga i privođenja, svakog onog koga su nevladinićko-islamistički inkvizitori oglasili kao krivca po Inckovom zakoniku o verbalnom deliktu. Sa tim se stalo, kao praktično neprovodivom, time medijski i politički kontraproduktivnom mjerom. Čak i najostrašćeniji novospahija, složiće se da to nema veze sa postupanjem po “zakonu”.
Tužibapstvo Efbiha će se sada personalno naći pod još većim pritiskom, a unitaristička politika u izolaciji. Poslanik u Parlamentarnoj skupštini BiH ispred SDA, Šemsudin Mehmedović, zatražio je da se povedu istrage protiv, ni više, ni manje, nego komesara EU za proširenje Olivera Varheljija i šefa Delegacije EU u BiH, Johana Satlera.
Šemsudin, kao megafon plebsa i partije, upada u psihozu motiva “izdaje”. U maniru razmažene ljubavnice, koja napada muža jer je vara sa zakonitom ženom, on formuliše i antievropsku spoljnu politiku. Od sada pregovarati samo sa Sjedinjenim Entitetima Amerike i Velikom Britanijom (nipošto Velikom Srbijom). Kao vrhunac svog vilenjenja ispucava: “EU nas je na isti način prodala 1992. i isporučila genocidašima i UZP-u”.
Histerija je posljedica činjenice da sintagma “međunarodna zajednica”, danas protiv Srba nije upotrebljiva ni kao floskula. Uz Biseru Turković u Sočiju, gdje joj Sergej Lavrov lično i po pozivu pojašnjava potrebu ukidanja OHR, podršku za državnu autonomiju izborenu Dejtonom, više ne pružaju samo Rusija i Kina.
Na istupe Analene Berbok, friško imenovane ministrice inostranih poslova Njemačke, kako će zatražiti sankcije protiv Milorada Dodika; oglasio se kolega iz Mađarske. Peter Sijarto kaže da će njegova zemlja uložiti veto. To je potvrdio i Viktor Orban, podižući ljestvicu najavom ulaganja 100 miliona evra u privredu Srpske.
Uz ambivalentnu podršku predsjednika Hrvatske Zorana Milanovića, koji staje na stranu Hrvata u Efbihu, očigledno imamo pukotinu u EU. Spoljnopolitičke okolnosti nikada nijesu bile ovako povoljne da se borimo za osnovna ljudska prava i demokratiju. Jedino što nam sad nedostaje, usaglašen stav i zajedničko djelovanje bez dnevnopolitičkih agendi, nešto je što možemo obezbjediti sami.
Šta se čeka, osim eventualnog dokaza srpske društvene i političke nedoraslosti ovom istorijskom trenutku?
