Dok se sukob između vladajuće koalicije u RS i Saveza za promjene približava kulminaciji, uz morbidnu mogućnost da verbalno puškaranje preraste u istinsku razmjenu vatre, malo ko između Novog Grada i Trebinja pokušava da razazna ne samo ko su akteri ovog duela, već i zbog čega su u žestokom sukobu.
Rijetki su glasovi koji se pitaju zašto iz SNSD-a, SP-a i DNS-a, bar u predasima između dvije grmljavine o “izdaji” konkurentskog bloka, nema suvislog objašnjenja kako to da su se “velike patriote” po drugi put u pet godina narugale vlastitom narodu, prvo ga mobilišući za podršku referendumu, a zatim naprasno odustajući od najavljenog izjašnjavanja, mijenjajući ga za kredit MMF-a, nekoliko fotelja u Savjetu ministara ili ko zna šta još.
Takođe, u vremenima stvarnih, ali i političkih rijalitija, kada trijumfuje kolektivna površnost u vidu opšteg cerekanja zbog novih sumanutih dometa u disciplinama psovki i prijetnji, u RS postoji zanemarljivo interesovanje za potpuno odsustvo nelagode kod lidera SDS-a, PDP-a i NDP-a. Zašto bi im bilo neprijatno? Pa bar zbog činjenice da su spremni za obračun s političkim protivnicima iz Srpske koristeći bezbjednosne i pravosudne mehanizme BiH, a to je sredstvo od kojeg se, makar i ako je u pitanju legitimni cilj borbe protiv korupcije i bez obzira na izbor meta, prevrće želudac znatnom broju ljudi od kojih su dobili glasove.
Groteskni “sudar titana” na političkoj sceni RS, ali i njihovih pandana iz drugog entiteta, ne ostavlja naročite posljedice na osobe u glavnim ulogama prilikom najsvježijih “udaraca ispod stola”, odnosno aktuelnih teatralnih hapšenja u ovoj zemlji. Jer, Fahrudin Radončić i Slobodan Pavlović nisu ni stigli da pohvataju konce rutine života iza rešetaka, a već su im stigla rješenja da iz realnog prelaze u takozvani kućni pritvor. Pošto i inače ne slove za lica s intenzivnim društvenim životom, neće im biti teško da iz “horizontale”, s telefonima u ruci, nastave da upravljaju svojim poslovnim imperijama, te da, poput kolege Miroslava Miškovića u Srbiji, za nekoliko godina još dočekaju prelazak u ofanzivu, u vidu zahtjeva za naplatu basnoslovne odštete od države zbog problema s pravosuđem.
Istinske žrtve sadašnje “bure u čaši vode” na stranačkom terenu RS jesu obični smrtnici, nevidljivi za oba saveza. Zanimljivi jedino kao birači svake parne godine, oni se, u stvari, nalaze u pravom kućnom pritvoru, samo im još niko nije uručio zvanično rješenje. Nije im potrebna ni elektronska narukvica za praćenje kretanja, jer suočeni s vlastitom egzistencijalnom mizerijom, ionako nemaju gdje da odu iz ubogih kuća i stanova, osim u iste takve kafane i kladionice. Ili na ulice. A tamo je blizu nule na termometru, za razliku od tačke ključanja na oba kraja ovdašnjeg karikaturalnog establišmenta.
