Političko nadlagivanje u Srbiji, koje se zvanično zove predizborna kampanja, nije ni počelo, a pojedini učesnici, u nastojanju da privuku pažnju medija i birača, dovijaju se propagandnim trikovima koji poprimaju razmjere tragikomedije.
U tome prednjače lideri malih stranaka, a među njima se izdvaja doskorašnji naprednjak Saša Mirković, lider stranke “Jaka Srbija”, koja zvanično još ne postoji. Dobro ste pročitali – ne postoji. Ali, niti to smeta Mirkoviću da svakodnevno odapne po neko predizborno “obećanje ludom radovanje”, niti medijima da ih prenose.
Najnoviji predizborni hit bivšeg menadžera Marije Šerifović jeste “istorijsko obećanje” da će na listi kandidata “Jake Srbije” za poslanike u parlamentu dvije trećine biti žene!? Eto životne prilike srpskim domaćicama, koje sanjaju da kutlaču za miješanje ajvara i sudoperu zamijene skupštinskim mikrofonom. Ili starletama i pjevaljkama koje su ubijeđene da ih majka nije rodila za kafanski sto, već za skupštinsku govornicu. Preostaje im samo da se jave ovom bijelom magu iz Zaječara i ostvare svoje snove.
U moru zapadnih budalaština, Srbija je usvojila i zakon prema kojem najmanje trećina poslanika u parlamentu ili odbornika u skupštinama opština moraju da budu žene. Pa, zbog slabog interesovanja žena za politiku, i najveće stranke u Srbiji uoči svakih izbora muku muče kako da “nahvataju” dovoljan broj žena i formalno popune listu. Zahvaljujući tome, posljednjih godina, po lokalnim skupštinama, a bogami i u Skupštini Srbije, stranke predstavljaju čistačice, krojačice, kuvarice, sekretarice i druge srećnice koje se u politiku razumiju koliko je i Sveti Petar poznavao tvitovanje. Čak i najveći ljubitelji žena i zagovornici njihovih formalnih prava priznaju da se borba za jednakost žena izrodila u sprdnju sa rodnom ravnopravnošću, parlamentarizmom, ali i sa ženama.
Prije četiri godine predlagao sam da se u Srbiji donesu zakoni koji će štititi prava Srba, normalnih žena i muškaraca, te garantovati da muškarci moraju da čine najmanje trećinu kandidata na izbornim listama. Tada su mi se smijali. Učestale gej parade, borbe za prava svih u Srbiji koji nisu Srbi, kampanje kojima se srpski muževi predstavljaju kao primitivci i nasilnici, podizanje sigurnih umjesto porodičnih kuća, svakodnevna promocija razvrata i visoke prostitucije na nacionalnim televizijama i sve učestalije promovisanje blentavih ideja, kao što je ova Mirkovićeva (zlo)upotreba žena, dokaz su da je situacija više za plakanje, nego za smijanje.
