Stručnjak za borbu protiv terorizma Dževad Galijašević smatra da zamjenik predsjedavajućeg Predstavničkog doma parlamenta BiH Šefik Džaferović snosi najveću odgovornost za sadašnji stepen bezbjednosne prijetnje u BiH jer, zahvaljujući njemu, danas se govori ne samo o odredu “El mudžahedin”, već o armiji terorista i ubica koje je ovaj odred za dvije decenije aktivnog djelovanja obučio i proizveo.
– Najveću odgovornost snosi Šefik Džaferović, ali i Alija Izetbegović – jedina ličnost koja je mogla da naredi Rasimu Deliću i njegovim generalima da prešute zločine i da završe sa Operacijom “Vranduk” a da saznanja iz te akcije i dokumenta unište – istakao je Galijašević.
On je u autorskom tekstu za portal “Fond strateške kulture” naveo da su “brutalni i masovni zločini odreda ‘El Mudžahedin’ počinjeni na području djelovanja i odgovornosti Centra službi bezbjednosti Zenica tokom 1994. i 1995. godine, u vrijeme kada je tim centrom upravljao Šefik Džaferović”.
– Iako zločini i ritualna odsijecanja glava danas izazivaju zgražavanje i strah cijelog svijeta jer predstavljaju jedinstveni način djelovanja Islamske države i Al Kaide, Džaferović nikada nije pozvan na odgovornost. U javnosti Federacije BiH ova tema se uglavnom izbjegava, dok u Republici Srpskoj pojedine političke stranke veoma često iznose dilemu koliko je Džaferović o tome uopšte znao, da li je mogao uraditi bilo šta i koliko je zaista odgovoran, kao i da će se to utvrditi u sudskom procesu – ocijenio je Galijašević.
On smatra da tog procesa i neće biti ako se nastavi ovakav blagi odnos pojedinih medija i pojedinih političkih stranaka prema ratnim zločinima mudžahedina.
– Nepobitno je da je Šefik Džaferović najveći krivac što su se ti zločini uopšte desili i najveći krivac što su ostali nekažnjeni, jer je on u svakom trenutku znao šta se dešava u odredu “El Mudžahedin” – naglašava Galijašević.
On je dodao da se nadzor koji je CSB Zenica imao nad odredom “El Mudžahedin” u maju 1995. godine proširio i na zajedničku operativnu akciju Vojne bezbjednosti i CSB Zenica – “Vranduk”, koja je počela 12. maja 1995. godine, a značila je potpuni operativno-tehnički i svaki drugi nadzor nad cijelim odredom.
Prema njegovim riječima, operaciju “Vranduk” odobrili su komandant takozvane Armije BiH general Rasim Delić i ministar unutrašnjih poslova tadašnje BiH Bakir Alispahić, a plan i realizaciju vodili su Džaferovićev pomoćnik Fevzija Babić i Ekrem Alihodža.
Ova akcija vođena je sve do kraja rata i obezbjeđivala je punu informisanost CSB Zenica i komande Trećeg korpusa o svakom kretanju i aktivnosti bilo kog pripadnika Odreda “El Mudžahedin”, a posebno članova komande tog odreda.
– Šefik Džaferović i Sakib Mahmuljin su imali informaciju o zarobljavanju 53 civila i vojnika Vojske Republike Srpske, kao što su bili informisani i o zarobljavanju 11 vojnika Prnjavorske lake brigade. Iako su sve znali, dozvolili su da zarobljenici puna tri mjeseca, od 11. septembra do 14. decembra 1995. budu mučeni, masakrirani i ritualno ubijani, na način kako to svojim zarobljenicima, rade pripadnici Islamske države – ističe Galijašević, napominjući da Džaferović i Mahmuljin nisu uradili ništa ni u septembru 1995. godine, u vrijeme i nakon operacije “Farz 1995”, niti u vezi sa tada počinjenim zločinima nad Srbima u Vozućoj i na Ozrenu.
On tvrdi da je Džaferović bio informisan o svakom zločinu u trenutku planiranja, a posebno u toku izvršenja.
– Bio je dužan spriječiti izvršenja zločina, ali nije. Znao je ko su izvršioci, ali nije preduzeo nijednu mjeru sankcionisanja. Bio je upoznat i sa načinom na koji su ovi zločini vršeni – ritualnom sječom glava i mučenjima koja su prethodila ovim ubistvima. Znao je za primarne grobnice ubijenih civila i vojnika srpske nacionalnosti, kao i za premještanje grobnica – navodi Galijašević.
On smatra da je žalosno danas voditi razgovor o minimumu političke odgovornosti čovjeka koji je ustvari bio svjedok i saučesnik ovih strašnih zločina i koji je učinio sve da posljedice ovih nedjela i njihovi akteri danas postanu prijetnja evropskom miru i bezbjednosti.
