Univerzitetski profesor Miloš Ković istakao je da je politika koju vodi rukovodstvo Republike Srpske, na čelu sa Miloradom Dodikom, u ovom trenutku potpuno u duhu i u tonu onoga što je srpsko predanje, srpska tradicija i srpska žeđ za slobodom.
“Srbi tradicionalno shvataju slobodu kao pravo na samostalno odlučivanje o sopstvenoj sudbini. I taj jasan stav koje rukovodstvo Srpske u ovom trenutku pokazuje sasvim je u tonu sa tim predanjskim shvatanjem slobode u srpskom narodu.
Jednostavno možete da prihvatite da budete pobijeđeni i da ispunjavate naređenja onog ko vas je pobijedio, ali da budete ponižavani, da vam oduzimaju pravo na zdrav razum i na slobodu to nijedno ljudsko biće, a posebno Srbin ne može da prihvati”, naglasio je profesor Ković u intervjuu Srni.
Politika popuštanja nije dobra za onoga ko popušta
Na pitanje kako gleda na istrajnost predsjednika Republike Srpske Milorada Dodika i zvaničnika Srpske na politici očuvanja Republike Srpske i srpskog naroda, Ković je rekao da Dodik ima značajno političko iskustvo i da je razumio da se beskrajno popuštanje ne može završiti dobro po onoga ko popušta.
“Republika Srpska i njeno rukovodstvo mogli bi u ovom trenutku da pristanu na sve, ali to nikada neće biti dobro i to je ono sa čim se davno suočila Srbija i Srbi u Crnoj Gori i Srbi u Makedoniji. Da biste preživeli morate da pružate otpor. To je osnovni aksiom odnosa malih naroda prema velikim silama.
Ponavljam, preživjećete samo ako pružate otpor i pratite svoju liniju, idete svojim putem i nastavljate onako kako su vas naučili vaši preci, a kako će činiti vaši potomci. Srpski narod ima ozbiljnu političku tradiciju i ona obuhvata jedno ogromno iskustvo sa velikim silama”, ukazao je Ković.
On smatra da Dodikova spoljna politika sasvim odgovara onoj politici koju su prema velikim silama vodili najznačajniji srpski državnici i to je jedini način kako se može preživjeti, naravno, uz oprez.
Sarajevo je bio podijeljen grad, govoriti o opsadi je revizionistička sintagma
Na pitanje da prokomentariše pisanja njemačkih medija, među kojima je i tekst za “Frankfurter algemajne cajtung”, novinara Mihela Martensa, u kojima su iznesene brojne neistine o Srbima, njihovoj prošlosti, Republici Srpskoj i predsjedniku Republike, te tvrdnji da su Srbi napustili Sarajevo po pozivu prvog predsjednika Srpske Radovana Karadžića, Ković je rekao da su njemački novinari izgubili svako osjećanje mjere i dobrog ukusa, bar oni koji su se oglasili povodom najnovijih dešavanja u BiH.
“Donedavno u pokušajima revizije istorije od 1914. godine pa na ovamo bar su imali kakvo-takvo osjećanje za to šta bi se moglo a šta, ipak, ne bi trebalo reći. Međutim, sada vidimo da su sve kočnice popustile. Reći da Srbi nisu protjerani iz Sarajeva u Odbrambeno-otadžbinskom ratu sukobljava se ne samo sa istorijskim činjenicama koje su odavno utvrđene nego i sa zdravim razumom”, istakao je Ković.
On je naveo da su se Srbi u ovom ratu, kao i 1941. i 1914. godine ponovo našli pred opasnošću od pogroma koji, nažalost, mnogi nisu uspjeli da prežive.
“Očigledno da je potrebno nebrojeno puta da ponovimo ono što su osnovne istorijske činjenice – Sarajevo je bio podijeljen grad u kojem je došlo do etničkog sukoba. Ne može se govoriti o opsadi Sarajeva. Ta sintagma je revizinistička. Mora se iznositi istorijska istina. Srbi su tamo bili progonjeni, ubijani. U Sarajevu je rat i počeo ubistvom Srbina.
Srbi su bili zatvarani u privatne zatvore, likvidari su, prisiljivani da rade poslove za muslimanske snage koje su držale Sarajevo. Muslimani su imali mnogo više snajpera nego Srbi, gađali su civile u ovom ratu”, podsjetio je Ković, dodavši da su na kraju rata, potpisivanjem Dejtonskog mirovnog sporazuma, Srbi morali da napuste svoj grad.
On je naveo da je u Sarajevu bilo više od 150.000 Srba, a onih gotovo 50.000 izjašnjavalo se kao Jugosloveni, i to su poznate činjenice.
Svako ko počne ozbiljnije da se bavi tom temom, rekao je Ković, lako može razjasniti koje su nacionalnosti bili ti Jugosloveni i da su većinom bili Srbi, tako da se može govoriti o 200.000 Srba u Sarajevu.
Besmislene izmišljotine njemačkih novinara
“Kada je riječ o drugoj izmišljotini njemačkih novinara kojom se predsjedniku Republike Srpske Miloradu Dodiku prebacuje baš to da kada je govorio o njemačkim zločinima u Drugom svjetskom ratu, nije pomenuo Milana Nedića. Potpuno je besmisleno porediti na bilo koji način njemačke zločine i njemački genocid nad srpskim narodom u Drugom svjetskom ratu, odnosno njemačku podršku hratsko-muslimansko-ustaškom genocidu nad Srbima u NDH sa Nedićevim režimom.
Milan Nedić jeste bio saradnik okupatora, ali se ni na koji način ne može porediti sa jednim Antom Pavelićem ili njemačkim okupatorom na tlu srpskih zemalja. Dakle, Milan Nedić jeste bio saradnik okupatora i on je zbog toga kažnjen, ali je u isto vrijeme spasavao glave Srba od genocida što su potvrdili i njemački okupatori. Da ne govorimo još i o Nedićevom spasavanju Srba koji su bježali od NDH”, ukazao je Ković.
On je naglasio da je potpuno besmisleno prebacivati predsjedniku Republike Srpske zašto nije spomenuo Nedića.
Srbi u Srpskoj su preživjeli najmanje tri genocida
“Podsjetio bih njemačke novinare, ali i cijelu javnost na to da su Srbi u Republici Srpskoj, u BiH preživjeli najmanje tri genocida. Ono što su pretrpjeli u Drugom svjetskom ratu ne može se nazvati nikako drugačije nego genocid. Vješala od Bijeljine do Trebinja, protjerivanje stanovništva, masovna likvidacija od Šuckora i regularne vojske Austro-ugarske, zatvaranje Srba u koncentracione logore od Doboja do Arada i Mathauzena…”, dodao je profesor istorije Ković.
Bilo bi dobro, kaže Ković, da se Martens i njegove kolege iz elitnih njemačkih listova informišu o koncentracionom logoru u Mathauzenu gdje je nedavno sredstvima građana Republike Srpske podignuta kapela u znak sjećanja na oko 8.000 Srba koji su u tamošnjem koncentracionom logoru ubijeni u Prvom svjetskom ratu, umrli od gladi, bolesti, iscrpljenosti i nasilja.
Prema njegovim riječima, samo tri kilometra odatle, u istom tom selu Mathauzen, u Drugom svjetskom ratu je podignut novi koncentracioni logor, ovog puta nacistički.
“U njemu je približan broj srpskih žrtava, ukupno 12.000 Jugoslovena od kojih su naravno većina bili Srbi. Dakle, u dva svjetska rata samo u Mathauzenu ubijeno je više od 16.000 Srba na najbrutalniji način, u istom selu. To su teme kojima bi trebalo da se pozabavi njemačko novinarstvo, kao i genocidom nad Srbima u BiH, Srbiji, Crnoj Gori u Drugom svjetskom ratu i genocidom nad Srbima u Prvom svjetskom ratu, te zločine koje su NATO trupe počinile u ovom ratu, Odbrambeno-otadžbinskom, nad srpskim narodom na tlu Republike Srpske, Kosova i Metohije i naravno u Sarajevu”, poručio je univerzitetski profesor.
On je u intervjuu Srni rekao da su Srbi bili prvi narod koji je na tlu Evrope zatvaran u koncentracione logore od predaka njemačkih novinara koji izvrću istorijske činjenice i iznose neistine koje su lako provjerljive.
Podsjetivši na nedavno obilježavanje 31. godine od stradanja Srba na području srednjeg Podrinja i Birča kojem nije prisustvovao niko od diplomata u Sarajevu, osim ambasadora Ruske Federacije Igora Kalabuhova, Ković je rekao da je to ista poruka koju Srbima šalje i Haški tribunal.
“Jednostavno za njih su srpski životi jeftini i nije kažnjivo ubiti srpsko dete, Srbina, Srpkinju. To je poruka koja nam se šalje i takvu poruku niko, nijedan narod, nijedan pojedinac koji drži do sebe ne može da prihvati. Zato kažem i u tom smislu politika koju vodi rukovodstvo Republike Srpske u ovom trenutku je potpuno u duhu i u tonu onoga što je srpsko predanje i tradicija”, istakao je Ković.
On je dodao da objašnjenja da Albanci imaju pravo da stvore veliku Albaniju na srpskoj teritoriji, na Kosovu i Metohiji, a Srbi nemaju da se ujedine ako to žele, sukobljava se sa zdravim razumom i to je rasistički ili kultorasistički odnos prema Srbima.
“Nijemci i njemačko javno mnjenje su posljednji koji imaju pravo da tako nešto govore. Stoga, kažem da je i ova kampanja njemačkih medija jedan od brojnih pritisaka na Milorada Dodika”, ocijenio je Ković, dodavši da je jasno da se njemački novinari u sukobu sa zdravim razumom i osnovnim pravnim normama.
Šmit u zvanju kolonijalnog upravitelja, tako nije vladao ni Benjamin Kalaj
Ković je istakao da je klasična laž da Kristijan Šmit ima ogromna ovlaštenja, jer nije legalno izabran na poziciju visokog predstavnika.
“Šmit se nalazi u BiH u zvanju nekog samozvanog gaulajtera, kolonijalnog upravitelja i nema nikakvu zakonsku osnovu za svoju misiju, a optužuje rukovodstvo Srpske za kršenje zakona i Dejtona i pokušava zaista da vlada BiH putem naređenja i naloga. Tako BiH nije vladao čak ni Benjamin Kalaj krajem 19. vijeka, već samo okupacioni generali i to je ono što se želi i što se čini. Ali, svako onaj ko tako radi i sprovodi takvu politiku ne može da donese ništa dobro, ne samo Srbima, već ni Njemačkoj ni njenim predstavnicima u BiH”, ocijenio je Ković.
