Iako se u medijima još čuje eho najnovije afere “Snimak 2″, slučaj polako ulazi u institucionalni okvir, odnosno u domen rada Specijalnog tužilaštva, koje treba da ispita i kazni aktere nezakonitih radnji. Specijalno tužilaštvo je u prethodnoj aferi koja se odnosila na prisluškivanje premijerke Srpske, pokazalo da zna i da se može nositi sa sličnim nezakonitim aktivnostima, te samo zahvaljujući tome što je odlukom Opštinskog suda u Sarajevu oduzeta oprema vraćena portalu „Klix.ba”, nije došlo u posjed originalnog snimka, što bi omogućilo da slučaj bude izveden do kraja.
Sve su prilike da su oni, koji su tajno snimanje pokušali da promovišu kao legitimno sredstvo političke borbe, iskusili onu narodnu po kojoj batina ima dva kraja.
Naime, pokazalo se da je tajni agent, kog su angažovali s ciljem kompromitacije predsjednika Republike, vodio dvostruku igru i nakon što im je masno naplatio svoje usluge, javnost Srpske uvjerio da je snimao i tajno fotografisao svoje nalogodavce, priučene obavještajce, koji kao da su ispali iz rukava Ilije Čvorovića, glavnog junaka kultnog filma „Balkanski špijun”.
Svi koji su flertovali sa Suvarom sada imaju razloga za brigu, kako oni koji neuspjelu obavještajnu operaciju nastoje da prikažu kao istraživačko novinarstvo, tako i oni koji se ne eksponiraju, ali podjednako strepe, jer sve su prilike da je saradnja sa Suvarom podugo trajala, a za neke ona datira još od gužve oko tzv. picinog parka. Suvara je, izgleda, tajno snimao i fotografisao sve koji su mu prilazili, plaćali njega ili učesnike višednevnih protestnih šetnji. Specijalno tužilaštvo ima pune ruke posla, a naročito zanimljivo biće da se utvrdi porijeklo novca koji je korišćen, odnosno da li se radi o parama poreskih obveznika RS, ili on potiče iz stranih ambasada, što svemu daje novu dimenziju. U svakom slučaju, riječ je o napadu na ustavno uređenje Republike Srpske, a pravna strana djela koja potpadaju pod ovu kvalifikaciju opisana je u glavi 25 Krivičnog zakona Republike Srpske (krivična djela protiv ustavnog uređenja RS). Tako bi i motivi onih koji su prizivali proteste u glavnom gradu Srpske i nisu razmišljali, ili ih nije zanimalo na šta bi sve moglo da izađe, napokon mogli da izbiju na vidjelo.
Ako su lični animoziteti i frustracije zbog pretrpljenog izbornog poraza, glavni pokretači političke borbe, to više nije politika već destrukcija. Tako se i dogovoreni kredit, koji Srpskoj treba da obezbijedi budžetsku stabilnost, odnosno redovne penzije i plate zdravstvenim, prosvjetnim radnicima, i drugim korisnicima budžeta, prikazuje kao sumnjiv, tvrdi se da je riječ o mutnim parama i još mutnijem zajmodavcu, itd. A kredit je, po njima, najviše mutan, ako su u pozadini Rusi. Da nije ruske vojne intervencije u Siriji, Damask bi pao u narednih nekoliko mjeseci, a onda bi ratnici Islamske države svoju borbu nastavili na Kavkazu i Balkanu, svako bi se vratio u zemlju iz koje je došao i u njoj borbu nastavio. S obzirom na to da na strani Islamske države ratuje najmanje 150 državljana BiH, ne treba da čudi što u Srpskoj navijaju za Ruse, pa i to što su pare ruske, nailazi na simpatije.
