Nije krivo Ministarstvo odbrane, ni bezbjednosne agencije, ni BiH! “Krivi” su, izgleda, ubijeni vojnici Nedeljko Radić i Armin Salkić, u koje je, u terorističkom napadu u Rajlovcu, novembra 2015. pucao pripadnik vehabijskog pokreta Enes Omeragić! Ovaj nakaradni zaključak proizilazi iz prvostepene presude po tužbi porodice ubijenog Radića, protiv Bosne i Hercegovine. Umjesto zahtijevane odštete, porodica je trebalo da plati i troškove suđenja. Ipak, sud je uvažio njihovu žalbu. Glavni pretres održan je danas.
To što je, u život tek zakoračila Anastasija, ostala bez oca, a njena majka Alisa bez životnog saputnika i to što je od svih, osim od Nedeljkovih kolega, porodica Radić zaboravljena, kao da nije dovoljno velika rana!
Bh. pravosuđe “pobrinulo se” da je uveća do beskonačnosti. U avgustu 2016. godine Nedeljkova supruga tužila je državu, tačnije Ministarstvo odbrane BiH zbog toga što vojnici, među kojima i njen pokojni muž, nisu bili osigurani te po tom osnovu nema pravo na nadoknadu.
Tražila je od države nematerijalnu odštetu. Pola godine kasnije, dobila je presudu – da ona državi plati skoro 5.000 maraka sudskih troškova.
“Tužba je odbijena zato što je Nedeljko Radić poginuo u kladionici. Hvataju se sad za tu kladionicu – čovjek koji je bio drežurni 24 časa, uredno pušten od dežurnog oficira na pauzu, izašao u kladionicu, kafić…”, priča Alisa Lier.
U nizu neshvatljivih “obrazloženja” je i to da se ubistvo desilo od strane lica koje nije zaposleno u Ministarstvu odbrane, da se odšteta može naplatiti samo od ubice, koji je, podsjetimo, nakon suludog akta sam sebi presudio; te da država nije mogla spriječiti štetu odnosno ubistvo.
A to što “nije mogla” država, valjda je trebalo da učini nenaoružani vojnik na odobrenoj radnoj pauzi i njegova porodica! “Zaboravili su” u sramnoj presudi i da je riječ o terorističkom aktu, kako su ga odmah kvalifikovali istražni organi! Umjesto toga, krivično djelo tretirali su kao ubistvo!
Ipak, bar malo dostojanstva bh. pravosuđu sačuvalo je Žalbeno vijeće koje je naložilo ponovljeni postupak. Elmin Plećan , advokat porodice Radić kaže da je drugostepeni sud naložio prvostepenom sudu da navedeno ubistvo posmatra u kontekstu akata nasilja i terorizma.
Od Pravobranilaštva, koje je, nauštrb žrtve, “svesrdno štitilo” interese “krivca” stiglo je tek šturo pojašnjenje:
“Postupak je okončan na način da je danas zaključena glavna rasprava nakon čega se čeka presuda. Ovisno o toj presudi vjerovatno ćemo koristiti sva dozvoljena pravna sredstva – žalbu, reviziju…”
Nova presuda trebalo bi da bude izrečena u roku od 30 dana. Bude li ponovo ista sutkinja nešto “zaboravila” ili previdjela, Alisa više neće biti obavezna da državi plati “samo” 5.000 maraka, već i troškove žalbenog i ponovljenog postupka.
Razloga možda sutkinja pronađe i za redovne i zatezne kamate. I ko zna šta još.
“Ako presuda bude negativna, mogu slobodno da dođu po mene i da me vode u zatvor, jedino je to i ostalo da mi urade – da ponize mene, da ponize mog supruga, jer su nas isponižavali na sve moguće načine”, ističe Alisa.
Za to što je ostala bez oca, sada četverogodišnja Anastasija od fonda PIO Republike Srpske mjesečno dobija 174 marke. Za zakonom propisanu nadoknadu od 320 maraka nedostaje papir i potpis federalnog inspektora rada koji već godinu i po Alisa ne može da dobije. Uzalud obija pragove i nosi papire od zapadnog do Istočnog Sarajeva!
Nedeljkova nezaposlena sestra od Ministarstva odbrane maćehinski je “nagrađena” radnim mjestom higijeničarke. Iako je i ona majka i supruga sa prebivalištem u Nevesinju, zaposlenje je dobila u skoro 300 kilometara udaljenoj tuzlanskoj kasarni!
Braća drugog ubijenog vojnika Armina Salkića u Ministarstvu odbrane pronašli su nijansu više razumijevanja! Zaposlenje su dobili u mjesnoj kasarni! “Nedodirljivu” državu nisu tužili. I sebe su spasili poniženja!
