Preimenovanje opštine Srebrenica u distrikt predstavljalo bi raspakivanje Dejtonskog mirovnog sporazuma i po toj logici moglo bi da se ponovo razmisli o podjeli Sarajeva, rekao je Srni istoričar Čedomir Antić.
“Po toj logici bi naravno i Srbi mogli da traže još ponešto. Recimo da se ponovo razmisli o podeli Sarajeva, jer Srbi su, kao što je poznato, bili većina u trećini urbanog i dve trećine ruralnog Sarajeva”, istakao je Antić.
On je naveo da je tu i i pitanje saveza srpskih opština u južnim opštinama Krajine, gdje je nekada bilo devet opština koje su bile srpske, a sada ih ima četiri, pri čemu je u tri opštine srpska većina čak dvotrećinska.
Antić je naveo da je pravljenje distrikta stara bošnjačka zamisao i gubitnička strategija.
On je podsjetio da su “neprekidno govorili o tome da se pravi distrikt od Sarajeva, da Lukavica i Pale pripadnu Federaciji BiH, odnosno da budu kao distrikt izvan Republike Srpske, onda su govorili o distriktu Srebrenica, a onda o distriktu, kao, ako Srpska dobije izlaz na more preko Sutorine”.
“Mislim da je to jedna stara politika i da oni treba da razmisle o novoj politici. Dobili su stotine milijardi evra, iza njih su stali i SAD i Evropska unija i najbogatije zemlje sveta – petrolejske monarhije i, eto, izgubili su Srebrenicu”, kaže Antić.
Osvrćući se na tvrdnje Bošnjaka kako se to dogodilo zbog upisivanja birača iz Srbije, Antić je istakao da on zna samo za jednog birača iz Srbije, a to je muftija Zukorlić, “koji nikakave veze sa Srebrenicom nema i koji to javno priznaje”.
“Govore o inženjeringu – pa taj inženjering je inaugurisao Bakir Izetbegović. On je rekao 2013. godine da su upisali dvostruko više muslimana, Bošnjaka, po popisu u Republici Srpskoj nego što ih realno ima i dodao: `To nam pravo daje Zakon o popisu`”, podsjetio je Antić.
On je ocijenio da je stoga besmisleno dalje pričati o toj temi jer je “prosto pobedio život”, dodavši da je “taj život lišio Srbe Krajine, lišio Srbe devet opština u Krajini, većeg dela Sarajeva, a, eto, lišio je Bošnjake Srebrenice”.
“Što ne znači da oni koji žive tamo ne mogu biti ravnopravni, jer stanovništvo je otprilike `pola – pola`, a, ako ćemo pravo, tako je bilo i pre Drugog svetskog rata”, zaključio je Antić.
