Za ministra kulture imamo Ivana Tasovca kojeg bi u normalnom društvu od svih fotelja mogla da zapadne samo ona frizerska. Da se ošiša.
Glavni kulturni događaj nam je Egzit, vašar trećerazrednog evropskog muzičkog smeća, narkomanije i opijanja na Petrovaradinskoj tvrđavi. Koji nam, grubom ironijom sudbine, ovih dana promoviše “menadžerka“ koja se preziva Putin.
Na naslovnim stranicama novina naslovi o ubistvima, pljačkama, porodičnim tragedijama, prošarani slikama polugolih pevačica, kurvi i starleta. Ako kod nas među tim profesijama još postoje razlike.
Koja je pjevačica stavila, a koja izvadila silikone. Koja je na dva nastupa uzastopno obukla iste gaćice, a koja pjeva bez gaćica. Ko je sedamnaesti dečko Anastasije Ražnatović i osamnaesti dečko Maše Terzić. Koga je oženila Marija Šerifović. Uz pokušaje Srbije da se ukrca na EU Titanik i smiješno i odvratno koprcanje Ivice Dačića i njegovih Slavica i Bajatovića da se dodvore Vučiću i ostanu u vladi, to su najvažnija nacionalna pitanja u Srbiji.
Na TV Pink i TV Hepi, srpskoj verziji Sodome i Gomore, svakodnevno po desetak sati najvećeg primitivizma. Blata. I tako mjesecima, već desetak godina. Od Željka Mitrovića i Predraga Rankovića Peconija srpskom narodu ne trebaju veći neprijatelji. Da bi oni svoje bogatstvo uvećali za još koju desetinu miliona evra, ekranima defiluju teške psihopate, kurve, narkomani, prostaci i siledžije. Najgori šljam od Triglava do Đevđelije. Kao da ih nalaze u “Lazi Lazareviću“, ispod Plavog mosta i u Centralnom zatvoru.
Kao što su teroristi iz NATO i OVK rušili SRJ, vlasnici i urednici ovih televizija razaraju moralne temelje srpskog društva. Obesmišljavaju i izvrgavaju podsmehu sve što je normalno, što nije izopačeno, bolesno, nakaradno.
Ilija Grahovac, koji je za ljude u svom kraju uvijek bio mokrom čarapom udarena budala, nebitan lik, za kojim se u Šipovu niko na ulici ne bi okrenuo, u srpskim medijima je brend. Od prostitutke iz Tuzle, čiji nadimak Diskrecija sve govori, Milomir Marić, u pauzama između dva njena striptiza, pokušava da napravi televizijsku voditeljku. Pa da u duetu vaspitavaju mlade Srpkinje.
Kristijan Golubović, narko diler i kriminalac koji je više godina proveo u zatvoru nego što ima godina života, nabildovane ćuskije iz Crne Gore, od glave do pete išarane tetovažama i ober kurve sa beogradskih i zagrebačkih splavova, promovišu se kao uzor našoj djeci.
Prvo pet minuta slušamo srceparajuće apele za suzbijanje nasilja u društvu, a onda gledamo kako izvjesni Gastoz, mentalna nakaza iz Svilajnca, koja po rikanju podsjeća na vola Rudonju (izvini Rudonja!) iz pripovijetke Petra Kočića, deset minuta mlati i davi svoju smjernu „verenicu“. Koja direktno u program dvadeset puta opsuje crnogorsku majku. Bijesna što je gledalac iz Podgorice rekao da joj je zbog učešća u javnoj kući „srećne“ televizije pala cijena. Na tržištu. A ona, valjda, smatra da joj je porasla. Pa Jovo nanovo. Red apela protiv nasilja, pa deset redova nasilja.
Sagu o ubistvu drugorazredne pejvačice Jelene Marjanović, koja je u trinaestoj godini olovku zamijenila kafanskim mikrofonom, i o njenoj skaradnoj porodici pratimo u sto pedeset i trećem pakovanju.
Zahvaljujući ufuranim beogradskim novinarkama, koje sanjaju da nađu dečka od 60 godina koji će im kupiti silikone, pa da i one postanu starlete, najpoznatija balkanska pevačica sa nanogicom, supruga ubice i kriminalca, koja je samo na prodaji fudbalera opljačkala desetak miliona evra, postala je „srpska majka“.
Pozornicama nacionalnih televizija, pred žirijima u kojima glavnu riječ vodi pevačica koja se nedavno po drugi put oženila, pjevač koji poslednji put nije bio drogiran kad je Tito posljednji put lovio medvjede u Bugojnu i rok zvezda koja je polokala više alkohola nego vode, defiluju hiljade Srpkinja koje pokušavaju da postanu Jelena Karleuša. Ili bar Nataša Šavija i Tijana Ajfon. Među njima i stotine djevojčica mlađih od 10 godina, koje brižne majke na vrijeme pripremaju da postanu starlete. Majčina dika.
I onda se čudimo što nam se događaju Žitišta. I što imamo više sigurnih kuća nego bolnica.
