O autošovinizmu i srbofobiji već dugo je najbolje učiti od srpskih glumaca. Što je neki glumac manje napravio u karijeri to su mu izjave opakije i srbofobnije.
Tako Boro Stjepanović nedavno za bosanske medije izjavljuje kako je: „pravoslavlje budalaština, a Kusturici zbog vraćanja pravoslavlju treba psihijatar!“ Stjepanović, veliki glumac i umjetnik bez i jedne glavne filmske uloge u više od 40 godina karijere napada Emira Kusturicu, najvećeg režisera ovih prostora svih vremena, koji je dobio sve moguće nagrade, a bez Oscara je ostao samo zato što je hrabro stao na stranu Srba onda kad je antisrpska propaganda bila najgora.
Bora Stjepanović je uglavnom glumio nakaze, budale i ološ, pa je vjerovatno tokom tog intervijua pomislio da je u nekoj od tih uloga. Identifikacija sa ulogom kod glumaca je česta. I tako Stjepanović koji se sam ponaša kao slučaj za posmatranje proziva Kusturicu da je slučaj za psihijatriju?!
Smeta mu što Kusturica priča o Božiću koji je naša hiljadugodišna tradicija, a ne smetaju mu bradate vehabije i džamije na svakom kutku Sarajeva, pa nekad najveći srpski grad izvan Srbije izgleda kao Bagdad, a Bosna u kojoj su tokom cijelog srednjeg vijeka stolovali srpski kraljevi sad sve više poprima izgled islamske đamahirije! Ne smetaju mu zabrađene bule u svakom bosanskom gradu, ali mu smeta pravoslavlje.
Za njega je jedan musliman koji se vratio u vjeru svojih djedova psihijatrijski slučaj, ali mu nisu psihijatrijski slučaj hiljade muslimana u Bosni koji vjeruju da ih ako se raznesu bombom nakon smrti čeka 70 djevica u raju i da Bog od njih traži da skrate nogavice na pantalonama.
U zemlji koja ima najviše dobrovoljaca ISIL-a poslije Sudijske Arabije na svijetu, u kojoj teroristički kampovi niču kao gljive poslije kiše, čiji je glavni grad imao 130 logora za Srbe i potpuno očišćen od Srba, on se našao prozivati jednog muslimana koji se vratio u autentičnu vjeru svojih predaka.
Muslimana koji odbija i onaj islam koji su mu na sablji donjeli turski osvajači protiv kojih su njegovi pradjedovi ratovali i ovaj vehabijski islam koji se danas širi Bosnom kao zaraza. Jer islamski fundamentalizam je virus, a pravoslavlje vakicna.
Da su svi da muslimani u Bosni i Raškoj kao najveći od njih – Emir Kusturica, Meša Selimović, Dževad Galijašević, Salih Selimović i da priznaju i poštuju svoje srpsko porijeklo onda ne bi pristali da budu oružije u rukama neosmanističkih, katarski, saudijskih, zapadnjačkih i ko zna čijih interesa. Onda im Bosna ne bi bila ovako razvaljena i uništena. Povratak srpstvu, svojoj izvornoj nacijiu i vraćanje svetosavlju, najvećoj riznici duhovnosti jedini su ispravni put za bosanske muslimane.
Stjepanović i Kusturica su dokaz da nije Srbin onaj koji se preziva na -ić, nego da samo onaj koji ima dovoljno časti, hrabrosti i poštenja da slijedi taj težak put srpstva. U svojim filmovi Stjepanović je glumio nakaze, ološ i luđake, možda bi bilo dobro da u životu ako već ne može Srbina, bar počne glumiti čovjeka.
