Na današnji dan prije 31 godinu, preminuo je srpski pjesnik Miroslav Mika Antić.
Miroslav Mika Antić Rođen je 14. marta 1932. godine u Mokrinu, gdje je pohađao osnovnu školu. Gimnaziju je završio u Kikindi i Pančevu, a studije je upisao u Beogradu. Veći dio života, međutim, proveo je u Novom Sadu. Prije nego što je postao jedan od najznačajnijih srpskih pjesnika, bavio se raznim poslovima. Bio je mornar, radio u lutkarskom pozorištu, bavio se slikarstvom, novinarstvom i filmom.
Јedno vrijeme je bio i urednik lista “Ritam“ i Zmajevog “Nevena“, “Dnevnika“ u Beogradu i “Mladog pokolenja“ u Novom Sadu.
Јedna od najvećih legendi srpskog pjesništva druge polovine 20.vijeka, neponovljivi pjesnik i boem čija je poezija kako vrijeme odmiče sve popularnija, poživio je samo 54 godine. Za to, kratko vrijeme, oprobao se u različitoim literarnim, filmskim i slikarskim žanrovima, a onda je 24. juna 1986. otišao.
“Ako ti jave: umro sam
a bio sam ti drag,
možda će i u tebi
odjednom nešto posiveti.”
I jeste, a pjesma je tek tada postala besmrtna. Poznatije knjige su mu: “Ispričano za proleće“, “Plavo nebo“, “Šašava knjiga“, “Izdajstvo lirike“, “Plavi čuperak“, “Garavi sokak“, “Prva ljubav“. Režirao je filmove: “Doručak sa đavolom“, “Svetski pesak“, “Široko je lišće“.
Iz pera pjesnika najpoznatijeg po “Plavom čuperku“ izašla su brojna velika djela, poput: “Plave zvezde“, “Šašave knjige“, “Garavog sokaka“, “Prve ljubavi“… Dobitnik je između ostalog i nagrade Sterijinog pozorišta i “Nevenove“ nagrade. Ostaće upamćen po riječima upućenim djeci, koja su odrastala uz njegove antologijske stihove:
“Moje pesme nisu pesme, nego pisma svakome od vas. One nisu u ovim rečima, već u vama, a reči se upotrebljavaju samo kao ključevi, da se otključaju vrata iza kojih neka poezija, već doživljena, već završena, već mnogo puta rečena, čeka zatvorena da je neko oslobodi.”
