Krajnje dostojanstveno, ali mnogo svečanije i ponosnije nego svih prethodnih godina, na prostoru cijele Srpske minulog vikenda proslavljen je 24. rođendan Republike.
Tako je, pored svih odluka i zabrana, narod koji živi na ovom prostoru krajnje jasno poručio da se neće odreći 9. januara, kao datuma kada je u miru stvorena, a kasnije životima branjena zemlja naših pradjedova. Stih rodoljubive pjesme – “Nije ovo izmišljena slika, tu moj narod vijekovima živi” simbolično se našao na parolama širom Srpske, čiji su trgovi, ulice i balkoni kao nikada do sada, bili okićeni srpskim trobojkama.
Predsjednik Srpske, Milorad Dodik, poručio je da proslava Dana Republike “nije nikakav inat, nego ljubav”, što je u subotu narod sa ove strane Drine nedvosmisleno i potvrdio. Istovremeno, urednik novina koje čitate, na jednoj od društvenih mreža, čini se najsažetije i hirurški precizno, iznio je lično mišljenje da – “Dan Republike nisu ni Dodik ni Bosić, ni SNSD ni SDS, ni bilo koja druga politička partija”. On je, između ostalog, iznio stav stotina hiljada građana Srpske, koji smatraju da su Dan Republike svi naši očevi i rođaci, a da je 9. januar samo dokaz da smo preživjeli.
Međutim, prošao je Dan Republike, a naša realnost i suštinski problemi su još tu, pa se većina, ili bar dobar dio takozvanog “običnog svijeta” s pravom pita šta dalje i kako dočekati naredni rođendan Republike? Čini se da nas je nadaleko poznati srpski ponos natjerao da, bar na jedan dan, zaboravimo činjenice o abnormalnoj nezaposlenosti, kreditnim zaduženjima i svim poniženjima običnog građanina. Tako je prkos ovdašnjeg čovjeka učinio da se i ovog 9. januara, pored oba oka, pravimo da ne vidimo svu bahatost i gotovo bezizlaznu egzistencijalnu prespektivu.
Funkcionerima koji se zaklinju u RS, tvrdeći da je ona nešto najsvetije što imaju prekodrinski Srbi, mora biti jasno da narod koji je stvarao Republiku, pored nesporno dokazane ljubavi prema otaždbini, nije ovca za šišanje. Jer, više od 20.000 boraca svoje živote uklesalo je u temelje Srpske. Oni nisu stradali da bi njihovi potomci preživljavali od kredita MMF-a, već u miru, slobodi i od vlastitog rada. Ni to nije inat, već surova realnost Republike Srpske.
